Mystery Land interview: Tom Stephan

Tekst: Martin Huydink

Hoe is het om weer in Nederland te draaien?

Nou, ik kom net van een geweldig feestje op Ibiza dus dat was wel jammer om daar dan weg te moeten maar MysteryLand is niet zomaar iets en het weer valt gelukkig mee. Eerlijk gezegd ben ik gewoon onder de indruk van de Nederlandse festivals en clubs waar ik gedraaid heb de laatste tijd. Zowel Panama, Extrema als de Yoshitoshi tent op Dance Valley vorig jaar waren echt top. Hier op Mystery Land had ik wat technische problemen waardoor mijn set niet echt vlekkeloos verliep maar ondanks dat heb ik het naar mijn zin gehad en het publiek hopelijk ook. Gelukkig was alles verholpen toen Roger het van me over nam.

Jullie hebben dezelfde manager en doen ook veel samen, hoe heb je hem leren kennen?

Dat weet ik niet precies meer, we spraken elkaar wel eens op de Winter Music Conference in Miami maar hebben pas echt goed contact sinds ik ook bij Unmanageable Artists zit. Ook draaide Roger altijd al veel tracks van me en was ik al jaren fan van hem. Ik denk dat Olga (manager van beide dj’s) hem waarschijnlijk ingefluisterd heeft om mij een remix te laten doen voor zijn track ‘Turn on the music’. Die beviel hem goed want toen Roger naast zijn ‘Release Yourself’ aan een andere meer duistere ‘After Dark’ mixserie begon heeft ie mij gevraagd om deze samen te produceren en zijn we ermee gaan toeren door de VS en ben ik de feesten van zijn Stealth label gaan doen. Binnenkort gaan we in Ibiza opnieuw de studio in.

Vergeleken met veel andere dj’s ben jij relatief dicht bij de stijl gebleven waarmee je begonnen bent, nooit de verleiding gehad om een andere kant op te gaan?

Daar heb je wel gelijk in. In de 14 jaar dat ik draai ben ik redelijk bij house of tribal gebleven omdat het voor mij nog steeds werkt. Ik houd gewoon van drums, ritme en bass maar heb ook wel iets met andere stijlen zoals techno en electro. Ook komt er een hoop goede minimal uit Duitsland maar daar kan ik niet te lang naar luisteren, laat staan draaien. Drie uur zonder vocalen met alleen metaalachtige geluidjes trek ik niet. Maar het is wel goed dat er een hoop mensen geïnteresseerd zijn in nieuwe muziek want dat zorgt alleen maar voor technologische innovatie ook binnen andere elektronische genres. Ik word wel vaker gevraagd, meestal nadat ik een album uitbreng, of ik niet van plan ben om een andere richting in te gaan. Dan zeg ik altijd waarom zou ik dat doen en van stijl wisselen als het goed gaat? Als je er geen plezier meer in hebt, verveeld raakt of als mijn muziek me niets meer doet en ik het gevoel had dat het niet meer werkt op de dansvloer pas dan zal ik gaan nadenken over iets anders maar dat heb ik nog niet gehad.

Je komt eigenlijk uit de VS maar woont al jaren in het Verenigd Koninkrijk, waar heb je je liefde voor house opgedaan?

Ik ging al wel eens uit in New York maar dan gewoon naar cafés. Pas toen ik naar het Verenigd Koninkrijk vertrok om er te studeren kwam ik echt in aanraking met de clubs in Londen en ging ik veel naar raves. Toen ik voor Kerstmis in 1991 terug ging naar New York wilde een vriend me perse meenemen naar de Sound Factory (nu Twilo). Daar had ik eigenlijk geen zin in want ik had niets met de house die daar gedraaid werd. Dat vond ik maar happy uplifting pianomuziek terwijl ik toen liever het hardere werk hoorde. Maar ik ben toch gegaan en was na die nacht helemaal verkocht toen ik resident dj Junior Vasquez aan het werk had gezien. Daarvoor was ik al wel met muziek bezig geweest vanwege mijn vader, die gitarist was van een popbandje, maar met elektronische muziek had ik helemaal niets. ‘ Dj’s spelen alleen maar andermans platen wat is daar nu moeilijk aan’ dacht ik altijd. Maar toen ik Junior hoorde en bezig zag ben ik daar op teruggekomen. Ik wilde weten hoe hij het deed en dat ook doen. Toen ik terug ging naar Londen kon ik de sound van Junior niet vinden, die werd nergens gedraaid. Dus bij elk bezoek aan New York kocht ik platen die hij draaide om mee te oefenen.

Wat was er zo speciaal aan de Sound Factory en Junior Vasquez in het bijzonder?

Het is gewoon een legendarische club zoals bijv. Paradise Garage en ik kwam er tijdens de piekperiode toen er van alles gebeurde. Ik denk niet dat ik ooit nog ergens ben geweest waar het er zo aan toe ging, zo’n aparte sfeer waarbij iedereen helemaal in de muziek zat die Junior er draaide. Het is de vreemdste plek waar ik ben geweest. Het was de tijd van de vogue (robotachtige dansvorm) en er liepen een boel vreemd geklede mensen rond met lunchboxes met allerlei rare toys. Het is moeilijk uit te leggen aan iemand die er nooit geweest is, maar een soort van Alice in Wonderland komt nog het dichtste in de buurt. Het heeft een onzettende indruk op me gemaakt en inspireert me nu nog steeds en is de reden dat ik house maak.

Probeerde je de stijl van Junior te kopiëren toen je begon met draaien?

Ja ik denk het wel, al denk ik dat zelfs Junior nergens anders zo’n sfeer heeft neergezet dan toen hij resident was in de Sound Factory. Als je als dj veel reist om op verschillende plaatsen te draaien en het publiek je niet goed kent speel je toch meer op safe. Pas als het publiek je echt kent dan kun je met ze spelen en ze helemaal gek maken. Junior was daar een meester in, bijna magisch en werd echt aanbeden. Gek genoeg heb ik Junior die binnenkort 59 wordt pas recentelijk ontmoet en hem verteld wat hij voor me betekent heeft. Een bijzonder moment.

Je kent ook een andere bijna legende erg goed, Danny Tenaglia. Welke invloed heeft hij op je carrière gehad ?

In Londen wilde ik de sound van de Sound Factory draaien en viel ik allerlei clubeigenaren lastig met mijn mixtapes maar er waren weinig clubs die het iets vonden. Die sound werd gewoon nergens gedraaid totdat Ministry of Sound in 1994 Danny Tenaglia naar Londen haalde en ze een warm up dj nodig hadden met dezelfde stijl. Ik had nog nooit in een fatsoenlijke club gedraaid en was zo zenuwachtig in de dj booth. Mijn optreden was vast verschrikkelijk slecht maar ik kreeg een voet tussen de deur en Danny zag het wel in me zitten. Danny was daar met Rob di Stefano van Tribal (nu Twisted Records) en daar ben ik mijn eigen producties naar toe gaan sturen en die werden vervolgens ook door Danny gedraaid. Hij liet me geloven dat ik toch wel iets kon en er een dj carrière voor me in zat en hielp me er bij. Na mijn track ‘ The Revolution’  wat achteraf gezien mijn doorbraak is geweest geloofde ik er zelf ook in.

Je wordt nu zelf door veel artiesten gevraagd om een Superchumbo remix te doen, welke remix ben je het meest tevreden over?

Goede vraag, er zijn natuurlijk een hoop remixen (Missy Elliot, Basement Jaxx , Danny Tenaglia) die ik goed vind maar mijn favorieten zijn die van de laatste tijd. Je probeert natuurlijk elke keer weer, een nog betere remix af te leveren dus als ik er een moet kiezen dan is het de remix van Nitzer Ebb -'Control I'm Here' die ik onlangs heb gedaan. Dat is mijn favoriete band samen met Devo. Dus toen ik er hoorde dat ze een mixalbum uitbrachten heb ik ze gewoon gebeld en gezegd dat ik ook graag eens een remix voor ze zou willen doen. Die heb ik onlangs gemaakt en ik ben erg tevreden met het resultaat.

Hoe was het om Kylie’s - Can't Get You Out Of My Head te remixen?

Ja, die mix is ook een apart verhaal. Toen mijn manager aan kwam met het verzoek of ik Kylie wilde remixen had ik echt zoiets van ‘nou daar begin ik dus mooi niet aan’. Ook nadat ik het origineel had geluisterd kreeg ik niet echt het gevoel dat die track nu zo’n grote hit zou worden wereldwijd. Anders had ik me misschien wat meer ingehouden en het nummer niet zo erg verbouwd. De reden dat ik het gedaan heb en dat ik er zo drastisch aan gesleuteld heb, was omdat haar management zei: ‘Leef je uit en maak er maar een echte Superchumbo track van’. Nou dat hoef je mij geen twee keer te zeggen. Ik vind die remix nog steeds erg goed en draai hem nog regelmatig. Niet alle remixen die ik gedaan heb blijven lekker maar deze wel.

Buiten de echte betekenis super-loodvrij (in het Portugees) waar staat Superchumbo voor jou voor?

Je zou zeggen dat ik daar wel een antwoord op zou hebben na al die jaren. Ik weet het niet, het staat gewoon voor house, vanwege de roots van Chicago en acid house waaruit mijn muziek voort komt. Maar ik heb een tribal label opgeplakt gekregen wat in het begin wel handig was voor mijn carrière maar ik nu liever van verlost zou zijn. Het is dus gewoon house. De naam Superchumbo heb ik gekozen omdat het en goed klinkt en niet echt ergens voor staat. Ik hoopte dat die naam door de jaren heen aan mijn stijl van muziek verbonden zou raken bij het publiek en dat is aardig gelukt. Net zoals de naam van mijn vorige album Wowiezowie ook niet echt een betekenis heeft, het is meer een suggestie om een gevoel uit te drukken.

Kunnen we binnenkort nog wat van je verwachten qua producties?

Ik heb een nieuw label ChumboMundo waarop binnenkort een release uit komt met de titel ‘Dog’ waarop Catherine Ellis weer te horen is. Ze is echt een geweldige meid met een dijk van een stem en een hoop power. Het is altijd erg fijn om met haar te kunnen werken. In oktober komt mijn nieuwe album uit met als titel ‘Let’s go Chumbo’ met een rits aan heerlijke Superchumbo tracks. Dus tijdens het aankomende Amsterdam Dance Event zul je die op de Stealth party zeker horen.