Welk festival heeft gewonnen?

Brenda, 31 jaar, tekstschrijver en semi-profi dj is columniste voor Love2party. Zij geeft haar ongezouten mening over happenings in de dansscene. Brenda hoeft geen gelijk te hebben: zij daagt jullie uit om ook je mening te geven en over dingen na te denken. En garde!

Tekst: Brenda Haveman

“Choices... choices... run your life,” zegt een oude iT-hit uit de jaren ’90. Het is moeilijk keuzes maken tussen al die geweldige zomerfestivals. Daarom bezoek ik er maar zo veel mogelijk, om voor de rest van mijn leven te weten wat ik mis als ik er eentje oversla. Vanuit traditie begin ik met Dance Valley. Of liever gezegd: Plens Valley… en beleef ik een dag aan instant happiness op het zonnige Extrema Outdoor.

Renaissance

Het Dance Valley-terrein is praktisch bij mij om de hoek en ik bezoek het festival al sinds begin jaren ‘90, toen het feest nog redelijk kleinschalig was. Vaak genoeg kon ik gratis entree regelen. Dit jaar gaan we op de fiets. Althans: mijn vriendin fietst en ik zit achterop. Vanaf Velserbroek lopen allemaal feestelijk geklede mensen richting Spaarnwoude, maar ‘t weer ziet er alles behalve feestelijk uit: donkere wolken pakken zich samen boven het feestterrein. En Nederland zal Nederland niet zijn als het niet onbedaarlijk begint te gieten. Wel jammer maar ach, we hebben een regenponcho over onze blote pakkies aangetrokken en we gaan naar de Renaissancetent.

John Digweed

Progressive is voor mij de fijnste soort dance die er bestaat. Zachte, zware donkere mokerslagen op dieppaars fluweel, donkerblauwe diepzee met dolfijnen met hier en daar witte lichtpuntjes die staan voor de ‘gemene’ geluidjes als boventoon, een snelweg in het donker, met slechts de reflectie van kilometerpaaltjes. Dat zijn de associaties die ik heb met progressive muziek. En Renaissance staat voor sexy progressive. De tent is donkerblauw met magenta verlicht, aan het plafond hangen witte kroonluchters. Alleen vraag ik me af: ‘waarom draait die John Digweed altijd zo vreselijk saai?’ Wat me vaak opvalt aan zijn sets, is dat hij platen draait waarvan zeker 8 maten steeds exact hetzelfde klinken, oftewel: er gebeurt niet zoveel spannends in de plaat. Over de hele linie genomen kan hij wel extatisch draaien, maar daarbij stelt hij wel mijn geduld op de proef.

Reuteltechno

Danny Howells draait een hedendaags soort minimal techno, wat voor mij klinkt als een ratelband. Reuteltechno noem ik ‘t wel eens. RRRRrrrrrRRRRRrrrrrrrRRRrrrrr met van die wasmachineachtige breaks. Ik vind het teleurstellend. Hoewel dat de muziek is van nu, draait Danny niet meer opvallend en origineel ten opzichte van zijn collega’s. Wat mij betreft gaat hij op in de reuteltechnomassa die ik op alle feestjes hoor. Maar ja, dat werd vroeger ook over progressive gezegd - dat het pillenmuziek was en een grote sombere bende werd.

Aangezien ze bij de Renaissance ook richting de minimal gaan, besluit ik om de mainstage te bezoeken.

MC Marxman

Het is wonderlijk hoe goed mensen soms mijn gezicht onthouden. Uit al die duizenden mensen pikt MC Marxman, de ceremoniemeester en grote charmeur van de mainstage, mij eruit om een knuffel te geven. Vanaf het grote podium geeft hij mij een biertje aan. “Hello gorgeuous, long time no see,” zegt de een tikkie ouder geworden Engelsman en voegt daaraan toe: “Oo you’ve got warm, soft hands.” Vervolgens schreeuwt hij in de microfoon “Daaaance Vallaay TwoThousand and Aiiight!!!” en het publiek begint ouderwets te juichen. “The one and only Jessie Ven-Det-Tttaaaa” krijg ik mee ‘n zelfs een stukje Mason, met lichtzinnige en gezellige electrohouse. Op de andere ‘mainstage’ van Ferry Corsten - een eindje verderop - geniet ik van dj Preach, die opwarmt met stevige techno en trance. Rond een uurtje of negen ‘s avonds volgt het absolute dieptepunt: ik ben iedereen kwijtgeraakt en ik ga na enig ronddolen en zoeken maar op huis aan.

Nostalgie

Na Dance Valley ben ik tot de conclusie gekomen dat ik meer vanuit een gevoel van nostalgie het festival in Spaarnwoude bezoek dan dat ik de sfeer, entourage en muziek nog steeds geweldig vind. Vooral het publiek spreekt mij niet meer aan; het lijkt wel of de oude Dance Valley-garde zijn heil ergens anders zoekt, en dat is jammer. Gelukkig dat MC Marxman - man van het eerste uur - mijn dag nog heeft gemaakt.

