VOLTT @ Paradiso: geen gezeur!

Partyscene Redactie | 11 oktober 2007
blogs

Wie graag over de wereld van uitgaan leest, moet hem kennen. Dan E, de poëet onder de nightlife reporters. Hier is’ie weer.

Dan EAfgelopen weekend werden de ampèremeters weer aangesloten en sloeg het voltage weer uit naar ongekend hoge waardes: het was weer tijd voor een nieuwe VOLTT-editie.


Zoals het VOLTT klokje in Paradiso tikt, tikt het nergens. Afgelopen zaterdag streek het VOLT–circus weer neer in haar Amsterdamse thuisbasis aan de Weteringschans. Het is altijd weer fijn om in Paradiso te zijn en het lijkt er ook op dat men de bekende logistieke problemen overwonnen heeft. Er stond haast geen rij voor de deur en de aanvang van het avondprogramma was daadwerkelijk de tijd dat het avondprogramma aan zou moeten vangen en dus niet uren later. Wat een verschrikkingen waren dat. Mensen die om twee uur nog voor de deur stonden maar goed, al doende leert men.


Het muzikale programma was, zoals op bijna elke VOLTT-editie, divers en varieerde van dubstep tot, uiteraard, minimaltechno. Pendelen tussen de grote –en de bovenzaal was deze avond echter de  meest verleidelijke optie en daarbij lieten we de dubstep voor wat het was.‘Het klonk wel aardig tijdens het plassen’.  Bovenstaande keuze leverde een selectie op van Guido Schneider, Dave Ellesmere, Bart Skils en Raresh. Laten we eens beginnen met laatstgenoemde.


Men zegt dat ieder mens op deze wereld minstens één dubbelganger zou moeten hebben. De uit Roemenië afkomstige Cocoontelg is niet alleen de nieuwe ‘tip’ van Ricardo Villalobos, hij is Ricardo Villalobos. Nou ja, op zijn minst zijn stand-in. De jongeman lijkt werkelijk als twee druppels water op de in Darmstadt (off all places)wonende Chileen. Niet zo zeer qua uiterlijk – in Minimalland gaat iedereen immers naar dezelfde kapper – maar vooral qua mimiek en houding achter de draaitafels. Het typische inmixen van een plaat, het typische gebogen naar de draaitafels toestaan, omhoog kijken als een plaat ingemixt wordt, de ietwat spastische manier van bewegen het hield niet op. Dan ga je jezelf ook afvragen of Raresh dezelfde apotheker heeft als Villalobos maar dat terzijde. Zijn set was de openingsset van de avond en hij mocht dat ook nog eens drie uur lang doen.



Zoek de verschillen: lekker swingen met Raresh (achter de draaitafels en Villalobos (God mag weten wat hij aan het doen is...)


Een in Nederland relatief onbekende dj meteen drie uur lang laten draaien op je feest getuigt van lef. Je neemt daar immers een risico mee. Murphy’s wet was echter niet van toepassing want Raresh weet hoe hij zijn plaatjes op moet zetten. Geen minimaal gepingel. Zijn set was direct flink dansbaar. Vaste VOLTT-gangers kunnen zich wellicht nog wel de set herinneren van Fransman Sleeparchive. Muziek voor gevorderden van een artiest die een aantal zeer goede releases heeft uitgebracht maar… (er is altijd een maar) als een levend standbeeld anti-dansmuziek vanachter zijn  laptop produceert. Dat is voor een publiek niet bepaald fijn. Neen, dan Raresh, die weet heel goed hoe hij het publiek aan het dansen moet krijgen en dit deed hij door zeer dansbare en funky Minimal plaatjes op de naald te leggen. Dat laatste is misschien nog wel de beste omschrijving voor zijn stijl: extreem swingend en dansbaar. Stilstaan was dan ook geen optie. Terwijl de grote zaal langzaam volliep hield hij het tempo en de opbouw goed vast. Er was in ieder geval over nagedacht, in tegenstelling tot Villalobos die, als hij weer eens bij de nachtapotheek is geweest, een beetje het muzikale spoor bijster dreigt te raken. Nu is dat misschien ook wel de kracht van Villalobos maar goed, hij was er niet. Waarschijnlijk...

Raresh moest tegen tweeën het hoofdtelefoonplugje overdragen aan Guido Schneider. Deze Duitse Minimalkoning stelt eigenlijk nooit teleur, zo ook vanavond. Nu is het Pokerflatlabel waar Schneider zijn releases op uitbrengt synoniem voor extreem goede producties (en artiesten). De sound is niet echt te omschrijven maar wél goed te herkennen. Schneider rockte de pan uit en dat vond het publiek kennelijk ook. De handen gingen in de lucht en de lichtman wist wanneer hij het knopje moest bedienen: kippenvel, bij tijd en wijle. Iets minder dan toen met Richie Hawtin maar foei, eigenlijk mag je die parallel niet eens trekken. Sorry. Het spijt me.

Tussendoor werd nog een bezoekje gebracht aan oude rot Dave Ellesmere, die met een live-set in de bovenzaal stond. Nu draaide hij op zich niet slecht maar de zaal was niet bepaald druk te noemen. Voordeel was wel dat je snel aan de beurt was bij de bar en werkelijk zeeën van ruimte had om te dansen maar… Dansen in een bijna lege zaal is niet leuk en er bevindt zich al een zee tussen Nederland en het land waar Ellesmere woont. Kennelijk vond het publiek de grote zaal toch interessanter of wilde het geen natte voeten krijgen. Aan mister Ellesmere zelf lag het in ieder geval niet. Overigens:  deze editie van VOLTT was uitverkocht maar het was op geen enkel moment hinderlijk druk. Dat was toch wel een aangenaam pluspunt. Het vermoeden bestaat dan ook dat er mogelijk expres wat ruimte werd overgehouden in de zaalcapaciteit. Goed bezig, daar kunnen andere organisatoren nog iets van leren.

Dan Bart Skils. Niet alleen is hij één van de organisatoren van VOLTT, hij is tevens een begenadigd dj die op sommige momenten ijzersterke sets kan draaien. Die ‘sommige momenten’ zijn vooral op feestjes zoals VOLTT. Dan komt Skils toch het beste tot zijn recht, al zal hij zelf zeggen dat hij niet alleen maar Minimal draait en eigenlijk is dat ook zo. Met Techno is hij soms wat minder maar nu is dat hele harde Technogedoe sowieso een beetje 2001 geworden. Skils was vanavond in zijn element. Mooie pieken en dalen, goed getimede breaks en als het moet alles vol erin knallen en dan die lichtman, ja, die was erg goed bezig met het op de juiste momenten aan  en uit doen van het licht waardoor de breaks er toch wel in knalden zoals dat alleen in Paradiso kan. Oei, lekker!

Dan tot slot nog even dit: achter Bart – en natuurlijk ook de andere dj’s – stond weer het bekende videoscherm waar de hele avond mooie visuals op verschenen. Dit maakt VOLTT VOLTT: de symbiose tussen beeld, licht en geluid. Valt er dan helemaal niets te zeuren of te klagen? Nee, eigenlijk niet. Het enige opmerkelijke was dat de dj’s niet aangekondigd werden maar verder was het een ouderwets avondje genieten aan de Weteringschans.

Zo zie je maar weer: er zijn zeker nog wel leuke feestjes. Dan bewaren we het gezeur maar voor een feestje was niet leuk is.

Dan E

Voor de liefhebbers:

VOLTT foto‘s

Interview met Bart Skils

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws