Brenda Daagt Uit

Partyscene Redactie | 15 september 2010

blogs

’t Is weeeeer voorbij die mooie zomer…

Brenda Haveman @ Click

Brenda blikt terug op een topzomer. Een zomer die ze voornamelijk aan de vaderlandse kust doorbracht, tijdens feesten als Click, Bang! en Silly Symphonies. ‘Nu maar hopen op de laatste restantjes zomerweer, en voor ’t laatst genieten van schaars geklede mensen.’

Tekst: Brenda Haveman

Mistroostig weertje is het buiten. Ik kijk uit op de Antillenweg in Schalkwijk, waar de regen keihard op het grauwe wegdek klettert. Grieperig en rillerig van de koorts hijs ik me in een dikke wollen trui, en dat terwijl de zomer nog niet eens officieel afgelopen is. Ik bivakkeer bij een van m’n beste vrienden, producer en componist Roger Verhaart. Die lieve schat zit lekker achter z’n Maccie en componeert een prachtig vioolstuk met pauken en blazers. Het is in mineur, dus past wel bij m’n uitzicht, ook zou ’t stuk goed passen bij een begrafenisscene of een spannende Nederlandse detective. Maar ik ben zoals altijd in een vrolijke bui. Roger ook, de keiharde grappen en dubbelzinnige opmerkingen vliegen over en weer en ik zet voor de vierde keer koffie. Terwijl ik schrijf leert Roger mij het een en ander over schema’s, structuren en mogelijke geluiden. Hij trekt er ook een zeer interessant hoofd in D-mineur bij. En maar blijven grinniken… “’t is nogal een gedoetje Brennie, dat ministek!”

Woodstock 69

Gelukkig zit ik nog met m’n hoofd in de wolken, want het was voor mij toch een broeierige zomer, qua strand en feesten dan. Het begon allemaal op Woodstock 69 Bloemendaal aan Zee, met de warmste stranddagen van het jaar en dj’s Steef en Gert-Jan achter de decks. Of ze nu de wansmaak hadden uitgevonden, of juist exquise plaatjes uitkozen: het werd onherroepelijk een feestje, juist op doordeweekse dagen. Kampvuur erbij en een paar prachtige zonsondergangen gezien.We vierden een verjaardag op vrijdag en daar stond tot onze verrassing gappie dj Tino een groovy techhouse setje te draaien, wat weer een bijzonder avondje werd. Tino voelt het Woodstock-publiek altijd goed aan, dus het werd onverwacht een knalfeest. Een van de mooiste zomerplaten van Woodstock 69 was ‘I Can’t Help It’ van Michael Jackson, een dromerige, romantische, soulvolle track van het album Off The Wall. Als ik even natural weg zat te spacen werd ik keihard in m’n… geknepen door maatje Jochem.

Woodstock 69

Click

Over Woodstock 69 en feestjes gesproken: het meest gezellig qua sfeer waren de Click-feesten van Stefano Richetta. Stefano organiseert al lange tijd kneitervette feesten, zowel indoor als outdoor. Afgelopen jaar was ik regelmatig op Click in de Westerunie A’dam te vinden, maar ook de strandfeesten kon ik niet overslaan. Voor iedereen die van kwaliteitstechno houdt, die een beetje groove en diepgang en vooral soul in z’n sodemieter heeft, zijn de Click-feesten een absolute must. Voetjes in het zand en handjes in de lucht. Een euforische stemming op een magische locatie en ouderwets lekkere muziek, niet dat hele minimalistische geneuzel, maar groove, rollende bassen, stevige kicks en treintjes van dj’s als Secret Cinema, Remy, Michel de Hey, Dominik Eulberg, Ille Bitch, Wouter de Moor, Stefano Richetta and more… Fascinerend vond ik het kleine conifeertje wat op het podium stond. Wat deed ie daar zo zielig in z’n eentje de hele zomer? Ouderwets was ook het bellenblaasapparaat in combinatie met een rookkanon van jewelste. Ik kon m’n eigen voeten niet eens meer zien. ‘Strandmanager’ Steef blies met zijn vuurfakkel bijna die arme Remy in de hens, een grote vlam ging recht over z’n koppie zo ’t podium op richting een grote lap stof. Gelukkig liep ’t goed af, anders was er nog genoeg rosé op het podium geweest om mee te blussen.

