Dan E: Fijne dag nog

Het is vrijdagmiddag vier uur. Hard aan het thuiswerken en stiekem wel toe aan een verzetje. Een cup-a-soupbreak, een massage, een wodkaatje, een rol Toblerone, een goed glas wijn, gewoon iets! Maar dan: tutelutetu-prrrrr-piep-piep, tutelutetu-prrrrr-piep-piep! Ah, de telefoon gaat. De vaste telefoon! Apart want slechts familie en een handvol vrienden hebben dat geheime nummer. Ik neem op, de verbinding komt tot stand en daar hebben we hem dan: een telemarketeer!

Het lijkt wel alsof de jongeman aan de andere kant net iets teveel naar hysterische Amerikaanse ‘koop dit of anders’ zenders heeft gekeken. Hij klonk in ieder geval enorm zelfverzekerd. Ik zou er nog een hele kluif aan krijgen om hem te breken…

“Hallo, spreek ik met de heer E.?”

“Ja?”.

“Dat is fán-tás-tisch!”

“Oh ja?”

“En klopt dat u al geruime tijd klant van bent van Cá-sé-má?”

“Ja, sinds een maand of wat, overigens naar volle tevredenheid. Dat dan weer wel…”.

“Dat is fán-tás-tisch! Meneer, mogen we u een superaanbieding doen?”

“Ik heb niet de indruk dat ik daar onderuit ga komen als ik nee zeg,  dus vertel.”

“Nou meneer, WIJ mogen U de volgende fán-tás-tische aanbieding doen: in samenwerking met Film 1, mogen wij u nu drie maanden film 1 aanbieden, voor maar vijf Euro per maand! Meneer, VIJF Euro! Dat is geen geld! Een habbekrats! U heeft dan altijd de laatste films als eerste!”

“Ik…”.

“En! Alsof dat nog niet genoeg is, dan krijgt u daar in samenwerking met Tele2Voetbal – de eredivisie boven alles – OOK nog eens Sport 1 bij! Met Voetbal!”

“Ik houd niet van voetbal.”

“Dan zet u toch een film aan?”

“Zeg, meneer van Casema…”.

“Ja?’

“Krijg ik daar dan ook tijd bij?”

“Ehh… Tijd Hoe bedoelt u?”

“Ja, tijd! Tijd om hele dagen voor de televisie te hangen. Tijd om al die voetbalwedstrijden en films te kijken. Tijd dus. Heeft u daar geen aanbieding van?”

“Ja, nou euh…”.

“Los van dat gebrek aan tijd, moet u weten dat ik hier huis een enorme DVD collectie heb met films die waarschijnlijk niet eens op Film 1 uitgezonden worden. Of doet u wel aan cultfilms zoals ‘The Big Lebowski?’

“De big wie?”

“The duuude!”

“The dude?”

“Ja, the dude! Of heeft u nog nooit gehoord van die meesterlijke film van the Coen Brothers gehoord?”

“Eh ja, nou nee”.

“Weet u wie de Coen Brothers zijn?”

“Nee, eigenlijk ook niet?”

“The Ladykillers?”

“Ken ik niet?”

“Andere films dan?”

“Noemt u eens wat titels?”

“De Grønne slagtere ?”

“De wie…?”

“Met Mads Mikkelson”.

“Ken ik niet?”

“De schurk van James Bond – Casino Royal.”

“Oh.”

“En Cidade de Deus?”

“Meneer, deze titels zeggen mij echt niets…”.

“Dan heeft die aanbieding niet echt veel zin. Bovendien had ik er al een brief over gehad van u, enkele weken geleden. Als ik interesse had gehad – even hypothetisch – dan had ik toch al allang het antwoordformulier ingediend en een contractformulier ondertekend?”

“Ja, nou, ja, maar daarom bellen we u… Mogen we u misschien op een later tijdstip terugbellen? Dan…”.

“Nou, weet u wat? Geeft u mij maar even uw telefoonnummer, dan bel ik u morgenavond wel even terug.”

“Dat kan niet, meneer.”.

“Nee, als ik uw nummer niet heb, dan kan dat inderdaad niet. Dus geef maar op. Ik zal uw gegevens uiteraard vertrouwelijk behandelen.”

“Ja, m-m-maar morgenavond ben ik met andere dingen bezig… ”.

“Aha, en wat denkt u dat ik net aan het doen was voordat u mij stoorde?”

“Ehh, dat weet ik niet, maar ik wilde alleen maar vragen, dat u, dat ik, ik, eh…”

“U klinkt een beetje nerveus… In ieder geval niet zo zelfverzekerd  toen u de telefoon opnam. Uw stem slaat ook steeds over. Is er soms iets?”

“Ehh, nee, ehh ja…”.

“Wat is er dan? Zijn de one-liners op?”

“Nee, ja, die aanbieding…”.

“Ja, wat is er met die aanbieding?”

“Nou, h-heeft u ehm nog interesse?”

“Nee.”.

“Oh…”.

“Jammer hè?”

“Ja.”.

“Better luck with the next phone call?”

“Ik hoop het. In ieder geval bedankt voor uw tijd.”

“Graag gedaan hoor”.

“Fijne dag nog”.

 “Dag”.