Awakenings Festival 2002 (Report)

Het is zaterdagochtend, 8 uur. Vanuit haar raam ziet het meisje de regen met dikke druppels naar beneden komen.
‘Zal ik gaan?’ denkt ze.
‘Tsja, ’t is wel iets wat je eigenlijk niet wil missen…’
‘Maar het is zulk rotweer!’ spreekt haar ratio onverbiddelijk.
De tweestrijd in haar hoofd wordt uiteindelijk beslecht door de gedachte aan Beachbop 2001, waar ze in de stromende regen een van de mooiste avonden van haar leven heeft gehad.
Awakenings Festival 2002 watch out, Insomnia’s on her way!Omstreeks 1 uur komt het meisje samen met haar vrienden door de poortjes lopen. Vriendelijke security mensen wijzen haar vriendelijk de weg en de eveneens uiterst vriendelijke EHBO’ers nemen haar tasje volgepropt met insulinespuiten vriendelijk aan. Ze vraagt vriendelijk of ze die op elk gewenst moment kan ophalen waarop het personeel vriendelijk antwoord dat ze maar hoeft te seinen en het tasje klaarstaat. Al met al een uiterst VRIENDELIJK begin van de dag, een zonder twijfel positief punt op het ‘onthouden voor je report’ lijstje van het meisje-dat-er-nu-toch-wel-zin-in-had. Nadat de jassen bij de (hoe kan het ook anders) VRIENDELIJK glimlachende garderobe meisjes was gedropt werd de spurt naar dj Rush ingezet. Meneer ik-runeer-trommelvliezen-for-a-living was weer aardig bezig, wat een gebeuk! Het meisje genoot met volle teugen van geboembambeng (of was het toch gebengbamboem?) toen er ineens een ware clubbeat doorheen kwam! Je voelde de verbazing van het publiek, en het meisje beleefde dit als zr positief. Er begon stiekem iets te kriebelen van binnen. De geweldige ambiance, het magische van een outdoor dance event en het feit dat het voor haar vorig jaar allemaal begonnen was met een soortgelijk clubdeuntje, maakten dat ze rond een uurtje of half 2, amper een half uur na binnenkomst, al dat speciale ‘onderbuikgevoel’ had wat iedereen begrijpt maar niemand onder woorden kan brengen.Met een line up waar het meisje al weken van tevoren een natte broek van kreeg stond vast dat dit een dag zou worden om nooit te vergeten. Rush gaf daarvoor de aanzet met z’n afwisselend beukende en funky techno set en Remy, de volgende dj op het ‘definitely not to miss’ lijstje van het meisje zette deze trend goed voort.
Hij draaide op de open stage, waar het iets relaxter en zker veel koeler was dan in de tenten. Tijdens het dansen werd er, in tegenstelling tot binnen in de tenten, hl wat afgeluld en wat het meisje meteen opviel was DE SFEEROf het nou aan het weer, de dj’s, de drank, de muziek of de hooikoorts lag, iedereen was ongelooflijk laid back en relaxed. Onderuit hangend in het hooi of lekker springend door de modder, de aanblik van al die opgewekte gezichtjes maakte het meisje net zo blij en huppelig. Vies worden deerde niemand en als je met z’n allen stinkt ruikt niemand er wat van. Dit leek het algeheel geldende motto te zijn en daar sloot het meisje zich moeiteloos bij aan. Tijdens de set van Remy kwakte ze hier en daar af en toe even neer in het (bij tijd en wijlen vers aangevulde?) hooi om uit te puffen, en toen de zon eenmaal begon de schijnen was de euforie compleet: dit feest ging hard richting GEWELDIG!Na Remy en een rustpauze was het tijd om de beeldschone Gayle San on stage te gaan bewonderen. Vanwege de tropische temperatuur die er in de tenten heerste ontvluchtte het meisje regelmatig de drukte van het feestgedruis om even af te koelen, maar wat ze wel duidelijk meekreeg was dat Gayle San meer dan alleen een plaatje om te zien was…Ze kon ze nog flink goed draaien ook!Het was omstreeks 16.30 dat het meisje het betreurde dat ze niet in de Harry Potter wereld leefde. In de wereld van Harry en zijn vriendjes bestaan er namelijk zeer handige kettinkjes genaamd ‘tijdverdrijvers’; Hermelien, een van Harry’s vriendinnetjes gebruikte de ketting om op meerdere plaatsen tegelijk lessen te kunnen volgen en het meisje had hem nu graag even geleend: Derrick May, Steffi, Gayle San n Cari LekeBusch; allemaal tegelijk, allemaal op 50 meter afstand van elkaar…!!!Het meisje wist niet meer hoe ze het had met al die lekkere beats op zo’n klein oppervlak; who needs xtc, music is my drugs!
Met die gedachte hobbelde het meisje op en neer tussen de tenten en de mainstage, tot het uiteindelijk 19.30 werd, tijd voor…Jack de Marseille!!!
Het moment waar het meisje zo lang op zat te wachten was eindelijk aangebroken, de man naar wie ze zo lang had uitgekeken was gearriveerd; en hoe!Heerlijk opbouwend om Monika Kruse na hem vrij spel te geven het tempo erin te gooien. Funky, opzwepend, groovy, smaakvol en technisch ZEER sterk leidde hij de weg naar de volgende grootheid op de open stage: de zo-even al genoemde miss Monika Kruse nam de wheels over gooide er een flinke dosis bas in. Nog steeds enigszins ingehouden om haar opvolger de ruimte te geven het karwei af te maken, maar het was tijdens deze set dat het meisje zich niet meer kon bedwingen. De muziek kroop in haar benen, hij glipte in haar bloedvaten, werd door haar hart gepompt tot hij uiteindelijk haar hersenen bereikte: precies op tijd voor Adam Beyer!De lasers, de invallende duisternis, de partyminded feestgangers en de zorgvuldig opgespaarde energie zorgden voor een uiteindelijke climax die onvoorstelbaar was. Van half 11 tot kwart voor 12 ging het meisje volledig op in de muziek, die zich als een deken om haar heen leek te wikkelen. Om kwart voor 12 stapte het meisje voldaan in de (perfect geregelde) pendelbus en stevende richting Sloterdijk met maar n minpuntje op haar agenda: zoveel grootheden in zo’n kort tijdsbestek! Nu kan elke idioot natuurlijk verzinnen dat dat geen geldig minpunt is…Conclusie: 100% TOP!Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die het minder naar hun zin hebben gehad, ongetwijfeld zullen er mensen zijn die gaan klagen over niet objectieve verslaggeving. Voor deze mensen heb ik maar n advies: geniet van de muziek en sluit je ogen voor de sporadisch aanwezige negatieve elementen. Die zullen er altijd blijven, maar je ervoor af sluiten is makkelijker n aangenamer dan je 14 uur lang verkneukelen aan 1 of 2 rotte appels in een voor de rest zo rijk bedeelde boomgaard.Geniet, dans, lach, kwebbel en onthoud: het feest ben je zelf!TOT VOLGEND JAAR!