Als Hood de laatste man op aarde was...

Iedere zichzelf respecterende danceproducer lijkt tegenwoordig tenminste één soundtrack op zijn naam te moeten hebben staan. Toch zijn de intenties meestal oprecht en komen ze voort uit de jarenlange fascinatie met één bepaalde film. Robert Hood neemt nu ‘zijn klassieker’ The Omega Man onder handen.

De lijst danceproducers die recent een nieuwe soundtrack voor een klassieke film hebben gemaakt, groeit gestaag. Nadat Jeff Mills en Ricardo Villalobos een aantal jaren geleden de eerste voorzichtige stappen hebben gezet met soundtracks voor resp. ‘Metropolis’ en ‘Berlin Sinfonie der Großstadt’, is het hek nu echt van de dam.

Carl Craig presenteerde tijdens ADE 2009 zijn muzikale visie op ‘The Blair Witch Project’ en komt in februari met soundtracks voor twee Warhol-films, ‘Kiss’ en ‘Blowjob’. Ook de mannen van Innervisions hebben net hun compositie voor de Duitse jaren 20 horrorfilm ‘The Chambers of Cagliari’ afgerond. Hoog tijd dus voor Robert Hood om ‘The Omega Man’ op eigen muziek te zetten.

In deze film uit 1971, speelt Charlton Heston een militaire wetenschapper. Als één van de weinige overlevenden van een biologische oorlog tussen China en de voormalige Sovjet-Unie, gaat Heston het gevecht aan met een groep albino mutanten die het laatste restant van onze ‘technologische beschaving’ proberen te vernietigen. De film is gebaseerd op de roman ‘I Am Legend’ van Richard Matheson uit 1954; ook de basis voor de gelijknamige Hollywood-productie uit 2007, waarin Will Smith een hoofdrol speelde.

Hood vertelde aan de collega’s van FACT dat zijn fascinatie voor dit verhaal verder gaat dan alleen de plot: “Wat zou ik zelf doen als ik de laatste man op aarde was? Hoeveel hoop en geloof zou ik hebben? Sinds is deze film als kind zag, achtervolgt het verhaal me (…) We bewegen ons momenteel ook in de richting van uitsterven; we doden onszelf en anderen. De mensheid is hebberig en mist medemenselijkheid. Deze film is dus een goede metafoor: als we niet op de voortekenen letten, zullen wij ook zo eindigen.”

Ook trekt Hood een parallel naar de huidige dancecultuur: “We leven in een maatschappij, die alleen leeft om te consumeren en te nemen, zonder iets terug te geven. Als we naar feesten of op vakantie gaan, zien we het puur als een gelegenheid om te consumeren en niet om input te geven. Bijvoorbeeld de consumptie van drugs op feesten. Dat creëert negativiteit. Weet je, de technocultuur is positieve energie, het is een door god gegeven visie, maar we kijken er momenteel op een perverse manier naar. Het gaat om losgaan en zelfvernietiging in het weekend en niet om het deelgenoot worden van iets dat groter is dan onszelf.”

Voor meer diepgang in je techno kun je dit jaar dus prima terecht bij Robert Hood. De soundtrack wordt in maart uitgebracht als album, met de titel ‘Omega’, op Hoods eigen label M-Plant.

MySpace Robert Hood