PS: Interview Cliff de L’isle

Tekst: Frank Böhm

PS: Wie is Cliff?

Ik ben Cliff de L’Isle, 39 jaar en nu al ongeveer een half jaar single. Nooit getrouwd geweest en geen kinderen. Ik ben geboren in Suriname en na een bijna perfecte jeugd, wegens het overlijden van mijn moeder op mijn 13e naar Nederland geëmigreerd, omdat de zus van mijn moeder de opvoeding van mij over nam. Na de dood van mijn moeder werd ik een onhandelbare puber die lak had aan alles. Nederland vond ik verschrikkelijk en het duurde jaren voordat ik mijn draai kon vinden. Niets interesseerde me, ja muziek en vrouwen, de geneugten van het leven. Fuck de toekomst, fuck it all, let’s have fun! Vele omzwervingen, meisjes, baantjes e.d. later kwam ik eind jaren tachtig op een illegale houseparty terecht en dat sprak mij heel erg aan. Iedereen deed zijn eigen ‘ding’, de DJ draaide zijn platen, de bezoeker was zijn eigen ster, personeel rommelde maar wat aan, maar het onderlinge respect voor elkaar zorgde voor één geheel. Dat zal ik nooit meer vergeten. Wars van alle regels werd er gewoon oprecht gefeest op muziek dat speciaal daarvoor werd geproduceerd. Snel raakte ik ‘involved’ met het ‘scenetje’ en besloot ik ook feesten te gaan geven. Dat doen we nu al zo’n 14 jaar met afwisselend succes. Feesten varieerden van de Rijnhal Arnhem tot de Tumult in Abcoude, van de Statenhal tot de Waakzaamheid, van de Luxor in Arnhem tot Artis in Amsterdam en het Gele Kasteel in Utrecht. Nu zijn organiseren we op regelmatige basis de clubavonden in de Winkel van Sinkel, twee festivals (Free Your Mind en Rockit Open Air) en zijn we in onderhandeling met enkele andere locaties.

PS: Waar ging je vroeger altijd zelf uit?

That goes way back. Heel lang geleden in de buurthuizen van de Bijlmer. Daar had de muziek soul. Geen huppeltjes disco meer, maar de real thing. Daar heb ik Afrika Bambaataa ontdekt, maar ook de Furious Five, Harvey Mason en dat soort helden. Toen ik dat ontgroeid was had ons vriendengroepje een vast stramien: dinsdag en woensdag naar de Happy At Night op het oude RAI terrein, op donderdag en vrijdag naar de Schakel op het Leidseplein, op zaterdag naar de Flora Palace en op zondagmiddag naar de BOC in Buitenveldert. Toen de 80s disco een beetje over was een paar keer naar de Bebop (zo werd de Flora Palace gedoopt) en naar de Metropool in Zaandam. Maar na een paar keer kwam daar geen bevrediging meer uit en dus reed ik op een gegeven moment met mijn toenmalige vriendin en vrienden elk weekend naar Brussel of Antwerpen om te stappen. Dat deden we tot 8 uur ‘s ochtends en daarna op naar Bobbejaanland. In België kwam ik ook in aanraking met house. Later kwam ik de muziek weer tegen in de RoXY, de iT en de Richter in Amsterdam. En natuurlijk de Waakzaamheid. Althans, als er geen feesten waren op een of andere obscure locatie. Mooi man, illegale feesten en die vage afters in het Westelijk havengebied. No Mans Land!

PS: Geweldig verhaal! Hoe ben je vervolgens werkzaam in de partyscene geraakt?

Tijdens een feest in een loods op de Grasweg in Amsterdam Noord had de organisatie volgens mij het dubbele aantal kaarten verkocht, want er stonden net zoveel mensen buiten als binnen en binnen was propvol. Daar heb ik ook gezien dat een portier flauwviel, omdat hij die mensenmassa wilde tegenhouden bij de deur, gek. Buiten werd de sfeer grimmig terwijl binnen juist een geweldig feest aan de gang was. Daar dacht ik: dit wil ik ook. Maar dan normaal. Maar ik durfde het niet alleen en sleepte ik mijn toenmalige collega en huidige compagnon Robin Hagen mee naar een andere ‘party’ in de hoop dat hij overstag zou gaan. En dat lukte, dus wij op zoek naar een hal. We hebben werkelijk overal gezeten. Konden de RAI wel krijgen, maar dan wel die achterste hal (ik dacht de Europa Hal), want dat was buiten de bewoonde wereld en daar hadden de andere hallen er geen last van. De jaarbeurs lukte ook niet want de gemeente Utrecht liet weten dat Utrecht nooit een houseparty zou tolereren. En de Sporthallen Zuid was net vergeven aan Raymond van ISP. Uiteindelijk konden we in de Rijnhal terecht, maar wel hadden we intussen het woordje ‘House’ uit de correspondentie verwijderd. Dus werd het eerste feest een ‘Discofeest’ met Dimitri, Marcello, Remy, Speedy J en Eric Nouhan, hahaha. Vreemd was dat enkele weken later ID&T wel hun ‘Final Exam’ hadden in de Jaarbeurs in Utrecht.

PS: Mooie tijden… Maar terug naar het nu: wat vind je van het huidige nachtleven in Nederland?

De partyscene is volwassen geworden. Maar daardoor ook een stuk zeikeriger. Vroeger was je dus gewoon dankbaar als er een feest was en de kleine obstakels hoorden erbij. Nu word je beoordeeld en heb je de ‘Clubjudge’. What the fuck. We hebben een keer vriendelijk verzocht of ze weg wilden gaan uit de Winkel van Sinkel tijdens een van onze avonden. Ze ‘judgten’ zelfs het aantal ijsklontjes in de drankjes. Wat heeft dat met het feest te maken? En als je als bezoeker een extra klontje ijs wilt, dan vraag je dat toch gewoon. Wij willen bezoekers die een geweldige beleving hebben op onze feesten. Ook als al het ijs op zou zijn. Ook de bezoekers zijn kieskeuriger geworden. Zeikerds heb je natuurlijk altijd. Als je anderhalf jaar intensief stapt, kan je in die tijd de hele wereld horen draaien. Want Nederland importeert heel veel buitenlandse artiesten en DJ’s. Daar mag je trots op zijn. Dance Valley met 90.000 bezoekers was voor mij indrukwekkend. Die massa alleen maar voor een housefestival: dat vind ik geweldig. Jammer van die wolkbreuk, dat was zo’n pech. Niemand had het meer over het indrukwekkende feest. Persoonlijk hou ik van kleinere en creatievere feesten. Lekker los bij de Nieuwe Meer, of zoals laatst in de TunFun bij Sellout Sessions. Dat bewijst dat de progressie in de partyscene nog in volle gang is en dat muziekstijlen mixen. Alleen urban is niet echt mijn ding. Veel te cool voor mij.

PS: Even naar je eigen feesten. Het Rockit Open Air festival vond ik persoonlijk erg geslaagd. Een erg leuke locatie, en erge mazzel met het weer uiteraard. Hoe gaat het tweede Rockit Open Air eruit zien?

We zijn bezig het nog vorm te geven. Misschien minder podia en muzikaal meer uit elkaar. Of misschien enkele kleinere soundsystems erbij. Rockit Open Air moet uiteindelijk een mengeling worden van dance, theater, vermaak, etc. Niet het zoveelste dancefestival. Daar leent de locatie zich ook niet voor. Het moet uiteindelijk een dagje uit worden waar je voor verschillende dingen kan kiezen. Dansen, strand, theater, maakt niet uit. We nemen de tijd ervoor en iedereen die denkt een steentje bij te kunnen dragen is welkom. En dan bedoel ik in creatieve zin. Dus heb je een leuke act of uiting, mail het even naar ons. Maar nu zijn we bezig de laatste hand te leggen op de invulling van het Free Your Mind Festival.

PS: Welke danceact/DJ zie jij doorbreken dit jaar?

Don Diablo is nu toch wel zo’n beetje The Bomb. Goed om te zien. Eigenwijs en met focus. Verder hoop ik echt dat de producties van Benny Rodrigues dit jaar eindelijk gereleased worden. Ik blijf een Benny aanhanger, dat weet iedereen intussen wel, haha. En natuurlijk van Mr. Kobyaashi: Jeremy Norris.

PS: Ten slotte nog wat stellingen:

De Nederlandse (dance)festivalmarkt is overvol

Klopt. Hij is behoorlijk vol. Maar wat is overvol? Als het een goede zomer is zitten de terrasjes vol, de (pret)parken vol, het strand vol en waarschijnlijk ook de festivals. Na zo’n dramatisch lange winter wil iedereen toch naar buiten. Ik althans wel. Was het maar elk weekend Koninginnedag…

Het Nederlandse dancepubliek is verwend

Ja dat klopt. Maar vind je het gek? Zoals al aangegeven kan je elk weekend stappen waar je wilt en horen wie je wilt. Op een gegeven moment heb je het wel gezien of gehoord en word je niet meer geprikkeld want het gaat vervelen. Dat geldt voor alles. Gewoon even wat anders doen of luisteren. Doe ik zelf ook. Als ik het op een gegeven moment heb gehad luister ik in de auto gewoon wel eens weken naar iets anders. Of helemaal niet. Nou, op een gegeven moment ben ik weer blij als ik dance hoor.

Nederlandse gemeentes werken dancefestivals tegen

Dat heb ik nog niet zo mogen ervaren. Ja vroeger. Ik heb nu meer de indruk dat ze er juist serieuzer mee aan de slag gaan en proberen te reguleren. Wel denk ik als ik sommige verhalen hoor dat ze het niet zo interesseert of minder belangrijk vinden dan andere evenementen. Ik weet niet precies wat er gebeurd is bij Dance Valley maar ik denk dat zij het minst gelukkig zijn van iedereen dat het verplaatst moest worden. En wat betreft gemeentes: Je hebt intussen zelfs gemeentes die feesten geven op de dorpspleinen, dat was vroeger bijna ondenkbaar. Wel merk je vaak dat ze niet echt weten waar ze mee bezig zijn en worden dit soort feesten echte ‘dorpsfeesten’. Blikje ‘populaire’ DJ’s opentrekken, alles bij elkaar, even schudden en je staat zo te dansen op Erick E, Johan Gielen, Don Diablo en Dana, oftewel: totaal geen lijn en een anticlimax. Positieve hiervan is dat er zo meer mensen in aanraking komen met dance en dat de groep aanhangers groter wordt (hoop ik).

Er moet meer samenwerking komen in plaats van de rivaliteit tussen dancepromoters

Vind ik niet. Misschien moet e.e.a. meer op elkaar afgestemd worden maar iedereen heeft zo een beetje zijn eigen identiteit. En volgens mij is het altijd al zo geweest dat als je een collega ergens mee kan helpen dat je dat ook doet. Alleen als je eigen evenement in het gedrang komt merk je dat het eigenbelang belangrijker is. Logisch. Volgens mij is dat in het echte leven erger. Supermarkten werken toch ook niet samen? Maar er wordt toch wel veel samengewerkt? Kijk maar op de festivals, waar veel promotors een eigen stage 'hosten'. Goed voor beide partijen.

Meer info over de evenementen van Cliff op www.fca.nl