Jimmy

redactie | 13 december 2004
blogs

Op Schiphol werd ik, behoorlijk aangeschoten, opgehaald voor een bedrijfsfeestje in een groot conferentiecomplex in Amsterdam waar ik een paar uur een ding moest doen. The joys of partylife.. Een uur en 5 longdrink glazen jenever-jus later was het laffe eraf en leek het partijtje de goeie kant op te gaan. Helaas, nadat directeuren heel classy met secretaresses begonnen te bekken en medewerkers besloten flauw te vallen in hun eigen kots bedankten we vriendelijk voor de geboden gastvrijheid en baanden ons een weg naar buiten, dwars door laveloos kantoorvolk. Amateurs. Snel vonden we een club, een leuk feestje en een after en toen het bijna weer donker begon te worden was er geen ontkomen meer aan. We moesten gaan slapen.

Met een beetje verwarring en een uiterste inspanning van meditatieve concentratie paste de allerlaatste sleutel aan m’n sleutelbos in één van de sleutelgaten van de deur die hopelijk bij mijn huis zou horen. Me so drunk. Tergend langzaam ging het de trap op, de woonkamer in, schoenen uit en de verwarming op zestig. Phheeeww... Na een intense negendaagse dranksessie kon ik eindelijk alleen tot bezinning komen. Slecht idee. Nog voordat ik een sigaret had gevonden wist ik al hoe laat het was: deze zelf uitgevoerde aanslag op m’n leven in de vorm van een kansloze drankmarathon was nog harder mislukt dan ik ooit voor mogelijk had durven houden. Mission Impossible in het kwadraat. Want ondanks de schandalige overvloed aan drank, entertainment, dames, afleiding en de verwoede pogingen alles te vergeten heb ik me elke minuut van elk uur van elke dag dat ik je niet sprak maar één ding afgevraagd: Ben je ok, babe? - kus, Jimmy.

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws