René Passet's DVD-review: Spun

Altijd leuk, een controversiële film. En dat heb je met drugsfilms al snel. Klassiekers als Trainspotting en Fear and Loathing in Las Vegas werden door sommige journalisten afgebrand toen ze in de bioscoop kwamen. En dat gebeurde vorig jaar ook met Spun. Volgens de Britse kwaliteitskrant The Guardian een van de slechtste films van 2003 terwijl een hoop Amerikaanse journalisten de film prezen vanwege de uitbundige visuele vondsten en de sterke cast. De waarheid ligt ergens in het midden.

Regisseur Jonas Akerlund doet geen moeite te verbergen dat hij goed naar Requiem for a Dream (van Darren Aronofsky) heeft gekeken. De Zweed gebruikt dezelfde opgevoerde beeldmontage als Aronofsky om te laten zien wat er in het hoofd van een speedfreak gebeurt als hij een snuif neemt.
Extreme close-ups van trommelende vingers, draaiende ogen en kleiner wordende pupillen. Spun zit er vol mee. Want er wordt afgesnoven door de hoofdrolspelers, waaronder Mickey Rourke, Jason Schwarzman (als de snel aan lager wal rakende Ross) en John Leguizamo. Die laatste speelt Spider, een warhoofdig macho dealertje die de amfetamine en andere chemicaliën verkoopt die Rourke ("The Cook") in een morsige motelkamer fabriceert. Vooral Rourke is heerlijk op dreef als de laidback, supercoole dude. Hij draagt foute witte cowboylaarzen, kijkt de halve dag naar worstelen op televisie en gebruikt een gele skibril als bescherming in zijn geïmproviseerde chemolab. Dat laatste moet fout aflopen, voel je dan al.
Maar wie een plot verwacht komt bedrogen uit. De kijker valt middenin het leven van een stel doorgesnoven speedfreaks, volgt dat een paar dagen en wordt uiteindelijk door Akerlund weer abrupt uit het verhaal getrokken. Een moralistische toon ontbreekt volkomen. Of het moet zijn dat je vergeetachtig wordt van teveel drugs. Ross beleeft een wilde nacht met zijn nieuwe meisje April (Chloe Hunter), bindt haar vast en vergeet haar vervolgens los te maken als hij plotseling een klusje voor The Cook moet opknappen. Nee, hij is niet sadistisch, eigenlijk best aardig maar gewoon een verschrikkelijke warhoofd met afgekloven nagels. Dat geldt eigenlijk voor alle karakters in Spun. Zelfs de twee politieagenten zijn aandoenlijke sukkels die toevallig van een nifje houden.

Als je niet opziet tegen de woeste montage, het vele gevloek en het nonchalante overvloedige drugsgebruik, is Spun bij vlagen hilarisch. Zo zit er een geweldige telefoonseks-scene in met een glansrol voor de (voor de gelegenheid lesbische) Debbie 'Blondie' Harry en als attributen een werpster en een sok. Met dank aan de Red Hot Chilli Peppers.
Spun is geen Trainspotting. Daarvoor is het verhaal te mager en te absurd. Maar een ritje in deze visuele achtbaantrip is niet vervelend.

Spun is te koop en te huur op DVD. De Nederlandse distributie is in handen van Paradiso Home Entertainment.