Zero-Tolerance op uitverkocht Impulz

Want namen als Seb Fontaine, Yoji Biomehanika, Paco Osuna, Speedy J, Yousef, Lemon8, Tom Harding en Johan Gielen, slechts een kleine selectie, liegen er niet om.
Wellicht stimuleerde dit want Amsterdam-Den Bosch werd in recordtijd gereden en dus waren we mooi op tijd aanwezig. Boven de hoofdingang werd bericht dat er een ‘zero-tolerance’ beleid werd gevoerd betreffende harddrugs.
Dit valt heel goed te begrijpen wat betreft het in stand houden van een goede reputatie, maar is nog belangrijker voor de housescene in het algemeen. We kunnen geen enkele drugsdode meer gebruiken en daarom zijn dit soort initiatieven prijzenswaardig.
De controle was echter niet zero-tolerance, zelfs redelijk losjes. Maar goed, we waren binnen en gingen op zoek naar een lekkere warming-up.
Het was al snel duidelijk waar we die moesten zoeken, want uit de Techno-zaal kwam een strakke baslijn denderen.
Michel de Heij stond er flink gas te geven en hij kreeg mij goed los, want af en toe moesten de handjes gewoon de lucht in. Dan weet je dat het goed zit.

Hierna werd het tijd voor het verplichte rondje. Tribunes en gangen puilden uit, dus het werd geen gemakkelijke klus. Onze tocht voerde langs een aparte hal met marktkraampjes en qua muziek ging het via funky en groovy in de Club en Eurogrooves naar het stevigere werk in de Hardhouse-zaal. Duidelijk is dat deze stroming ook op de grootste housefeesten geweldig populair is, want vorig jaar heette deze zaal nog gewoon de Main.
In deze hal zijn we een tijd lang blijven plakken. JP loste Dave Randall af, en leverde goed werk af.
Zijn herkenbare, eigen sound met strakke, harde platen en heerlijke roffels erin.
Het was duidelijk: met Tom Harding en Yoji Biomehanika in het vooruitzicht zouden onze benen nog veel meer te verduren krijgen.
De dag ervoor was het raak op HQ, en nu op Impulz met Tom Harding. Zijn explosieve optreden, met de immer grote grijns kon vanaf veel videoschermen gevolgd worden. Ook een dj waar veel aan te zien is, was de enige Japanner op Impulz. Deze excentriekeling knalde werkelijk alles wat voor hem kwam eruit.
De eerste keer dat ik Biomehanika zag wordt hopelijk niet de laatste.

Het feest kwam zo’n beetje in zijn laatste fase terecht, en het werd tijd om naar een lekkere afsluiter op zoek te gaan.
Lopend naar de Eurogrooves werd “Johan” gescandeerd. Gielen was lekker bezig en zorgde voor een hoog gehalte kippenvel in de zaal. Iedereen die nog leefde kwam naar deze hal voor de afsluiting van Jean.
Met zijn technische hoogstandjes en wijzende vingertje om de paar minuten, was zaal 3 omgetoverd tot een grote familie. Vlak voor het einde dropen we af, omdat we toch graag een keer wat wilden drinken. En dat was toch wel een probleem, want om telkens meer dan een half uur te moeten wachten voor drankmuntjes, is niet goed voor de moraal.
Maar met een positief gevoel keerden we huiswaarts van een in alle opzichten groots feest.

Volgende editie vindt op 16 februari plaats op dezelfde locatie.

Tekst: Ruben Maase en Roderik Bratianu.

(toegevoegd:03-12-2001/11:12)