Report: Roger Sanchez - As clear as your conscious

Het begon allemaal zo vredig, lekker na het werk even wat eten. Daarna nog wat loungen op de bank en dan strak in het pak naar het friste feest van het weekend: De Smirnoff Experience in de Panama te Amsterdam. Natuurlijk van die gezellige paalkachels bij de ingang om het poeder van de net opgemaakte gezichtjes er niet af te laten rillen en een attentie bij de entree.

Oei, hier gaat het al mis. Bij entree werd je namelijk met vriendelijke glimlach een kaartje in je hand gedrukt met een Smirnoff logo erop. Wat er nog meer op stond, ben ik vergeten maar je kon met dit kaartje (tegen gereduceerd tarief) een flesje Smirnoff ophalen. 'Smirnoff black' heette dit goedje en zat in net zo'n flesje als Smirnoff Ice.

Een beetje wazig liggen de flesjes ondergedompeld in een grote bak ijs. Als het breed lachende meisje mij het eerste flesje aanreikt, zie ik haar witte tanden door het flesje heen in Duivelspuntjes vernaderen. Ik knipper met mijn ogen en haar volle lippen sluiten zich weer. Met een plop vliegt de kroonkurk door de lucht en voor het eerst voelen mijn lippen de koude rand van het flesje. Langzaam gaat de bodem omhoog en voel ik het transparante vocht in mijn keel glijden. That's the shit! roep ik voluit terwijl ik probeer te vergeten wie dat ook al weer zeiden.

Snel drink ik nog een slok en voordat ik het weet, vraag ik iedereen die ik ken of ze nog zo'n bon hebben. Eerst sta ik nog met in de ene hand een stapeltje verzamelde kaartjes en in de andere de doppen van de reeds gedronken flesjes. Later rol ik met legen handen door de kleine zaal en begin ik een beetje te tollen (ai-a-tol-la!)

(toegevoegd:05-02-2003/14:19)

Tekst: Pieter Hoogland. Beeld: Miriam van 't Veer.