Jimmy Loo -

Tegen de tijd dat ik iedereen begroet had, om de nek was gesprongen, strak voorbij was gelopen, minzaam had toegeknikt en de hand geschud waren de eerste 26 kabouters al uitgedeeld. Vaag herinnerde ik me nog een Duncan die een lijst het podium opsleepte met daarop -naar het scheen- de medewerkers die waren genomineerd voor een Gouden Handdruk. Gezien de lengte van het stuk papier kan het nauwelijks anders dan dat het 2-voor-1 concept eindelijk volledig is doorgevoerd in alle geledingen van de ID&T-headquarters. Ook Gert van Veen was van de partij. Gert kreeg (of had ‘m moeten krijgen, daar was ik nou net iets te dronken voor) de life-time achievement Gouden Kabouter en nou kunnen we wel grappen gaan maken over de lifetime van Gert maar dat zou een beetje makkelijk scoren zijn. Ik bedoel, als je denkt dat Tiesto groots heeft uitgepakt met z'n Olympisch optreden in Athene dan had je je Quazar moeten zien toen de geallieerden met hun tanks Amsterdam binnenreden. Dát was pas een optocht, dat was leuk, dat was gillen en eigenlijk vind ik dat 5 mei de kabouter had verdiend voor ‘Beste terugkerende feest’. Nadat Gert het podium was afgerold en netjes terug in de verpakking was gedaan liep ik Badu van baduonlinepuntenel tegen het vege lijf. Badu werkte ooit ook voor ‘de grootste partyfamilie van Nederland’. Niemand is er ooit achter gekomen als wát precies, maar boven z’n broekriem stak een forse erecte gouden snikkel en uit z’n knuist een geblindeerde autochtone boskabouter. Dat mijn associatieve capaciteiten nog niet geheel waren verknetterd door een pathetische en volledige overbodige vierdaagse alcoholrazzia werd duidelijk toen naar aanleiding van Duncan, Gert en Badu’s accessoires langzaam begon te dagen wie er vanavond niét naar de uitreiking van de Gouden Kabouter Awards 2005 was gekomen. Zou ‘ie aan het sparen zijn voor z’n nieuwe stube in Amstelveen? Nog aan het rouwen om het vergeefse verzet van de prins? Even nog dacht ik dat ik ‘m zag zitten, maar dat was de award die Gert van Veen in z’n rollator had gelegd. Zelfde kleur, andere muts. De Nachtreporter-van-voorheen verzaakte en z’n telefoon stond uit. Vragend keek ik Badu aan die ook het antwoord niet wist en stilletjes hoopte ik dat ‘ie toch nog een column aan het schrijven was... - love, Jimmy