Bang!

Op het Scheveningse strand was ook heel wat leuks te beleven voor deze muziekliefhebster pur sang. Ik trommelde m’n zusje en wat vrienden op om die kant op te gaan, want qua kwaliteitsmuziek en sfeer waren de Bang! feesten op Whoosah van Remy vergelijkbaar met die van Click op Bloemendaal. Het weer zat niet altijd mee maar dat maakte de gezelligheid er zeker niet minder op. ’s Middags lekker een kopje Espresso, met de Quest hangend in de relaxte kussens, lekker luisteren naar de zwoele disco lounge en deephouse van Bram en Hessler. Laatstgenoemde draaide een mash-up van Phil Collins ‘Coming In The Air Tonight’, wat ik dé opbouwplaat van Bang! vond. Kippenvel, direct grijpend naar het hart, als je dat als dj voor elkaar krijgt bij mensen op het juiste moment dan heb je wel wat teweeg gebracht. Tegen de avond werd het drukker met een harde kern fans, wat ouder publiek en frisse jonkies. Eindelijk konden we genieten van de wat steverige techhouse en techno van dj’s als Patch Park, Warren Fellow, Benny Rodrigues, Hermanez, Joris Voorn en natuurlijk draaikoninkje Remy zelf aan het roer. Bijzonder was het om Joris Voorn te beluisteren aangezien hij zelden in Nederland optreedt en met name in het buitenland actief is. Zijn melodieuze, opwepende techno met hier en daar bekende ‘meezing-samples’ klonk lekker fris en zeer dansbaar. Gezien de verkeerd vallende witte wijn - ik drink zelden, alleen af en toe op een feest - kon ik me ook grote gedeelten van de Bang! feesten niet herinneren, en ik was gelukkig niet de enige… nou ja, ’t gevoel dat overbleef was in ieder geval heel goed.

Dimitri

Dimitri In de tussentijd was ook de comeback van ouwe RoXY telg Dimitri in Trouw, Amsterdam. Zomer 2010 was niet het seizoen van de vernieuwing op dancegebied, maar van de verdieping en uitbreiding, naar mijn mening. En back to the oldschool, qua geluid hier en daar. Mijn eerste ontmoeting met house was dankzij Dimitri, en ik vond het dan ook een eer en supergezellig dat hij bij mij aan de eettafel heeft gezeten. Dat was een legendarische avond in Trouw, met voor mij ‘X-Press 2 Kill 100 - Carl Craig remix’ als topplaat van de avond. Ik voelde me die avond helemaal niet tof en ik danste amper, maar de muziek van Dimitri maakte zo’n geweldige indruk dat de comeback nog lang in mijn herinnering zal blijven hangen. De Trouw was afgeladen vol met fans, maar ook nieuwelingen die veel van de oude rot hadden gehoord en kennis kwamen maken. Als verrassing ging de avond nog een uur langer door.

Scheveningen

Verderop, helemaal op het zuidelijkste puntje van het Scheveningse strand, gaf Erwin Unger & Co het officiële Openingsfeest van strandclub De Staat. Het was na Mysteryland, dus de zomer was al aan het aflopen maar je kunt nooit vroeg genoeg met een opening beginnen, jaaa togg? Ik beet van tevoren m’n nagels af van de zenuwen want Derrick May was die avond de door de mand gevallen Mystery Guest. Aangezien hij mij in 2004 en 2005 drie keer - zonder succes - heeft geprobeerd te versieren en te ontvoeren, m’n achterste ook altijd erg fascinerend vond, en hij zelfs de deuren van Silly’s na sluit ooit eens door de security op slot heeft laten draaien, zodat ik niet aan hem kon ontsnappen, trok ik vast mijn kuisheidsgordel aan en slikte ik het sleuteltje door. Met het advies van dj El Deider in m’n achterhoofd ‘’Je gaat niet met Derrick Mee hoor, begrepe?” begaf ik me na een spannende wandeling door de donkere duinen naar De Staat. Daar opende dj David Wagemaker met een heel mooie diepe opbouwset. Het was 2006 dat ik hem voor ’t laatst had horen en draaien en de jongen was qua smaak en techniek met sprongen vooruit gegaan. Remy draaide op zijn homebase heerlijke intense sexy techhouse, lekker diep en stuwend. Derrick May nam de knoppen letterlijk van Remy over, terwijl ‘ie nog midden in z’n set bezig was, en ging al gauw ‘heel funky’ met een mooie diepe plaat lopen klootviolen door de faders heen en weer te raggen. Remy stond erbij en keek er gniffelend naar. Gelukkig had Driekus wat vrouwelijke guards bij zich, dus hij liet het wel uit z’n hoofd om dit keer avances naar me te maken. Toch waren we wel blij om elkaar te zien, ik mag hem wel graag en het is toch een van de Godfathers of Techno. In de andere tent draaide dj Justin Verkijk een oude remix van ‘My Feelings For You Have Always Been Real’, het bizarre toeval wilde dat ik die vlak voor ’t vertrek naar Scheveningen nog gedraaid had. Justin smste me nog de titel van het origineel, wat ammekant nog mooier is.

Silly Symphonies

Bijzonder bij De Staat was de Silly Symphonies Reunion. Vroegah, toen ik nog op de Haagse Hogeschool zat, gingen hordes schoolgenoten naar de Silly Symphonies feesten in de jaren ’90 en sleurden mij ook een keer mee. Tante Brenda als vervent RoXY-ganger en Dimitrifan was meteen verkocht aan deze Haagse partyscene. Een schoolvriendin liet zelfs het logo van Silly Symphonies - een lachend muzieknootje - op haar rug tatoeëren. Ik voelde dat het ook een schoolreünie zou worden. Dj Patrick draaide een van m’n favoriete classics van Jam & Spoon, Odyssey to Anyoona, wat volgens mij de basis is voor m’n andere favoriet en allereerste plaat, Humate’s Love Stimulation (Paul van Dyk remix). Patrick keek stomverbaasd dat zo’n ‘dom blondje’ de titels wist, ha! Thimbles draaide erg energiek en Quinten haalde alle bekende emoklappers uit de kast. Remy kon vast geen classics meer zien na al die jaren, maar had het wel naar zijn zin, en sloot de avond waardig af met een supervette classics-set, met voor mij X-Press 2 Muzik en Gat Decor’s Passion als hoogtepunten. Ik vond het het meest uitgelaten feest van de afgelopen zomer, wat een zooitje gezellige mafklappers bij elkaar! Uiteraard jonge mensen gemixt met ouder publiek, die de echte Silly’s sfeer wilden herbeleven en hun eigen Haagse helden kwamen aanmoedigen. Hopelijk volgend jaar weer.

Little Sins

Mijmer mijmer… ik schrik op…Op Roger’s kast ligt de dvd Silly Symphonies, zie ik net terwijl ik achteloos naar de kast zit te staren… wel heel toevallig weer! Roger ligt op de grond onder z’n bureau, met kabeltjes in de weer en maakt geluid alsof ‘ie onder stroom staat. Z’n haar zit in ieder geval wel zo. Morgen moet ik onverwacht al op Little Sins - Espuma beachparty in Hoek van Holland draaien, dus ik moet me een beetje fysiek en mentaal voorbereiden met m’n wollige griephoofd. Dat wordt denk ik een progressive techhouse setje. Nu maar hopen op de laatste restantjes zomerweer, en voor ’t laatst genieten van schaars geklede mensen. Tot snel!

Meer Brenda daagt uit:

Loveland; this one is for you

Piiieeeep; Darren Emerson

Rondje klassiek

Dance Valley vs. Extrema

De oudste club van Nederland

Brenda goes MTV

House in the early days