PS Interview: Don Diablo

Het is voor sommigen lastig de hand te leggen op wat Don Diablo nou allemaal doet. Hij pint zich niet vast op één stijl, maar draait house, electro, rock, hiphop en pop met het grootste gemak door elkaar heen. Een afspiegeling die terecht is gekomen op zijn dubbel cd ‘Sellout Sessions 01’. CD1 zijn tracks die hij in de clubs draait, terwijl op cd 2 nummers staan die hij gewoon erg goed vindt. Een beetje rellen in de dancescene. En zo gaat het zijn hele leven al, want de dj heeft nooit aan verwachtingen voldaan.

Tekst: Jesse Voorn

Eindelijk je muzikale leven maar even vastgelegd?
Don: “Het werd tijd. Ik wilde een cd hebben, die ik ook zelf over een jaar of twee nog zou kunnen beluisteren, los van alle trends. Alles in dance gaat namelijk zo ontzettend snel. Er is zoveel goede muziek en er is meer muziek dan ik kan draaien in clubs, maar mensen willen vaak herkenning, muziek die ze al kennen. Met ‘Sellout Sessions’ wil ik ook een platform zijn voor vooruitstrevende en nieuwe bands, die bijvoorbeeld op de radio geen kans krijgen. ‘Sellout Sessions’ staat voor alle muziek die ik goed vind en er moeten nieuwe classics gemaakt worden.”

En nu heb je jezelf in de uitverkoop gegooid?
Don: “Sommigen zien dat zo ja, maar het interesseert me niet of ik gezien word als sell out. Veel mensen begrijpen niet dat iemand die house draait ook van rock en hiphop kan houden. Het was moeilijker voor mij om deze stap te zetten, dan om het niet te doen. Er zit meer risico aan, want credible zijn is makkelijker dan veel mensen denken. Ik had best op een bepaalde manier door kunnen gaan, maar ik wilde risico nemen. Dat was belangrijk voor me. Muziek is op zich al een hokje en ik doe veel meer dan dat, zoals film. Ik wil binnen de muziek dus al helemaal niet in een hokje geduwd worden.”

En dat geef je met zoiets veelzijdigs als ‘Sellout Sessions’ aan?
Don: “Het valt binnen alle ideeën die ik op lange termijn heb om te doen, zoals feesten geven. Daarmee wil ik nieuwe acts over laten komen naar Nederland. Dan krijg je bijvoorbeeld een feest met Kool Keith, The Killers en dan Tiga. Allemaal op één avond. De eerste editie in Panama gaf al aan dat het een goede zet is, want die was compleet uitverkocht. Er blijkt dus wel animo voor te zijn. Iedere week mensen vermaken in clubs is leuk, maar er is meer. Met iets als film kun je mensen ook echt raken en ik werk dan ook aan een script.”

Haal je nog wel genoeg voldoening uit het draaien?
Don: “Ik draai omdat ik het leuk vind, maar het is wel een beetje uit de hand gelopen, want de boekingen stromen binnen. Maar mensen willen dingen altijd bekritiseren. Hoe meer succes je krijgt, hoe meer kritiek. Je wordt bijna gedwongen daar over na te denken, of je fans verliest als je bepaalde dingen doet. Maar ik heb me daar over heen gezet. Maar als ik het draaien niet meer leuk vind stop ik er ook gelijk mee.”

Krijg je veel kritiek dan?
Don: “Af en toe wel ja. Er zijn mensen die het te gek vinden wat ik doe en anderen snappen er niks van. Ik wil ook niet iedere week hetzelfde doen. Het is ook niet alleen draaien, maar ook edits en muziek maken. En ik maak mijn eigen muziek zelf, hoewel sommige mensen denken dat het anders is. Hoe meer je in de media bent, hoe minder mensen denken dat je zelf tracks kunt maken. En ik maak wat ik zelf vet vind, wat is daar verkeerd aan? Dan ben je toch geen sell-out? Mensen winden zich soms over dingen op alsof het de derde wereldoorlog is. Maar als 90 man het leuk vinden en 10 man niet, dan ben ik toch wel gevoelig voor die 10 man.”

Lijkt me toch niet erg relaxed?
Don: “Nee, maar ik heb daardoor wel totale vrijheid en dat bevalt me goed. Hopelijk gaan mensen over een paar jaar inzien dat het toch vette shit is waar ik nu mee bezig ben. Maar veel mensen willen met me samenwerken, dus daar zit het al goed.”

Alles ziet er strak uit en het plaatje klopt helemaal. Is Don Diablo een product geworden?
Don: “Ik heb jaren zoiets gehad van dat ik op de achtergrond wilde blijven, niet met m’n kop op een cd hoes. Alleen pas sinds het laatste jaar heb ik zoiets van: dit is waar ik voor sta en misschien hoort daar ook een gezicht bij. Als mensen een gezicht bij de muziek hebben wordt het wat persoonlijker. Het was dus een bewuste keus van me. Don Diablo is wel een bedrijf, waar bepaalde kosten gemaakt worden en geld verdiend moet worden. Zo kan ik weer die ene coole track op mijn cd zetten, die ik anders niet had kunnen betalen.”

Dat had je vroeger vast niet kunnen bedenken?
Don: “Niet echt nee, maar ik heb er ook nooit zo over nagedacht. Als het morgen op houdt dan heb ik een leuke tijd gehad en vind ik wel wat anders om mezelf te bedruipen. Zo is dat altijd gegaan. Ik denk wel eens over dingen uit het verleden, Jezus, dat had ik beter niet kunnen zeggen of doen, maar ik ben het wel. Muzikaal gezien heb ik ook een strafblad, maar je moet wel blijven groeien. Als je naar je foto’s van vroeger kijkt dan vraag je je ook vast af waarom je in hemelsnaam zo’n kapsel had. Maar je had het wel.”

Ja, want je bent zo ongeveer van hardcore naar eclectisch gegaan. Wanneer besloot je die overstap te maken?
Don: “Dat is heel geleidelijk gegaan. Ik was altijd een buitenbeentje, of ik nu in de hardcore zat of wat ik nu doe. Veel dingen die ik deed werden pas later opgepikt en ik heb nooit de vruchten van mijn werk geplukt. Ik wilde altijd een stap verder gaan. Tien jaar geleden bracht ik ook al electro uit, dat zelfs op een compilatie van Laurent Garnier verschenen is, alleen deed ik dat onder andere namen. Mensen weten dat niet. Maar ik hoef niet zonodig credible gevonden te worden. Ik geloof het wel. Een eigen stijl creëren is moeilijk, maar wat ik doe komt uit mijn hart.”