Mocky

"Reach out and touch someone"

Mocky bracht in 2004 zowat de enige originele popplaat uit van dat jaar en dat leverde hem zelfs nog een halve hit op met 'Catch A Moment In Time'. De humor in combinatie met catchy pop voorzien van een dikke funktwist bleek erg succesvol op het album 'Are + Be'. Zeker in de Lage Landen kreeg Mocky er veel fans bij. Nu het stof rond die plaat weer is gaan liggen en hij het moet doen van zijn optredens, zocht love2party Mocky op om hem te vragen over optreden, zijn persoonlijke dieptepunt en natuurlijk muziek.

Tekst: Menno Hoogendoorn

Mocky paste perfect in de 'leftfield'-programmering van het 5 days off festival. Hij heeft een unieke show waar rekwisieten een lachwekkende rol in spelen. Het opzetten van Mickey Mouse-oren (Lees: twee plastic schijven die in een panty zijn gestopt) tijdens 'Mickey Mouse Mothafuckas' tot het gebruiken van apenmaskers, alles lijkt geoorloofd in naam van de lol. Mocky geeft alles voor z'n optredens, zonder schroom loopt hij met verlopen pantoffels het podium op en neemt zelfverzekerd plaats achter de keyboards waar hij in drie minuten met wat swingende pianoriedeltjes en een strak spelende band sfeer in de zaal krijgt. Het optreden zit vol ironische grappen en grollen en er wordt meer dan genoeg contact gemaakt met het publiek, dat dankbaar zit mee te swingen op de hilarische popfunk van Mocky en co. L2P: Je muziek staat vaak bol van de grappen. Loop je daarmee niet het risico dat mensen je muziek zien als een gimmick, in plaats van serieuze muziek?
Mocky: "Ja, dat is inderdaad wel een probleem. Ik vind de muziek belangrijker dan de humor. Het is altijd zoeken naar een balans tussen die twee dingen. Maar als je je hart erin legt dan horen mensen heus wel dat het om de muziek gaat en dat de humor secundair is. 'You have to reach out and touch someone'. Ik wil muziek maken waar mensen ook graag naar willen luisteren."

L2P: Met welke artiest voel je het meeste verwantschap?
Mocky: "Meestal zijn dat de artiesten die een manier hebben gevonden om iets geheel nieuws te doen en daarbij toch hun identiteit en geloofwaardigheid te behouden. Het zijn de RZA's en de Thelonious Monks van deze wereld. Mensen die iets volstrekt uniek doen en toch heel veel mensen weten te raken. Met die mensen voel ik veel verwantschap."

L2P: Je stond vandaag op het podium met wat andere mensen. Moeten we spreken van de band Mocky?
Mocky: "Nee, ik ben nog steeds Mocky. Het is geen democratie hier, we spelen mijn materiaal en ik voel me bevoorrecht dat ze met mij willen optreden. Ze hebben allemaal ook eigen solo-projecten lopen en doen mij een grote gunst door mee te gaan touren." Taylor Savvy: "het hangt ook van het optreden af. Onlangs traden we op in Zwitserland voor een show van 2 uur en toen maakten we er een soort variete-show van." Mocky: "en vanavond zijn we niet helemaal compleet. We spelen doorgaans ook met een meisje op het podium, Peaches."

Samen met de bruisende bassist Taylor Savvy, dj Micky Stick Fingers en de in tennistenue gehesen Hans achter het drumstel gaf Mocky een swingend optreden in de Melkweg. Na het succes van zijn plaat lijkt het hem wat meer voor de wind gegaan, de zaal loopt weer vol voor hem. Na oorspronkelijk in Canada opgegroeid te zijn vertrekt hij naar London om vervolgens wat soulsearching te doen in Amsterdam en uiteindelijk zijn muzikale vrienden in Berlijn te vinden. Mocky is al een tijdje bezig en heeft moeilijke tijden doorgemaakt.

L2P: Voel je je thuis in een line-up met onder andere Jamie Lidell en Mouse On Mars?
Mocky: "Vanavond absoluut. Er treden mensen op die veel improviseren, zoals Jamie Lidell. Dat probeer ik ook te doen. Het is jezelf echt laten zien en niet zomaar op een knop drukken. Je moet die microfoon pakken en aan de slag gaan, dat is heel belangrijk voor mij. Vroeger was mijn muziek was instrumentaler, maar ik merk dat het zingen veel bevredigender voor me is."

L2P: Je zegt dat je muziek wil maken wat mensen willen horen. Is er een tijd gehoord dat niemand je muziek wilde horen?
Mocky: "Die tijd is er zeker geweest. Op die momenten gaat het er gewoon om dat je van de muziek blijft houden ook wil niemand het horen. Dan ben je net de man met de lange baard die bovenop de berg staat rond te springen. Vroeger had ik niet echt gigs, het was een soort schemerwereld. Vooral de tijd in London ervaar ik als persoonlijk dieptepunt. Ik speelde bas in de band van Talvin Singh en had overal mensen om me heen die bezig waren muziek. Maar de labels wisten niet hoe ze mijn muziek konden marketen. Toen ben ik naar Amsterdam gegaan en heb daar Steven de Peven ontmoet waar ik een tijdje bij gewoond heb. Ik heb heel diep moeten graven in die tijd."

L2P: Hoe zijn jullie allemaal bij elkaar gekomen?
Taylor Savvy: "Zijn gevoel voor mode. En het beeld van die warrige krullen achter de computermonitor. Maar serieus, ik kende Mocky nog uit de tijd dat hij in Canada woonde. We waren als het ware muzikale kameraden. Op een gegeven moment vertrok hij en jaren later ontmoetten we elkaar weer in Berlijn." Hans: "Ik had een studio in Berlijn waar ze gebruik van maakten. Ik vond de muziek van Mocky erg goed en zodoende." Micky: "Ik heb Mocky ontmoet in London en ik vond zijn muziek prachtig. Het had iets, het was een twinkeling, het was die funk die erin zat. We hebben een paar maanden een studio gehuurd en hebben samen muziek gemaakt. Mocky heeft me echt geholpen met het vinden van mijn eigen muzikale stem. Hij zei dat ik gewoon 'out there' moest gaan en niet meer zoveel moest oefenen thuis. Ik wilde nooit de figuur achter de laptop worden, dan kan je jezelf verliezen."

De stemming in de kleedkamer wordt een beetje week. Het wederzijdse respect was terug te zien in het optreden. Er is van alles aan de hand, want Mocky is niet echt een frontman, maar slingert heen en weer op het podium en gunt iedereen wat minuten in de spotlight. Taylor Savvy mag flink in de microfoon brullen, Micky Sticky Fingers krijgt de kans om zijn scratch-kunsten te tonen en Hans mag er lekker op los drummen. Er straalt heel veel plezier vanaf en dat is waarschijnlijk precies wat Mocky voor ogen heeft: 'reach out and touch someone'.

Four Music