PS Interview: Jeff Mills

Tekst: Jesse Voorn

Was het een wens van je om een soundtrack te maken?
Jeff: “Ik wilde al heel lang een keer muziek maken voor films en nu is het er eindelijk van gekomen. Ik probeer altijd wel volgens bepaalde beelden te werken, want ik maak veel muziek die gebaseerd is op concepten. ‘Rings Of Saturn’ en ‘Time Machine’ zijn gemaakt terwijl ik aan bepaalde films dacht.”

‘Three Ages’ is een oude film, zonder geluid. Hoe is die tegenstelling van zo’n oude film met moderne muziek?
Jeff: “Het was makkelijk voor mij om het idee van de film in composities vanuit een perspectief van 2005 neer te zetten. Ik volgde in de voetstappen van het concept van de film. In mijn ogen hebben we nu nog steeds dezelfde problemen als ze destijds in de Romeinse tijd en IJzertijd ook hadden. Het idee van het project was ook om een soundtrack te maken die de film in deze tijd zou trekken.”

Wat is het verschil tussen het maken van muziek voor een film en voor de dansvloer?
Jeff: “Filmbeelden zijn een leidraad voor je, die je een bepaalde richting in duwen. Je maakt muziek om de zaken in een film extra te ondersteunen, je versterkt de situaties. Als je muziek voor de dansvloer maakt, dan moet je echt je fantasie gebruiken en aan een publiek van 1000 mensen denken. Je moet veel breder denken. Bij een film kun je heel specifiek te werk gaan. Als de lucht blauw is, dan maak je daar een speciaal geluid voor.”

Was dit een manier voor jou om eens niet met gewone techno bezig te zijn?
Jeff: “Dit is inderdaad iets dat ik normaal niet doe. Het is een andere wereld dan die de meeste mensen van me gewend zijn. Het is niet makkelijk om die grenzen op te rekken of er zelfs overheen te gaan. Dat kost tijd en geduld. Ik probeer om uit de cirkel van mijn gewone muziek te breken door meer experimentelere dingen te doen, zoals dit.”

Doe je dit ook omdat je die muziek niet kwijt kunt in clubs?
Jeff: “De dansvloer is een voorspelbare situatie. Je weet wat die situatie is en wat de mensen aan het dansen brengt. Daar maak je dan muziek voor. Je gebruikt stevigere beats of hi-hats en het is een makkelijke manier om muziek te maken. Maar films als dit zijn een hele nieuwe wereld voor me en daardoor veel moeilijker. Dat moet je alleen doen, zonder te denken aan mensen in clubs. Je moet de dansvloer vergeten.”

Maar hoe houd je het interessant voor jezelf, als je al zo goed weet hoe je techno moet maken, maar wel vernieuwend wilt blijven zijn?
Jeff: “Dat is dus nog veel moeilijker. Dat is een psychologisch iets. Je moet in de hoofden van de mensen op de dansvloer kruipen terwijl je in de studio zit en ze een beetje om de tuin leiden. Door dan de juiste muziek te maken krijg je ze precies in de positie waarin je ze wilt hebben. Dat is iets magisch, maar het duurde echt jaren voordat ik erachter kwam hoe dat precies werkte.”

Wat zijn je nadere toekomstplannen?
Jeff: “Ik hoop nog veel meer muziek voor films te maken. Ik heb net een aantal filmpjes afgerond van Josephine Baker, toen ze in 1929 danste in de Moulin Rouge. Ik heb bij die korte filmpjes muziek gemaakt en die komen over een paar weken uit. Verder ga ik natuurlijk ook verder met gewone techno. Ik maak constant muziek, of het nou uitgebracht wordt of niet.”

Is dat niet jammer, dat je werkt aan een nummer dat vervolgens in de kast blijft liggen?
Jeff: “Nee, nee, zeker niet. Ik vind juist dat sommige dingen niet uitgebracht moeten worden. Door de jaren heen leer je dat bepaalde stukken muziek gewoon voor je eigen referentie zijn. Soms maak je zeven versies van iets, voordat je je realiseert dat de achtste versie de moeite van het uitbrengen waard is. Ik breng alleen muziek uit die ik ook echt de moeite van het uitbrengen waard vind. Maar ik produceer ook veel meer dan ik uitbreng.”