Calypso Tunes aangename verlenging van het weekend

Zoals menigeen wel weet is de klok een uurtje vooruit gegaan en is het weer langer licht. Des te leuker zijn dan de taferelen van het Calypso publiek dat zich om 8 à 9 uur 's avonds al helemaal opgedoft richting Calypso in Rotterdam begeeft. Groepen Calypsogangers weten elke eerste zondag van de maand feilloos hun weg naar Het Leukste Feest van Rotterdam te vinden.

Bij de deur werd nauwlettend in de gaten gehouden of de opgelegde dresscode wel daadwerkelijk werd opgevolgd. Degene die het Paarse Mekka wilde betreden zonder enig paars te hebben verwerkt in zijn of haar outfit, werd vriendelijk doch dringend verzocht een 'Straf T-shirt' aan te schaffen. Leuke straf dat wel. Op het oranje T-shirt stond in paars de opdruk 'Wat een verdriet..... want in paars was ik niet!'. Heeft de bestrafte persoon wel tegelijkertijd een collectors item binnen voor in z'n kledingkast.

Paars...maar wat is nu precies paars en wat is dan weer roze, blauwig, bordeaux of turquoise? Het woordenboek vertelt ons dat de definitie van paars 'violetkleurig, groenachtig blauw' is. Duidelijk? Nee, bovengenoemde kleuren liepen door elkaar heen, paars blijkt toch een moeilijk definieerbare kleur te zijn!

Ronald Molendijk bracht zijn clubplaten ten gehore, gevolgd door Wessel van Diepen, die een krap uurtje de decks heeft bemand. Veel enthousiasme en een daverend applaus voor de draaikunsten voor Wessel bleven uit. Zijn set was wat tam en lauwtjes en paste niet geheel bij de uitgelaten sfeer die altijd heerst op de Calypsoavonden. Ronald Molendijk wist als geen ander de sfeer weer op het juiste spoor te krijgen door te knallen met bekende en lekkere clubplaatjes. Zichtbaar leefde het publiek ( in casu de harde kern Rotterdamse partygangers, vergezeld door wat models en BN-ers) weer op. De set van Ronald werd even prettig onderbroken door een intermezzo van enkele leden van Staracademy. Na deze 'Live Gezongen' uiting van hun zangtalenten, werd het roer wederom overgenomen door Molendijk en werd er weer vrolijk verdergedanst.

De aankleding van de zaal liet zich sieren door een paarse doodskist die de Champagne bar vergezelde, wat uiteraard symbool stond voor Verdriet. Deze emotie maakte weliswaar onderdeel uit van het thema, maar op deze doodskist na was daar bij het publiek weinig van te merken...nou ja, op de hitte na dan, die soms zo opliep om er gewoonweg verdrietig van te worden. De hitte in de zaal was overweldigend. In elke hoek stond een ventilator geplaatst, maar dat sorteerde weinig effect. Enige verkoeling was te vinden in de lounge, waar dan ook menig oververhit Calypsobezoeker neer was gestreken.

Zo rond de klok van 12 was de geslaagde aflevering van Calypso Tunes toch echt op zijn einde en kwam de Harde Maandag weer om de hoek kijken. Gelukkig kwam de organisatie van Calypso Tunes met de heugelijke toverwoorden dat de volgende aflevering van Calypso Tunes letterlijk en figuurlijk 'koel' zullen zijn: het thema is zilver en... er is airco!

Tekst: Trish

(toegevoegd:10-04-2002/13:57)