Rudgr: 'This Is My Church is mijn reis door de dance'

Eline de Korte | 19 oktober 2015
interviews

 

 

Een van de bekendste partyfotografen is Rutger Geerling, beter bekend als Rudgr. Hij reist de hele wereld af om foto’s te maken op verschillende feesten en festivals. Hij heeft een boek uitgebracht 'This Is My Church' waarbij hij een selectie heeft gemaakt van twintig jaar fotografie binnen de partyscene. En wij spraken hem tijdens het Amsterdam Dance Event!

 

 

Wat houd dit boek precies in?
‘Vol trots showt Rutger zijn boek van 2,5 kg zwaar. ‘Het is eigenlijk twintig jaar mijn reis door de dance, van Tiësto tot aan Martin Garrix. Vanaf het begin, de gabber tijd gaat terug tot december 1995. Je ziet eigenlijk ook hoe de dance-scene veranderd in die twintig jaar. Ik bleek ook een foto te hebben van Armin’s eerste grote gig bij Dance Valley. Het is heel gaaf om dat nog in je archief te hebben. Er is natuurlijk veel verloren gegaan, maar dit is ook allemaal uit de tijd toen we nog dia’s hadden. Vroeger had je bijvoorbeeld twee rolletjes bij je, dat waren 72 foto’s en that’s it. Nu schiet ik dat in één minuut.  We moesten uit 30.000 foto’s 200 foto’s kiezen, dat was wel lastig.’

Hoe ben je begonnen als partyfotograaf?
‘Ik ben altijd al een dance liefhebber geweest. Maar ik was een skate/snowboarder fotograaf. Na mijn studie bestuurskunde, die heel saai was, wilde ik graag proberen om een jaar te leven van fotografie. Ik had er zoveel passie voor en ik wilde geen spijt krijgen dat ik het nooit heb aangepakt. Een vriend van mij had een snowboardblad, daar wilde ik natuurlijk graag voor werken. Hij had ook een gabbermagazine, Strobe, dus bij het een kwam ook het ander. Ik kwam dus als skateboarder in de gabberscene terecht en ik vond het eigenlijk heel leuk. In die tijd waren er nog niet veel fotografen die hier iets mee deden. Zo ben ik er eigenlijk een beetje ingerold. In die tijd waren ook nog niet veel fotografen. Er was een select groepje dat hier mee bezig was en daardoor viel ik op een gegeven moment best op. Toen ben ik voor ID&T gaan werken, op een gegeven moment kwam daar Chesterfield bij, Bacardi en die deden ook heel veel in de dance-scene. Toen kwam daar Q-dance bij en in 2012 mocht ik naar Ultra Music Festival.’

Hoe was het om voor Ultra Music Festival te werken?
‘Het is daar echt op zijn Amerikaans, ik werd daar onthaald als superster. Het was helemaal over de top. Daar was het: ‘We hebben Rudgr en iedereen mag het weten!’ Dat was wel echt een keerzijde ik ging mezelf toen meer als artiest zien in plaats van zomaar een fotograaf die aan het werk is. Het was voor mij wel een heel bijzonder moment, de locatie was perfect, het weer, het publiek. Alles wat ik kon en wat in mijn hoofd zat, kwam opeens allemaal samen. Hoe ik daar werd neergezet en dat samen met alles wat ik kan met een camera, klikte alles in een keer in elkaar in mijn hoofd. Die serie heb ik toen online gezet, en die is helemaal viral gegaan. Ik had echt zoiets van: ‘Wow, dit kan ook in de dance-scene!’  Niet alleen de standaard foto’s waarbij een dj voor het publiek staat of van het publiek maar ook foto’s van mensen met vermoeide voeten of een palmboom in een omgeving van de stad. Ik denk dat dat het onverwachte keerpunt is geweest, dat mensen dachten van hey, het is meer dan de standaard cliché foto’s. Dat vond ik echt leuk!’

rutgergeerlings

Wat wil je met het boek overbrengen?
‘Ik heb dit ook geprobeerd om in dit boek te doen. Natuurlijk staan alle grote dingen erin: dj’s, mensenmassa’s maar ook hele intieme, kleine momenten zoals mensen die in palen klimmen. Dat hoort er ook bij. Ik wil graag laten zien hoe mooi de dance is en hoeveel erg gebeurt. Het geijkte beeld dat we van de media kennen klopt niet, het is gewoon een hele leuke en waanzinnige omgeving. Er is zoveel positieve energie, mensen hebben het naar hun zin, er wordt gedanst, er is leuke muziek. Dat is mijn missie en dat wil ik graag overbrengen met het boek.

Hoe ga je precies te werk?
‘Het liefst loop ik rond en schiet ik op het juiste moment een foto. Maar ik ben ook iemand die erg goed vooruit kijkt, dus ik zie vaak wel dingen gebeuren en daar anticipeer ik dan op. Misschien komt dat ook wel omdat ik hiervoor veel extreme sporten deed waarbij je veel moet vooruit denken.
Als je rondloopt kom je vanzelf wel iets geks tegen. Bijvoorbeeld een levensgrote paddenstoel bij Tomorrowland die door vier grote gasten met lange baarden wordt gedragen, zoiets verzin je gewoon niet. Dat vind ik echt te gekke momenten. Ik merk nu wel door het succes dat ik vaak verantwoordelijk ben voor de mainstage, dat kost veel tijd en dan heb ik weinig tijd over om andere dingen te doen, dat mis ik af en toe wel. Maar bij sommige festivals heb ik gelukkig wel weer wat meer ruimte.’

Werk je samen met andere mensen tijdens een festival of feest?
‘Ja, we werken gezamenlijk als team. Soms is het wel lastig om dingen los te laten omdat ik hier graag de controle over heb. Ik ben best wel een adhd’er als ik aan het werk ben en dan wil ik graag ook alles doen. Maar we zijn best wel goed op elkaar ingespeeld, dat werkt wel heel fijn. Het verschilt ook per festival met wie ik werk, en soms loopt het heel goed maar soms overlapt het ook elkaar.’

Je werkt ook specifiek voor een aantal dj’s, kun je daar iets meer over vertellen?
‘Ja klopt, ik heb nu wel minder tijd. Nicky Romero probeert  mij al heel lang mee te krijgen op tour. Maar tot 2016 november zit ik al helemaal vol. Ik doe daarnaast veel met Armin van Buuren en Hardwell. Ik wil het wel graag meer doen, maar dat betekent ook dat ik minder met festivals kan werken en dat zijn toch wel mensen met wie ik al heel lang samenwerk. Misschien dat het in de loop der jaren iets zal veranderen. Wat dat betreft heb ik een super luxe positie.’

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws