Report: Innercity 2002 @ RAI Amsterdam

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
headlines

Precies een jaar geleden, in de RAI in Amsterdam, werd house definitief ‘mijn ding’. Op Innercity 2001, mijn eerste ‘Big One’, ben ik compleet uit mijn dak gegaan en ik keek dan ook al uit naar de 2002 editie van dit immense indoorspektakel. Een editie die, naar nu gebleken is, alles was waar ik op hoopte en nog veel, VEEL meer!De RAI is groot. Erg groot. Vooral wanneer je, overgeleverd aan het eenrichtingsverkeer, slechts via 1 uitgang de zaal kunt verlaten en zodoende in sommige gevallen het hele gebouw door moet om in een aangrenzende hal te komen. Niet dat ik daar problemen mee had, au contraire. De pittige wandelingen bleken perfect om de spieren mee op te warmen en de zaalindeling door te krijgen.Na enig gestuntel ('He, wat is het hier donker, kan die plattegrond echnie goed zien hoor!' 'Nee, dat blijkt, je houdt hem ondersteboven') wisten we de technozaal te vinden, waar ik op de heerlijke heupwiegtechno van Benny Rodrigues de smaak al aardig te pakken kreeg. Ondertussen hield ik mijn horloge nauwlettend in de gaten, omdat er om kwart over 12 iets ging komen dat ik voor geen goud wilde missen!Iedereen die de timetable van Innercity langer dan een seconde onder ogen heeft gehad zal weten waar ik het over heb: de terugkeer van de godenzoon der housemuziek, de Zeus der goede mixtechniek, de Mozes der trance-akoestiek…dj Tiesto in the house!Schijnbaar was ik niet de enige die naar dit geweldige homecoming moment had uitgekeken, want hoewel ik uit voorzorg ruim van tevoren een plekje had opgezocht in de main-zaal, werd ik om 12 uur claustrofobisch van de drukte en verhuiste ik naar wat later de perfecte plek zou blijken te zijn. Een gigantische box een paar meter van me af (ergo: geweldige geluidskwaliteit), op ruime afstand van het podium (ergo: perfect zicht op het fantastische laserspektakel dat de ID&T lichtjockeys tentoon spreidden) en als laatst en allerbelangrijkst: alle ruimte van de wereld (ergo: geen enkele belemmering die mij ervan weerhield COMPLEET UIT MIJN DAKPAN TE KNALLEN!)Want lieve God wat draaide meneer Verwest ge-ni-aal. Al sinds mijn allervroegste house-dagen ben ik fan van deze man en zaterdag herinnerde hij me er maar weer even aan waarom ook alweer. Op de hypnotiserende klanken die Tiesto uit zijn draaitafels toverde danste ik de longen uit m’n lijf en was ik een kleine 2 uur lang compleet van de wereld. In een van mijn eerste columns beschreef ik al hoe Tiesto voor mij het alternatief op xtc belichaamt en ook dit keer stootte hij weer een waterval aan plaatsvervangende mdma door mijn lichaam. Buiten de onzichtbare muren van mijn trance-universum had de wereld kunnen vergaan zonder dat ik er ook maar iets van gemerkt zou hebben. Tiesto snoerde iedereen die zijn stijl definieert als ‘te soft’ voorgoed de mond. Met een set die het midden hield tussen betoverende vocal trance en melodieuze opzweeptechno nam hij mij (en velen met mij) mee op muzikale reis die ik niet snel meer vergeten zal. Op Innercity 1999 brak Tiesto door met een set waarover tot op de dag van vandaag nog gesproken wordt. Die editie heb ik niet meegemaakt, maar de set die hij zaterdag neerzette zal de monden wederom tot in lengte van dagen doen roeren!Helaas komt aan alle mooie dingen een eind en Innercity was geen Tiesto Solo, dus landde ik na een korte doch heftige reis met een zachte plof weer op de met spaflesjes bezaaide vloer van de RAI. Verzadigd, voldaan en volledig uitgeput van het dansen liet ik Marco V (Tiesto’s waardige opvolger) voor wat hij was en strompelde ik naar de Talent Room. Daar was ik onder het uitrusten getuige van de dj contest tussen onder andere dj’s Quintin en Dan E. Hoewel ik het daar prima naar m’n zin had, kregen de technokriebels na verloop van tijd toch weer de overhand en stiefelde ik terug naar de technozaal.Na een aantal maanden van hardstyle was het een verademing om weer eens te verdwalen in de duizend-en-n verschillende ritmes en geluidjes die de technomuziek rijk is. Umek liet zich van zijn sterkste kant zien en het feit dat de pijn in mijn voeten als sneeuw voor de zon verdween bewees dat de lovende kritieken die deze dj krijgt geheel op waarheid berusten.Groovy, harde, sexy en bij vlagen zwoele techno deden mijn benen (en heupen!) non stop schudden, swingen en springen. Na de heer Umek was het de beurt aan Jay Denham om het zaakje in stijl af te sluiten. Een uur lang heb ik het laatste restje energie de zaal in gespuugd en toen was het op.Mijn spieren waren verzuurd, mijn partymind verzadigd en mijn enkels toe aan vervanging. Dus na even op adem gekomen te zijn in een (mega groot, divers, mooi opgezet en uiterst sfeervol) chill out gedeelte ging ik richting garderobe en stapte ik om half 8 de door ID&T perfect geregelde extra metro in richting Amsterdam Centraal.Innercity 2002 was mooi, goed, spectaculair, sfeervol, groovy, sexy, betoverend en oogverblindend. Als ik heel vergezocht ga redeneren zijn er vast wel wat minpuntjes te vinden maar het zouden overbodige dooddoeners zijn. Ik heb van begin tot eind met feestkriebels rondgelopen, ik heb geen snauwerige beveiligingsbeambte of slechte barservice meegemaakt dus waarom zou gaan zoeken naar minpunten op een feest dat simpelweg een 10 met een dikke pluim verdient! Alle kritiek ten spijt, ID&T s en bljft d trendsetter voor wat betreft dance.Prettige kerstdagen, gelukkig nieuwjaar en tot Innercity 2003…DA!

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws