George Bush wil hem niet zien, de homocowboyfilm. Hij houdt waarschijnlijk niet van homocowboyfilms. Toen journalisten de Amerikaanse president maandag vroegen wat hij van Brokeback Mountain vond, giechelde hij ongemakkelijk. Twee ruige Marlboro-kerels die het met elkaar doen in een tent is niet Bush’ idee van een ideale cowboywereld.

Toch versloeg de film in veel Amerikaanse bioscopen kaskrakers als King Kong en The Chronicles of Narnia, sleepte een paar Golden Globes in de wacht en is het volgende maand de grote favoriet voor de Oscars.

Het Rotterdamse Filmfestival kon zich dan ook geen betere openingsfilm voor het publiek wensen. Terwijl de bobo’s, waaronder burgemeester Ivo Opstelten en een aantal ambassadeurs, naar een moeilijke –eerlijk gezegd knap vervelende- Japanse film keken (Heart, Beating in the Dark) keken, zat het gewone volk in het Pathétheater aan het Schouwburgplein twee zalen verder bij Brokeback Mountain.

Zo'n openingsavond is altijd een beetje vreemd. Vandaag gaat het filmfestival pas echt los, met tientallen films in pakweg twintig zalen. Vandaag begint het gekrioel rond de kassa's, het nerveuze geschuifel voor de ingang van de filmzaal en het rennen naar de volgende voorstelling.

Zelf ga ik nu een jaar of vijftien naar het Rotterdamse filmfestival en hou van die spanning en nerveuziteit.

Redial

Dan begon afgelopen zaterdag al, toen ik na een half uur drukken en duwen op de redialknop een meisje van de reserveringslijn te spreken kreeg. En triomfantelijk 'YES!' door de huiskamer schreeuwde. Binnen tien minuten reserveerde ik bijna veertig films, die ik de komende tien dagen ga zien. Het worden dagen van weinig slaap, boterhammen met pindakaas en bezoekjes aan nachtelijke treinstations. Straks niet vergeten de tijden van de nachttrein op te schrijven.

Maar goed, Brokeback Mountain dus. Twee uitverkochte zalen vertoonden de film vrijwel tegelijkertijd en reacties waren na afloop vrijwel unaniem lovend. Het verhaal is simpel. Halverwege de jaren zestig worden twee jongens de bergen ingestuurd om schapen te hoeden. Jake Gyllenhaal (Donnie Darko, Jarhead, The Day After Tomorrow) en Heath Ledger (The Brothers Grimm, Ned Kelly) verblijven de hele zomer up in the mountains en vallen voor elkaar. Hoewel ze later allebei een gezin stichten blijft de liefde tussen de twee onwaarschijnlijk sterk.

Taboe

In het orthodoxe zuiden hebben homoseksuelen het anno 2006 ook nog moeilijk, maar destijds was het taboe zo groot dat een coming out gelijk stond aan een gruwelijke dood. Regisseur Ang Lee (Crouching Tiger, Hidden Dragon) heeft die frustraties prachtig in beeld gebracht en vertelt zijn verhaal overtuigend. Twee ruige Marlboro-cowboys die elkaar de liefde verklaren, je moet van goede huize komen om dat verhaal niet ongeloofwaardig of tacky te maken.

Veel heeft de regisseur te danken aan de geweldige acteurs. Vooral Ledger schittert als de zwijgzame hard boiled Ennis, die nog liever zijn tong afbijt dan te verklaren dat hij homoseksueel is. Maar ook Gyllenhaal als de praktische en dagdromende Jake speelt de sterren van de hemel.

Bush is een sukkel dat hij  Brokeback Mountain niet wil gaan zien. Het is een van de eerste Hollywood-producties waarin op een volwassen manier met homoseksualiteit wordt omgegaan. Het is ook een van de beste Amerikaanse films van het afgelopen jaar.

René Passet