VOLTT @ Paradiso

Oktober was dé de maand voor techno –en minimal liefhebber. Maar op de eerste zaterdag van november kon je in de officieuze verlenging van het Amsterdam Dance Event dansen op VOLTT.

Vorige week kon je het al lezen, maar als er één locatie in Amsterdam is ‘die wat heeft’, dan is het Paradiso. De oude kerk aan de Weteringschans straalt niet alleen grandeur, maar ook sfeer uit. En als er dan een nieuwe VOLTT-editie plaatsvindt, dan weet je dat het met die sfeer meer dan goed zit.

Dat het feest van medeorganisator en dj Bart Skils kan rekenen op een vaste aanhang is duidelijk. Dat het daarbij niet per se hoeft te gaan om hele grote namen is duidelijk, want het feest was met headliners Raresh en SIS twee weken van tevoren dik uitverkocht.

Vanouds druk, mét de beruchte Paradiso rij...

Het was een ouderwets gezellige drukste van jewelste in onze hoofdstad. Zo ook voor de deur van Paradiso. De locatie heeft nogal eens te kampen met logistieke problemen in de zin van de enorme rij die er ook nu weer stond. Maar gelukkig hadden wij een mogelijk om deze rij op slinkse wijze te skippen.

Eenmaal in de grote zaal stond host Bart Skils zeer verdienstelijk te draaien. De immer bescheiden dj offert menigmaal zijn avond op, door te openen voor de headliners. Maar het openen is een onderschatte kunst, want als geen ander kun je als dj op deze manier je stempel op je avond drukken.

Het horrorscenario van een keihard beukende dj vroeg aan het begin van zal bij Skils niet snel plaatsvinden. Maar wie dit – bij een andere dj – wel eens heeft meegemaakt weet hoe pijnlijk zoiets kan zijn. Openen op een feest is een lot dat menig beginnend dj wacht, maar het is dé mogelijkheid en misschien zelfs de weg naar een succesvolle dj-carriere.

Terug naar de grote zaal van Paradiso, waar de spanning subtiel werd opgebouwd voor de eerste headliner: SIS. De man is natuurlijk bekend van zijn hit Trompeta, maar dat hij nog veel meer in zijn mars had werd snel duidelijk.

Burak Sar – zo heet de beste man– draaide een zeer gevarieerde en dansbare set. Maar echt spannend werd die niet. Tegen het einde begon die zelfs een beetje te vervelen. Maar toen deed hij hetgeen dat iedereen stiekem toch wel een beetje verwachtte: hij draaide ‘zijn’ hit. Het was leuk om te zien hoe het publiek daarop reageerde, maar eigenlijk is deze plaat natuurlijk alweer bijna ‘yesterdays news’.

Het blijft echter fascinerend om te zien hoe een artiest op deze manier instant bekendheid kan genereren. Dat terwijl er natuurlijk bijna niemand is die slechts op basis van één hit doorbreekt, anders worden de toekomstige optredens natuurlijk erg saai. Het gevaar dat hier in schuilt, is dat je straks als soort van Boney M. geboekt blijft worden om ‘je kunstje’ te doen. We zullen zien of SIS ons ook in de toekomst blijft verrassen.

De uit Roemenie afkomstige Raresh was de tweede headliner. Hij was de voormalige protegé van Ricardo Villalobos, maar inmiddels kan toch wel gezegd worden dat hij zelf zijn vleugels heeft uitgeslagen.

De Cocoon Roemeen draaide vaak zij aan zij met zijn meester en mocht een jaar geleden zelfs drie uur lang openen voor Guido Schneider op VOLTT.

Vanuit het niets, zo leek het, werd het publiek getrakteerd op een artiest die qua draaien en mimiek veel op Ricardo leek. Maar in de loop der tijd ontwikkelde hij steeds meer een eigen stijl en bracht hij de ‘funk’ terug in Minimal.

De immer lachende Raresh draaide ook deze avond zeer dansbaar, maar tegen het einde leek ook hij last te krijgen van ‘hakken en takken’.  Dat haalde het tempo iets uit zijn set en even leek het alsof hij niet meer wist waar hij naartoe wilde. Echt storend werd dit niet, want de positieve energie die deze dj het publiek inslingerde was behoorlijk.

Het publiek leek dat zeer te waarderen, want dat danste en sjanste stug door. En datzelfde publiek dat was – en het is haast een cliche – geweldig. Vrolijk, enthousiast geen staande receptie en op één persoon na spontaan en vriendelijk.

En zo hoort het. Het was alleen opvallend dat er opvallend veel drank gemorst werd over armen. Vooral de armen van uw Blogger, maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken.

Hoewel het druk zeer leek, was er vooraan de dansvloer meer dan voldoende plek om heerlijk te dansen.

De wodka stroomde rijkelijk, de muziek was goed, de sfeer was desondanks één chagrijn geweldig, kortom: deze VOLTT stelde in alle op zichten zeker niet teleur.

Tijd voor een toast op Obama,

Dan E