René Passet's DVD-review: Secretary

Partyscene Redactie | 29 april 2004
headlines



Het verlichte "Secretaresse gevraagd"-bordje staat permanent bij de voordeur van het advocatenkantoor van Edward Grey. Er zitten zelfs lampjes op! Dat is natuurlijk een veeg teken. Niemand blijft blijkbaar lang op dat kantoor. En wie zou er willen werken? Lee Holloway (Maggie Gyllenhaal) wil wel. Het kleurloze meisje is net ontslagen uit de psychiatrische kliniek omdat ze zichzelf met scheermesjes mishandelde. Ze heeft nul werkervaring, is hopeloos onzeker maar geeft het juiste antwoord als advocaat Grey (James Spader) haar vraagt of ze van plan is op korte termijn zwanger te worden.

Je begrijpt het al: Secretary is een ongewone film. Hij won twee jaar terug de speciale juryprijs op het Amerikaanse Sundance Festival voor zijn originaliteit. En terecht. Want zoveel integere (Amerikaanse) films over sadomasochisme zijn er niet. Eigenlijk is Secretary een love story, over twee prettig verknipte mensen die elkaar vinden. Moeizaam, dat wel. Want aanvankelijk mag Lee weinig meer dan brieven tikken op een antieke typemachine en kaasblokjes vervangen in de muizenvallen die Grey her en der in het barokke kantoor heeft geplaatst. Die kaasblokjes staan kant en klaar gesneden in de koelkast. De eigenaardige advocaat houdt namelijk van controle, orde en netheid.
Vandaar dat de rapen gaar zijn als hij een tikfout ontdekt in het typwerk van zijn nieuwe secretaresse. Voorovergebogen aan het bureau van Grey wordt ze hardhandig op haar fouten gewezen. Toch is het een mooie scène. Op het gezicht van Holloway is aanvankelijk verbazing, dan verontwaardiging en uiteindelijk opwinding te zien.
Daarna krijgt ze ook positievere opdrachten van haar baas. Zo moet ze voortaan maar naar huis lopen in plaats van met haar bemoeizuchtige moeder terug te rijden. Met meer onafhankelijkheid tot gevolg. Als Grey de littekens op haar benen ontdekt zegt hij dwingend: "vanaf nu zul je jezelf niet meer snijden." Waarna zijn secretaresse gehoorzaam de doos met scheermesjes vanaf een brug naar beneden gooit. Wat jaren psychiatrische kliniek niet voor mekaar kreeg, bereikt de dominante advocaat binnen een paar weken.
Wie een geile, stomende film a la 9 1/2 Weeks verwacht komt bedrogen uit. Want echt kinky of grimmig wordt de seks nergens in Secretary. Het gaat meer om de machtsverhoudingen en vernederingen dan om de lichamelijke actie. Lee blijft opzettelijk tikfouten maken, en Grey geniet van zijn rol als kwelgeest. "Je kleedt je verschrikkelijk" en "hou eens op met dat eeuwige gesnif", bijt hij haar toe. En hij laat haar zoekgeraakte brieven zoeken in een vuilcontainer (om daarna doodleuk te zeggen dat hij nog een kopie gevonden heeft).
Toch is Secretary geen koude film. Zeker niet als halverwege blijkt dat de advocaat minder zeker is over zichzelf dan hij doet voorkomen. In een ultieme liefdesverklaring (met een hoog David Lynch-gehalte) bewijst zijn -inmiddels ontslagen- secretaresse haar liefde aan hem.
Godzijdank vermijdt de Amerikaanse regisseur Steven Shainberg in Secretary het cliché dat SM iets vies, pervers en afwijkends is. In plaats daarvan toont hij dat er een hoop liefde achter machtsspelletjes kan schuilen. En dat je er een hoop lol mee kunt hebben.

De DVD van Secretary bevat een paar leuke extra's, zoals interviews met de hoofdrolspelers en de regisseur, de trailer en een kort kijkje op de set.
Vanaf vandaag te koop via Paradiso Home Entertainment.



Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws