Partyreport: Extrema Rewind @ Beursgebouw

Extrema heeft het weer voor elkaar: een sfeervolle party waarbij het “wij” gevoel overheerste, klasse muziek, een geoliede organisatie, goed publiek, een extreme aandacht voor afwerking en decor en een VIP room zoals een VIP room behoort te zijn.Een absolute compensatie voor het tijdens afgelopen jaarwisseling gehouden Extrema Humanite feest in datzelfde Beursgebouw in Eindhoven dat onlangs veel kritiek heeft moeten te verduren. De voorafgaande Extrema feesten vormden het uitgangspunt voor het Rewind thema.

Bij onze vroege binnenkomst viel gelijk op dat ondanks dat er nog nauwelijks mensen aanwezig waren de ruimte geen leeg gevoel gaf. Door een zorgvuldige zaalindeling, imposante aankleding en juiste lichtkeuze is er alles aan gedaan om er een knusse, niet massale uitstraling aan te geven. Het normaal gesproken lege, kale Beursgebouw was getransformeerd in een sfeervol, soort onwerkelijk dance-paleis met 2 podia, een aantal kraampjes en diverse expositie ruimten die allemaal als totaal van elkaar verschillende chill rooms waren ingericht met als thema Rewind.

Voor de “vippers” begon er om half negen een soort pre-borrel. De VIP room had wat weg van een chique restaurant waar overal buffetten met luxe hapjes stonden, gratis champagne, twee Black Jack tafels, een paar lounge hoeken, uitzicht over het publiek en een eigen dj, die overigens alleen tijdens de pre-party actief was. Zo behoort een VIP room te zijn en niet zoals bij de meeste VIP rooms op feesten alleen een ruimte waar je niet hoeft te wachten voor de bar en toilet. Jawel, een partyreporter heeft het zo slecht nog niet.

De mainstage stond in het teken van het stevigere werk, terwijl de future funk stage meer richting deep house, garage en funk house ging met namen zoals Victor Coral, Robob en Mary Sol . Er werd zeer rustig en opbouwend gestart. Op de mainstage maakten de lounge en ambient klanken na 10 uur plaats voor deephouse en progressive klanken van 100% Isis. Een prima start. Dit vloeide geleidelijk over in stevige progressive met een goede uithaal van tech house.

Q-Lock nam het van daaruit over maar was duidelijk nog zoekende naar de juiste versnelling. Met een veel te harde opening van zijn set door middel van een hard house plaat à la Nick Sentience op de draaitafel, leek hij even al zijn kruit verschoten te hebben. Tja, hij moest namelijk nog een kleine anderhalf uur dus van een rustige opbouw kon je niet spreken. Toch herstelde hij zich snel en sloot uiteindelijk prima aan bij Jeroen Verhey, alias Secret Cinema, de Nederlandse techno koning. Dit was het begin van het dak eraf blazen en het dak is daarna ook nauwelijks meer op z’n plaats geweest. De strakke, keiharde techno met diepe ondertonen, soms neigend naar tech house deden Secret Cinema’s reputatie eer aan. Het publiek ging helemaal los op de goed opgebouwde klaarkom momenten die begeleid werden door een passend licht en laser spektakel. Absoluut het hoogtepunt van de avond. Na een kort, stevig techno intermezzo van Q-Lock, was het daarna de beurt aan Remy.

Hier zou een discussie gevoerd kunnen worden over het tijdstip van Remy in de line up. De snoeiharde techno die vooraf te horen was sneeuwde de tech house held Remy namelijk een beetje onder. De stemming van het publiek zat heel duidelijk in keihard doorgaan, maar de stijl van Remy was eigenlijk iets te soft voor de time being alhoewel hij voor zijn begrippen aardig stevig draaide. De stemming zakte daardoor een beetje in. Aan de andere kant werd het publiek zo wel de kans geboden om op een geleidelijke manier wat stoom af te blazen als voorbereiding op het heftige technogeweld wat de nacht nog in petto had.

Lady Aïda kwam voor de dag (of moet ik zeggen nacht) met erg originele platen. Doordat de soms onwennige sounds wat moeilijk te plaatsen waren, kwam de set vooral in het begin een beetje rommelig over. Het publiek moest er duidelijk nog inkomen. Het duurde even voordat de strakheid er weer inzat, maar zodra de techno trein weer reed stapte het publiek moeiteloos in. De afsluiter was voor de Engelse technogod Dave Clark. Zijn soms wat ijzige maar uiterst strakke techno trok de laatste energie uit de nog overgebleven wild springende die hards. In zijn soort is Dave Clark een meester maar zijn stijl was duidelijk niet voor al het aanwezige publiek bestemd.

Ondanks de volle bak (ongeveer 5000 man) vielen de wachtrijen overal wel mee. Tijdens de spitsuren konden de wc’s wat druk zijn maar ik heb niemand gesproken die het in z’n broek moest doen van het lange wachten. Nee, ik denk dat Extrema geleerd heeft van het vorige Humanite syndroom een maand of 10 geleden Behalve een erg pessimistisch aantal loketten voor de consumptie bonnen (2) had de organisatie alles prima voor elkaar.

Resumerend als zeer frequent partybezoeker mag gezegd worden dat dit nu een indoor housefeest was zoals een indoor housefeest moet zijn. Zo vindt je er nog maar weinig. Het is dat Partyscene geen waarderingen geeft voor feesten zoals BG dat doet, maar als ik een waardering zou mogen geven op een schaal van 1-5 zou Rewind zeker vier en een half PS (PartyScene) krijgen.

Tekst: Geoffrey Davies

(toegevoegd:10-10-2001/10:19)