Elk oordeel hep z'n voordeel

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
blogs

Harry lemon is DJ/Producer en in binnen- en buitenland bekend als Lemon8. Hij draait over de hele wereld en produceert voor vele labels. Hij wast zijn haar met L'Oreal en gebruikt iedere dag Kruidvat scrub-creme. "Na een heftig weekend ben ik flink vies en heb ik het echt nodig." Wat heeft hij nog meer te vertellen...?

Elk oordeel hep z'n voordeel

'Elk nadeel hep z'n voordeel', pleegt Johan Cruyff te zeggen en dat is een waarheid als een koe, zeg ik dan op mijn beurt. Johan Cruyff raakt hier namelijk een diepe snaar. En met diep bedoel ik yin en yang, de leer van Confucius en de dikke boekwerken van Carl Gustav Jung. Kortom; het getuigt van een diep inzicht in de ziel van de mens en is ook nog eens positief. Ik heb deze week mijn eigen variant verzonnen: 'Elk Oordeel hep z'n Voordeel'
Ik bedacht dit vanwege een vreemd bericht die mij deze week bereikte: mijn 'New York, New york' komt namelijk niet uit op Bedrock. Laat ik beginnen bij het begin. Iets meer dan een jaar geleden had ik via Mick Boskamp een track genaamd 'New York, New York' bij John digweed neergelegd die hij onmiddellijk wilde tekenen. Dat was vlak voor de zomer van 2001


We weten inmiddels wat er gebeurd is na die zomer op 11 september in New York en natuurlijk kreeg 'NYNY' een heel andere betekenis en niet alleen vanwege de titel. In die track zit namelijk de volgende tekst: 'Something strange is going down. Everywhere I walk... it's like danger walking along with me...!' en dan een dreigende stem: 'New York, New York'. Tot overmaat van ramp (oke oke, slechte woordkeus) zitten er ook nog eens sirenes in.
Pittig niet? Je zou haast denken dat het een profetische track is. De toekomst voorspelt door een stuk muziek. Natuurlijk is het louter toeval, omdat ik het een half jaar daarvoor al gemaakt had. Ik zat er echter wel mee. Er spookte van alles door mijn hoofd: 'Was het wel verantwoord?' 'Moet ik Bedrock bellen?' 'Zullen ze mij bellen?' 'Niemand weet dat ik het lang daarvoor gemaakt heb' en al dat soort dingen.

Ik liet het maar voor wat het was en pas anderhalve maand geleden begon ik op verzoek van Bedrock aan de remix. Twee weken geleden had ik het af en wachtte dus vol spanning af op de reactie van Digweed en de zijnen. De officiele reactie was als volgt: "Na lang beraad hebben we besloten NYNY niet uit te brengen omdat het onderwerp toch nog te gevoelig is", gevolgd door de verplichte sorry's en de voorzichtige vraag naar een volgende track.
Om te zeggen dat ik verbaasd was, dat is een understatement. Ik had voorheen al veel mensen over de hele wereld gesproken, inclusief enkele vrienden uit NY City die er notabenen bij waren geweest en alles hadden meegemaakt op 11 september. Zelfs zij vertelden me allemaal dat het geen probleem was en dat het gewoon een goede dance-track is en dat ik me niet zo druk moest maken. En dat deed ik dus ook niet.



Diggers

Toch ben ik in 't geheel niet boos op Digweed en/of Bedrock. Ik begrijp dat hij bezig is Amerika te veroveren, getuige zijn laatste tour met Sasha. Daar komt ook nog eens bij dat zijn Bedrock label recent nog als beste dancelabel ter wereld is verkozen op de DanceStar awards. Ik heb nog op ze gestemd ook! Dat betekent dus veel aandacht voor het label en het laatste dat Diggers wilt is een backlash. Wat ik hen wel kwalijk neem is dat het 10 maanden heeft moeten duren voor deze (voor hen) logische conclusie me nu pas verteld wordt. En aan censuur heb ik al helemaal een hekel.

Goed. Tot zover het nadeel dus. Wat is dan het voordeel zul je jezelf afvragen? Het voordeel is dat Inner Sanctuary Sessions 4 eindelijk af is. Het voordeel is dat ik er meer geld aan overhoud. En het grootste voordeel is dat de plaat anderhalf jaar dankzij Bedrock flink gehyped is. En om lekker te jennen maak ik voor de B-kant een ongehoord goede instrumentale Tech-House Mix die zijn weerga niet kent. Ach, dat is waar ook: er zitten potdomme sirenes in. Wat te doen? Er in laten? Eruit? Of toch maar de tekst er in? We hebben het over Dance verdorie! Weg met zelfopgelegde censuur!

Ik wilde eigenlijk over Extrema schrijven. Over hoe leuk het was en hoe ik na een enorme wolkbreuk in het T-shirt van James Holden naar huis ging. Dat Misja Helsloot me van de week belde dat we in de Revu stonden; hij als 'vriendje van Tiesto' en ik als 'Ladykiller' met foto en al maar ik bewaar dat maar voor een volgende keer

Harry

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws