James Brown memorial day

Ronald Molendijk is terug als columnist voor Love2Party. Vanaf nu alleen als het écht kriebelt in de onderbuik van de Rotterdamse dj/producer en clubuitbater. Dus: alleen wanneer zijn vingers hem naar zijn typmachine dirigeren, kunnen we e-mail verwachten van de man die in 2002 en 2003 al legendarische verhalen voor ons schreef. Het overlijden van James Brown op Eerste Kerstdag bracht hem tot het volgende betoog.

Wessel van Diepen haalt eindelijk zijn gelijk; James Brown is dead.

The godfather of soul, the hardest workingman in business, Mr Dynamite, en de enige echte uitvinder van ‘The moonwalk’.

James ‘Joseph’ Brown, geboren op 3 mei 1933 in South Carolina, is overleden.

JAMES BROWN IS DEAD.

Met zijn overlijden op 25 december 2006 is er eindelijk een ‘echte’ reden om op Eerste Kerstdag vrij te zijn. Vanaf nu is het echter niet alleen een vrije dag om naar je schoonouders te gaan, te eten en cadeaus aan elkaar te geven. Het is een dag waarin je ‘s avonds vrij bent om te dansen, om feestjes te organiseren.

Alleen kan Eerste Kerstdag afgeschaft worden. Er is toch geen hond die dat verhaal van die ster en die wijze gasten gelooft. Om over die Kerstman en zijn slee in de lucht nog maar te zwijgen. Onmogelijk, en, het is echt niet waar!

25 december is vanaf nu Eerste SOULDAG. Dansen en zweten moeten we! De lenige clubbers onder ons moeten om het half uur een split maken. De echt briljante dansers zijn verplicht om met een moonwalk de dansvloer te betreden.

Zonder James Brown geen hiphop, geen George Clinton, geen Fred Wesley, geen Bobby Bird, geen ‘It takes two’, geen disco en ook geen house.

JAMES BROWN IS DEAD. 

Een snelle Google op zijn heilige naam brengt een stortvloed aan feiten op het scherm: 114 plaatjes in de Billboard R&B single chart, waarvan 17 nummer 1 hits. 800 tracks heeft hij aan ons geschonken en met zijn 73 jaar stonden er nog honderd optredens in zijn agenda.

Check je I-Tunes-catalogus maar eens op je I-Pod, ga naar de playlist dancetracks en probeer een nummer te vinden waar geen ‘James Brown-drumloopje’ in wordt gebruikt.

Tijdens het rouwproces wat zich in mij manifesteert, ontstaat er een evangelische drang om mijn hele verzameling vinyl, cd’s en mp3’s te herschikken op ‘James Brown-waardig’, en de rest bij het oud vuil te zetten. De tracks die in mijn muziekkast mogen blijven, plaats ik op het internet. Deze lijst kan aangevuld worden door iedereen die te kampen heeft met hetzelfde gevoel van verslagenheid. Het resultaat noemen we ‘het James Brown-evangelie’. Zo kan de hele wereld zien wat een verlies we hebben geleden.

JAMES BROWN IS DEAD.

In 1991 maakte Wessel van Diepen samen met zijn maatje Michiel van der Kuy onder het pseudoniem L.A. Style de plaat James Brown is dead. De bedoeling van deze tekst ontging me volledig. De eerste keer dat ik die track hoorde, was ik echt geschrokken, geschokt en diep, diep, diep beledigd. Hoe durfden ze met zo iemand te spotten? Hoe konden ze zeggen dat James, mijn James Brown, overleden was? Hadden ze wel eens naar ‘Funky Drummer’ geluisterd? Was de schoonheid van James Brown’s soul langs het duo heen gegaan? De zomer van 1991 betekende voor mij geen radio. Nul, komma, nul, punt, nul radio. Ik wilde die plaat immers niet nog een keer aanhoren, met als gevolg: weer nachtenlang geen slaap, weer uitslag in mijn nek en weer een wake met kaarsjes op de dansvloer.

JAMES BROWN IS DEAD.

25 december 2006, en James Brown is echt overleden. En ineens begrijp ik de motivatie van Wessel van Diepen om deze track te maken. Hij wilde iedereen toen al waarschuwen dat het ooit zover zou kunnen komen. En ondanks dat de klap er niet minder heftig door is, ben ik blij dat ik al gewaarschuwd was. Dat stelt me in staat om niet bij de pakken te blijven zitten en een passende ‘memorial day’ te verzinnen.

Daarom: vanaf heden vieren we Eerste Souldag en - Soulnacht, en ik waarschuw iedereen om me heen op deze dag geen kerstwens meer te wensen of sturen. NOOIT meer. Op deze dag wil ik voortaan een James Brown-yell horen. Een lange ONE, TWO, THREE, FOUR … AAAAAAAAHHHH, GOOD GOD!

Ronald Molendijk