#FlashbackFriday: een wereld zonder Spotify

Muziek streamen is niet eens meer een ding vandaag de dag, het is de standaard waarmee we naar muziek luisteren. Spotify (en ook services als YouTube, Soundcloud en Mixcloud) hebben de rol van meer traditionele platformen overgenomen. Ook mobiel, met steeds groter wordende databundels zet je onderweg gewoon een stream aan op je smartphone. Toch was er ooit een wereld zonder Spotify (en nog niet eens zo lang geleden, Spotify bestaat pas tien jaar) en ook toen luisterden we muziek onderweg. 

1979: Sony Walkman

In 1979 bracht Sony de allereerste walkman uit. Niet dat ze de mobiele casettespeler hadden uitgevonden trouwens, die eer gaat naar patent troll Andreas Pavel. Het was echter Sony dat het idee commercialiseerde en met de TPS-L2 een stijlvolle cassettespeler op de markt bracht waarmee je overal naar je muziek kon luisteren.Hoewel het apparaat in eerste instantie per regio een andere naam had (de Soundabout in de VS, de Stowaway in GB en de Freestyle in Zweden), liet Sony de naam Walkman groot aanbrengen op de cassettespeler, waarmee dit de officiële merknaam van het apparaat werd en een synoniem vormt voor mobiele cassettespelers in het algemeen.

1984: Sony Discman

In 1982 deed een nieuw audioformaat groot zijn intrede, want hoewel het formaat al langer bestond werd de CD pas op grote schaal in 1982 geproduceerd. Sony bleef niet achter en volgde met de D-5, de allereerste Discman waarmee je CD’s onderweg kon luisteren.

Door het formaat van CD's was het apparaat minder mobiel dan de Walkman, wat zeker geldt voor de D-5. Deze was ongeveer zo dik als vier CD-doosjes opgestapeld. Mobiel ja, maar niet makkelijk in je zak te stoppen. Bovendien hadden vooral de eerste varianten van de Discman last van schokken waardoor CD’s snel oversloegen wanneer je rondliep. Sony pakte dat probleem uiteraard aan en verbeterde de technologie aanzienlijk, maar de Walkman bleef populairder en bestond dan ook naast de Discman. 

1992: MiniDisc

Uiteraard sprongen andere bedrijven als Philips en Panasonic ook bij met hun eigen portable systemen. Toch bleef Sony de koning met het sterke Walkman-merk. Het bedrijf zat echter niet stil en introduceerde een nieuw digitaal formaat in 1993: de MiniDisc. Gelijktijdig bracht Philips met de DCC een eigen digitaal formaat op de markt. Philips kon maar moeilijk concurreren met Sony en staakte vier jaar later, in 1996, al de productie van het formaat. 

Toch had Sony het ook niet makkelijk. De MiniDisc was mateloos populair in Japan, maar werd wereldwijd maar lauw ontvangen. Het waren vooral professionele muzikanten die het handzame digitale formaat gebruikte om mee op te nemen. Wel bleef Sony het formaat ondersteunen waarbij met name de NetMD-systemen genoemd mogen worden. Deze MiniDisc-recorders ondersteunden ook digitale muziekformaten als MP3’s om op te slaan op MiniDiscs. Redelijk ironisch dat dit digitale formaat de MiniDisc uiteindelijk de markt uit zou werken. 

1998: MPMan

In 1998 zag de MPMan van het Koreaanse SaeHan het licht, de eerste commercieel verkrijgbare flashspeler bedoelt om MP3’s af te spelen. Deze werd in het westen uitgebracht door Eiger en had slechts 32MB aan opslag, wat later uitgebreid werd met modellen die 64MB aan boord hadden.

Hoewel de eerste echte MP3-speler, werd de MPMan niet echt goed ontvangen. De prijs, rond de 250 dollar, samen met de beperkte opslag en het omslachtige systeem om je muziek op het apparaat op te slaan, deden de MPMan de das om. Toch zouden er snel andere MP3-spelers op de markt verschijnen die wel succesvol werden. Hier sprongen met name de Creative Nomad, Microsoft Zune en natuurlijk de iPod van Apple uit. 

2007: Apple iPhone

Hoewel niet de eerste smartphone (ook niet van Apple, die eer gaat naar de ROKR E1, een samenwerking van Apple met Motorola), was de iPhone van Apple die de smartphone standaardiseerde zoals we die nu kennen. Je kon er video's mee afspelen, foto’s mee maken en bekijken en natuurlijk muziek mee afspelen. De instapvariant had 4GB aan opslag tot zijn beschikking, niet bepaald veel wanneer je flink wat multimedia wilt opslaan. Daarom volgde een jaar later een 16GB-variant. 

Streaming ziet het licht

Tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld, maar toen Spotify in 2006 het licht zag nog helemaal niet normaal op mobiel vlak. Het is inmiddels de standaard waar het streaming betreft, maar daar zijn sommige artiesten minder blij mee. Immers, voor fysieke producten als CD’s of digitale producten als MP3’s of AAC-bestanden betaal je een vast bedrag, terwijl Spotify afrekent per gespeelde stream ten opzichte van het totale aantal streams op de service. Voor luisteraars is het echter een zeer handige service die je instaat stelt overal en altijd muziek te kunnen luisteren.

Betekent streaming het einde van fysieke mobiele muziekdragers en digitale bestanden? Dat niet direct, hoewel we niet verwachten dat de originele Walkman ooit weer populair zal worden. Maar een wereld zonder Spotify is nog steeds mogelijk wanneer streamen je niet ligt. Loop een gemiddelde mediamarkt in en je vindt er genoeg fysieke MP3-spelers. En die gaan voorlopig nergens heen, verwachten we.