Danny Howels 6 uur set in Stalker: voor de liefhebber!

Partyscene Redactie | 28 januari 2003
headlines


Danny had het aardig naar z’n zin achter de draaitafels, en als Danny het naar z’n zin heeft, dan heeft het publiek het ook naar z’n zin. Zeker in de Stalker waar de DJ booth vrijwel tussen het publiek staat en dus het contact tussen DJ en feestgangers heel gemakkelijk is. Hij was dan ook één met het publiek en deed hetzelfde als wat zij deden: dansen, flirten, gek doen, zuipen en lekker uit z’n dak gaan. Jawel, hij kreeg tijdens het draaien zelfs een vrolijk makend snoepje van één van z’n fans aangeboden. Ik heb maar niet gevraagd of Danny dat dingetje ook echt heeft ingenomen, dat zijn immers privé zaken.

De Danny Express nam ons mee op een afwisselende mindtrip. Met een aantal zeer opbouwende, soms zelfs wat cheesy deep house platen zette hij ons eerst neer op het zonnige Ibiza. Geholpen door de tropische temperaturen in de tent, duurde het dan ook niet lang voordat ik me op het strand waande. Danny had de tijd. Immers in een 6 uur durende set verschiet je niet gelijk al je kruit. Wij hadden ook de tijd dus dat kwam goed uit.

Langzaam aan werd het tempo wat opgeschroefd en de reis vervolgde zich naar een ander geestelijk continent. In de verte klonken de beats van een tribal sound. Eenmaal daar aangekomen overmeesterde de energieke bassen en percussie lichaam en geest en als een sjamaan in een diep donkere Afrikaanse jungle liet hij zijn onderdanen dansen op de ritme van zijn beats. Als hier maar geen regen van komt schoot er even door m’n hoofd.

Naarmate de reis vorderde, werden de platen ook dieper en steviger. Platen voorzien van een flinke drive met af en toe met een iets luchtigere progressive plaat tussendoor.

Een enkele plaat neigde zelfs naar diepe techno. De bestemming van iedere individuele reiziger op de Danny Express begon nu wel aardig uiteen te lopen. De platen die na 03.00 u werden gedraaid konden namelijk niet aan een eenduidig virtueel landschap worden gekoppeld en de spirituele bestemming op dat moment hing daarom volledig af van ieders eigen fantasie.

Mick Boskamp kwam tussendoor ook nog even ten tonele om goede vriend Danny te steunen tijdens de 6 uur durende set.

De tent ging inmiddels goed los en de sfeer zat er goed in. Danny speelde met het publiek.

Het was daarom absoluut niet verwonderlijk dat toen om iets voor vijven de muziek uit moest, er een luidkeels “we want more” klonk. De regels waren echter onverbiddelijk, en de ‘bis’ ‘encore’ kreten behaalden helaas niet het beoogde effect.

Kortom, een geweldige avond van en voor de echte Howels fans, waaraan zelfs een volle garderobe geen afbreuk kon doen.

Tekst: Geoffrey Davies

(toegevoegd:28-01-2003/10:20)

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws