Dan E: Hip

Wie graag over de wereld van uitgaan leest, moet hem kennen. Dan E, de poëet onder de nightlife reporters. Hier is’ie weer. En 'hipper 'dan ooit!

Hip

Laten we het eens hebben over het fenomeen hip. Of het begrip hip. In ieder geval: hoe hip ben jij? Om antwoord te geven op die vraag moeten we eerst terug naar de essentie van het woord hip, niet te verwarren met Hip Hop. Hip: hip (bn.) 1 modern, gedurfd modieus => blits.

Een kleine twee jaar geleden was het kennelijk gedurfd modieus om met wollen muts, sjaal en handschoenen op minimalfeesten in de rondte te lopen, de suggestie wekkend dat men de ochtend na het feestje direct van God los vertrok naar één of ander wintersportoord om daar hardcore te gaan skiën. De aanblik van zoveel wit poeder op een berg deed ook wellicht andere associaties oproepen, die verband zouden kunnen houden met het feestje in de nacht ervoor maar goed, dat even terzijde.

Voor het begrip hip zijn er twee vaste waarden nodig: een trendsetter en een trendvolger. De trendvolgers; die groep is het eenvoudigst te traceren. Dat zijn dan de mensen die hartje zomer met wollen handschoenen, mutsen en sjaaltjes rondliepen. De trendsetter is lastiger te spotten. Wis is hij of zij? De trendsetter is als een Borneo-Neushoorn; zeldzaam en niet te vinden. Maar ergens moet er ooit eens iemand zijn geweest die voor zijn of haar kledingkast stond en dacht: ‘Deze wollen handschoenen en die gekke muts, daar moet ik iets mee doen, maar wat?’



Zolang er mensen zijn zal de behoefte bestaan om hip te doen. Het gezegde ‘de blits maken’ bestaat natuurlijk niet voor niks en iedereen wil natuurlijk vooral ‘zijn eigen ding doen.’ Het is fascinerend maar schokkend tegelijk want het gedurfd modieuze vervalt vaak in een collectief geheel van eenheidsworst: mensen die hipperdehip op Ibiza bloemen zitten te eten omdat Floortje Dessing dat ook eens op televisie had gedaan voor RTL, toen nog Yorin, Travel, mensen die in een strak ingericht Japans restaurant met zure gezichten op gestoomd zout zeewier in een bedje van gebakken zeespons zitten te kauwen. Hmm lekker hmm! Mensen die naar één of ander obscuur feestje gaan waar een nog obscuurdere act het publiek trakteert op een onvervalst potje klereherrie wat we allemaal wel geweldig vinden (Zie: T.Raumschmiere. Dat ging toch nergens over?) Mensen die niet tevreden waren met ‘The Just Out Of Bed Look’ trend en nu gewoon hun pyjama nooit meer uittrekken. Mensen die in sleazy trainingsbroeken rondlopen met een soort van luchtbult achter op hun billen die nog het meest doet suggereren dat er iets tegen incontinentie van Tena onderzit. Vrouwen die met een jurk op feesten rondlopen die nog het meeste wegheeft van het overgordijn wat hier in de keuken hangt of een vers door oma gehaakt kleedje. Mannen die er door hun skinny jeans uitzien als echte ‘men in thights’, zich kennelijk niet bewust zijn van het feit dat op dat vlak Robin Hood hun toch écht voor was.

Waar gaat dit hippe gedoe heen? Gaan we back to the basics en lopen we straks allemaal in jutezakken in de rondte op feestjes? Gaat de papieren-zak-op-het-hoofd-look weer inkomen? Gaat clickhouse zich straks zodanig evolueren dat we straks staan te dakken op morsecode? Of, als cherry on top, gaan we straks allemaal collectief zelfmoord plegen omdat ‘The Just Out Of Dead Look’ toch echt wel heel gedurfd modieus aan het worden is? Wie zal het zeggen maar was het niet zoiets als: ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg?’