Heel Eind Hoven

En dan...Extrema Outdoor op het Aquabest in Eindhoven. Het is een eind rijden vanuit mijn woonplaats Haarlem, maar dan heb je ook iets wat echt het geld en de moeite waard is. Alleen al de toegangspoort van het festivalterrein is een waar kunstwerk, een warm onthaal, waar je na een lange reis even kunt chillen en op je gemak munten kunt kopen.

De sfeer is landelijk en gemoedelijk, ik vind de mensen die Extrema Outdoor bezoeken variëren van zachtaardige ‘locals’ die toch wat verder van het clubleven afstaan dan de mensen in de Randstad, tot aan de echte fanaten die vanuit alle hoeken van Nederland komen om hun favoriete dj’s te beluisteren. Allemaal leuke, gezellige mensen die vooral heel party-minded zijn. En ik kom er veel bekende Haarlemmers, Hagenezen en Rotterdammers tegen.

Lake Side met waterval

Aangezien ik met twee progressive-fans - waarvan 1 producer van Solid Sessions - naar het festival ben gekomen, begeven we ons naar een prachtige witte overkapping aan het water, wat Lake Side wordt genoemd. Extrema Outdoor staat bekend om de prachtige decors en ook hier aan de Lake Side is weer iets bijzonders: een waterval stroomt uit de dj-booth terug het meer in. Met de zon erbij en af en toe een frisse bries die de waterdruppels het publiek in tilt, heeft deze locatie iets heel zomers en sprookjesachtigs. We komen speciaal voor Patchpark, Hernan Cattaneo, Satoshi Tomiie, Berhrouz en Remy. Tot onze stomme verbazing is Patchpark een gewone Hollander, al ziet hij er heel Engels uit, heeft hij als producer een internationale uitstraling en is zijn stijl ook wel iets wat in de UK nog erg populair is. Ik vind hem de beste dj van de dag. Hij draait stevige techouse met progressive, heel af en toe een meer minimal georiënteerde plaat ertussen maar hij blijft erg bij zijn persoonlijke, eigen stijl. Wij gaan er flink op uit ons dak in ieder geval.

Luchtkus van Satoshi Tomiie

Satoshi Tomiie is een zeer gewaardeerde progressive-producer en draait vrij diep en hypnotiserend. Niet echt swingend. De platen die hij ‘opgooit’, zijn stuk voor stuk mooi. Een hele tijd na afloop steek ik m’n duimen naar hem op en dat beantwoordt hij met een luchtkus - een weggeblazen kusje op de hand. Hernan Cattaneo laat het publiek op een Argentijnse manier schudden. In de tussentijd nemen we even een kijkje bij de tropisch aangeklede Minus tent, waar technogoeroe Hawtin de touwtjes in handen heeft. De hippe foute witte zonnebrillen, Baghwan sjaals en malle zomerpetjes glunderen me tegemoet. Voor twee muntjes haal ik een mixdrankje, wat me enorm meevalt.

Remy

We besluiten om na de set van Remy niet de show van René Amesz op het water af te wachten, maar om naar huis te gaan. Hoewel Remy bekend staat om zijn diepe, warme techno, draait ook hij veel van die reuteltechno. Hij doet het op een dusdanige wijze dat het publiek wel flink uit zijn dak gaat, maar mij raakt het niet. Hij draait weliswaar de ene technoklapper na de andere en is in zijn soort nagenoeg de beste, maar ik houd meer van de zware baslijnen en diepe roffels en geluiden, met housy invloeden, en gelukkig heb ik dat ook wel te horen gekregen op Extrema Outdoor 2008. Het is tijd om naar huis te gaan, want we hebben een rit van twee uur voor de boeg.

Conclusie

Welk festival heeft gewonnen? Wat mij betreft Extrema Outdoor 2008. Ik kijk de komende jaren nog terug op een voor mij perfecte dag met mooi weer, steengoede muziek en vooral een perfecte sfeer. Alleen is het jammer dat in de afgelopen jaren electrohouse en minimal gereutel de boventoon voeren en de plaats in hebben genomen van dance met soul.

Meer Brenda daagt uit:

Strandfeestje

Woodstock 69

Voetbalgekte

Vervelende muziek

De oudste club van Nederland

Brenda goes MTV

House in the early days

Bowlen, wasmachines en zwembadkluisjes

Back2Back

Ode aan de illegale feestjes

Muurbloempjes & Podiumbeesten

Van Sunshine naar Zeebeving

Terug van weggeweest

Nightmare on Zijlstreet

Oud & Nieuw

Ge - DEMO - tiveerd

Den Haag is van ons

Verzoeknummertje

Ode aan de opwarm-dj

Festivalfit

Verantwoordelijkheid

Female dj's

Uitgerangeerd