Chi-Wai's Tokyo Stories

(AAAHHhhh, AMsterdam!!!) De Gajin (Japans voor buitenlander red.)vermoedt dat het gesprek waarschijnlijk gaat uitmonden in een "discussie" over geestverruimende sigaretten, rood licht en misschien klompen, maar tot zijn grote opluchting neemt het gesprek een andere wending.

De Japanner vraagt of de Gajin het naar zijn zin heeft in Tokio, waarop de Gajin antwoord dat Tokio soms moeilijk te doorgronden is, maar wel iedere dag voor verassingen en onvoorspelbare gebeurtenissen zorgt. De Gajin beweert dat Tokio naar zijn mening nog het beste vergeleken kan worden met een set van John Digweed.

Even moet de Gajin zelf nadenken over wat hij daar nou eigenlijk mee bedoelde, maar nog voordat de Japanner enig instemmend of afkeurend signaal kan afgeven gaat de Gajin (op zijn Gajins) verder: " In het begin is er het hoge verwachtingspatroon dat een DJ van zijn kaliber met zich meesjouwt. Dan begint hij met draaien en balanceert de stemming tussen de verwachting van absolute extase en de verwarring over de onverwachte geluiden die je krijgt voorgeschoteld. Vervolgens beginnen de eerste zweetdruppels van je voorhoofd te rollen en
voordat je beseft dat dat zweet geen angstzweet is, sta je helemaal los te gaan (sommigen met wat meer fysieke expressie dan anderen). Zo is het ook met Tokio. Voordat je hier komt, spoken er veel hooggespannen verwachtingen door je hoofd zoals "Manga meets techno meets I-mode meets Blade Runner". Vervolgens ga je verder naar de fase van spanning tussen die belofte en de verassende doch unieke
werkelijheid. Van het ene op het andere moment ga je weer helemaal uit je honne, alvorens je beseft dat Tokio misschien wel de meest unieke ervaring tot nu toe is. Begrijp je een beetje wat ik bedoel?"

Even is er de stilte en vertwijfeling op het gezicht van de Japanner. Dan vraagt de hij: "In welke fase zit jij dan?" Voor mij is 2 minuten geleden fase 3 aangetreden, antwoordt de Gajin. De Japanner vult het glas van de Gajin met whisky.

Kampai!

(toegevoegd: 12-07-2001/16:06)