DJ Fanclub doet mee aan de Amsterdam Marathon

De Amsterdam Marathon.
Een hele of een halve marathon, wat maakt het uit. Het gaat hier om de sportieve prestatie en om een overwinning op je zelf. Het gaat dus in deze niet om winnen of verliezen. Toch heeft Joost duidelijk gewonnen en finishte enkele uren eerder afgelopen zondag.

40 km?
We hebben het hier natuurlijk niet over die marathon waarbij je ruim 40 km moet hardlopen of in geval van de halve slechts pakweg 20 kilometer. Nee, dat zou wat al te makkelijk zijn. Daar ben je in een uurtje of 10 mee klaar. Neen, ik heb het over de Amsterdam Dance Marathon. Ook wel Amsterdam Dance Event genoemd in de volksmond. Die begon al op woensdag bij de meet & greet borrel van Bassic Groove in hotel Americain (tevens opnamen van het schitterende programma AXE-nightguide.nl van V8. Uitzending elke zaterdag 18.30uur), om uiteindelijk in ons geval te eindigen ergens op een “after” (verjaardag van Mevrouw de Bruin) op zondagmiddag.

Zal ik het dan voor deze ene keer eens over dance-muziek gaan hebben?
Velen waren donderdag naar Panama (Ja, ja, Panama is ver weg!) vertrokken om die kabouter Louie Vega te horen spelen. Moeilijke keuze die avond, want die kleine van Vega had ik al vaker gehoord en op de zelfde avond traden “Men in Blue” op in de Melkweg. Ik koos voor de laatsten. Bekende voorman Paul Jay had 3 jaar samen met zijn kompaan Chamilian in een studio opgesloten gezeten en zij kwamen deze avond voor het eerst weer buiten om het resultaat van jaren ploeteren en zwoegen te delen met het publiek, waaronder veel vrienden en bekenden (en een ex).
Ik was blij met m’n keuze om Lowieke links te laten liggen die avond. “Men in Blue” waren goed! Kijk hier is zo’n Amsterdam Dance Marathon voor bedoeld, om promotors en programmeurs en party-organisators kennis te laten nemen van nieuw talent. Helaas waren die in grote getale afwezig, op een enkele uitzonderingen na. (Ricardo van DV!) We kunnen dus volgend jaar “The Men in Blue” op Dance Valley verwachten...

Trots!
In tegenstelling tot m’n collega Victor Brand heb ik me wel helemaal ‘gek-ge-club-hopt’: American (beetje suf i.v.m. TV-opn.), TWSTD (leuk), Paradiso (eighties), Amuse (getver: life muziek...), Melkweg (zie boven), Aknathon (hippe electro-clash), Supperclub (mislukt feestje), Nomads (leuk gesprek met Misha K.), More (op de foto met Isis), Muziek-Cafe-Terzijde (lekker veel bier), 020 (Lekkere muziek met lekker geluid!), Arena (Erol Alkan=goed!), Paradiso (zie onder), Escape (Chemistry) en verjaardags-after (?). Zondag was de finish van de Amsterdam Marathon. Toch (ondanks de beste intenties) heel veel gemist. Kortom de hele Amsterdam Dance Marathon is niet te doen en ik was al blij dat ik de halve deed en de finish heelhuids haalde. En ik denk dat ik ook namens Joost mag spreken, dat we best wel trots zijn op het behaalde resultaat. Joost finishte zondag om 11.00 uur en ik met 2 uurtjes verschil om 13.00 uur.
We hebben dus niet voor niks jarenlang getraind!

Niet trots?
Sommige sterren zijn helemaal niet zo trots op wat ze doen. Ze willen zelfs niet eens op de foto! Camera’s waren dan ook ten strengste verboden zaterdagnacht in Paradiso, bij het optreden van Cassius. Cassius zelf hadden nog niet eens zo’n probleem met fotograferen, maar hun gast muzikant Thomas Bangalter (Bang?-alter?) van de formatie Daft Punk dreigde onmiddellijk de gig te beëindigen wanneer er een foto werd gemaakt. Goede raad was duur, want natuurlijk wilde ik hem (of met hem) op de foto! En ineens dacht ik; “Wacht ff, wat voor mij werkt, zal ook voor hem werken; Het balk-brilletje!”

Geheim plekje!
Zo gezegd, zo gedaan. Ik wist dat Liesbeth (dat jonge ding van BG) een heel klein digi-cameraatje op een zeer geheime plekje naar binnen had gesmokkeld... en zag haar vooraan op het podium staan. Afijn; één en één is twee (Hoewel ze daar bij E.E.N. weer anders over denken, maar goed) en nadat ik aan de heer Bangalter duidelijk had gemaakt dat hij met dit balk-brilletje onherkenbaar zou blijven, poseerde hij zonder blikken of blozen met dat balkje (voor de ogen) voor “onze” camera...
(Met dank aan Liesbeth!)

“Zucht...”
Undercover zou Undercover niet zijn, als hij niet met z’n smoel alwéér vóór op de foto wilde staan. Beetje zielig en uitsloverig is het wel, maar zo ben ik nou eenmaal. Ik wil overal met iedereen op de foto, zolang het maar onherkenbaar is...
Dit was een korte en beknopte impressie van de (halve) Amsterdam Dance Marathon.

Wat ben ik blij dat er géén foto’s van de finish zijn!!!

Undercover
(Met dank aan Pieter van Adrichem, press en PR, Conamus)

PS:
Wil de gene die zo lollig was een dames string in m’n zak te stoppen dit weekend zich melden! (LOLBROEK!) Ik krijg het niet zo goed uitgelegd aan mevrouw Undercover, dat ik van niks weet... ASAP aub! En voor alle meisjes die afgelopen weekend een slipje verloren zijn stel ik het volgende voor: Kom a.s. zaterdag 26-10-2002 tijdens Stroboscopic in Paradiso te Amsterdam vanaf een uurtje of 00.30 uur op het tussen-niveau alwaar ik en Dave Dinges Da Costa plaatjes gaan draaien. Dan zoeken we uit wie er de rechtmatige eigenaresse is van het gevonden voorwerp...

(toegevoegd:22-10-2002/10:17)