Mick Boskamp

Mick Boskamp - Het geweten van de Nederlandse dancescene

Hier hoef ik niets aan toe te voegen. Een piepjonge Boskamp en een jonge Travolta

"Op een middag zat ik na een zware nacht met vrienden na te zweven in een coffeeshop op de Amsterdamse Zeedijk. Ik zei tegen ze: "Ik ben de oudste van jullie. Wat is mijn toekomst? Dat ik straks in een rolstoel langs de dansvloer sta. Een van jullie komt naar me toe, tilt me uit de rolstoel en probeert op de maat van de muziek mee te wiegen. Er loop een straaltje kwijl langs mijn mond. Schrikken jullie niet van die gedachte?" Er werd gezwegen en nagedacht. Toen trok een van hen zijn schouders op en zei: "Het kan altijd erger." Van mijn uitgaansverslaving zou ik nooit meer afkomen. Dat wist ik. Daarvoor zat ik er te diep in. Maar ik besloot om mijn rol in het geheel sterk te relativeren. En om mijn zwakte om te zetten in iets nuttigs."

Zo gezegd, zo gedaan...

Datgene wat Mick Boskamp in de bovenstaande column 'Housevader' uit zijn Nachtboek; de bekentenissen van een nightlife-reporter schreef, heeft hij dubbel en dwars waargemaakt. Als we hedendaags de balans opmaken, blijkt de onvermoeibare nachtreporter op alle facetten binnen de vaderlandse dancescene actief te zijn. Naast zijn vaste baan als redacteur van de Nederlandse Playboy host hij de wekelijkse radioshow Vip Sessions op ID&T Radio, schrijft dagelijkse columns voor onze collega's van Partyscene, is columnist bij het Engelse Trust The Dj waarin hij Nederland vertegenwoordigt in dansbaar Engeland en geeft verslag voor Bassic Groove Magazine. Sinds kort heeft Mick daar de titel presentator van het tv-programma Dj Pro Files, dat elke vrijdagavond vanaf 2130 op The Box wordt uitgezonden, aan toegevoegd. Een overwinning voor de dance over het algemeen en voor Boskamp in het bijzonder. "In Hilversum begrijpen ze werkelijk geen ene fuck van de nachtwereld." En niemand anders dan Mick Boskamp is de juiste persoon om daar wat aan te veranderen. Dat blijkt ook aan de waardering van verschillende dj's uit de Engelse en Hollandse danswereld. Naast de vragen die wij Mick stelden, peilden we de meningen van Lemon8 en Danny Howells over hun waakhond, muzikale geweten en goede vriend.

Tekst: Marcel

Danny Howells: "I have total admiration for Mick and the work he has done, both then and now. His contribution to the music scene is immense, and his passion for music of ALL genres is inspirational"

L2P: Hoe en waarom zijn jullie op het idee gekomen om een dergelijk programma als DJ Pro Files te gaan beginnen?

Mick: "Zelf ben ik een aantal jaren bezig geweest om een dance-programma op tv te brengen dat deze wereld laat zien zoals-ie is. Want zeg eerlijk: er is een boel bagger te zien als het onze scene betreft. Ik dacht: dat gaat me wel lukken. Wishful thinking. Je weet niet hoe vaak ik mijn kop heb gestoten, want in Hilversum begrijpen ze werkelijk geen ene fuck van de nachtwereld. Via mijn partner in dance-zaken, Dennis Vet, kwam ik vorig jaar in contact met tv-producer Rein ter Brake van RMStv. En die zag precies voor zich wat ik ook zag, namelijk een programma waarin wat rust zat. Geen programma waarin de Dj in een club zichzelf moet overschreeuwen in de microfoon, maar waarin wat meer tijd voor hem wordt genomen op een rustige plek die niets met dance te maken heeft. Ik weet dat er door de nachtdieren nogal wordt gezeken op the Box, maar ze zijn wel heel erg enthousiast. Ze steken met dit 'serieuze' programma wel hun nek uit. En daar ben ik ze heel dankbaar voor, vooral 'Box-kampioenen' Mischa Snijders en Annelise Breteler."

Hier sta ik tussen John's manager, Ian Hindmarsh, en Digweed in Rio de Janeiro. De foto is genomen op een openluchtfeest, aan de voet van de Corcovoda, de berg met het Christusbeeld. Onvergetelijk. John zei nog: "Als ik straks draai, houdt Jezus niet meer zijn armen gestrekt, maar houdt hij ze voor zijn oren"

L2P: Je hebt nu programma's met Little Louie Vega en John Digweed opgenomen. Hoe heb je die eerste opnamen ervaren en wie kunnen we in de komende DJ Profiles verwachten?

Mick: "Ik vond natuurlijk vooral de opnames met John erg leuk om te doen. Digweed is toch een held van me. Hij houdt helemaal niet van aandacht, hoe krom dat misschien ook klinkt. Maar voor mij heeft hij het gedaan. Het was afzien voor hem (want hij is erg verlegen en cameraschuw), maar als je de eerste aflevering van dit tweeluik hebt gezien, weet je dat hij echt zijn best deed. Ik ben niet van het type 'vervelende vragensteller'. Ik wil met mijn enthousiasme iemand goede antwoorden ontlokken. Zelf vond ik het heel spannend en fijn om te doen, vooral omdat we zo'n leuk team hebben. Ik ben na zo'n opname wel helemaal stuk, want echt genieten op een avond is er niet bij. Je moet bijvoorbeeld nuchter blijven en ik houd wel van een jointje, drankje of anderszins. Laten we het er maar op houden dat dit programma gezond voor me is. Overigens was Louis Vega een beproeving om te maken. Aardige man, daar niet van, maar hij heeft een boel bobo's om zich heen die voor problemen zorgden. Dankzij Mike Richters van Risk en Kees Heus van Paradiso is het interview op het laatste moment toch nog doorgegaan. Anders hadden we wel heel veel gefilmd, maar geen interview gehad. En dan heb je geen Dj Pro File. Na de 2e aflevering van Digweed van vrijdag hebben we nog maar eentje klaar. Die met mijn goede vriend en radiopartner Eric de Man. In principe maken we acht afleveringen. Er zijn dus nog twee afleveringen te gaan. Ik wil heel graag Tiesto doen. Maar dan wil ik echt diep tot hem doordringen. Na die acht afleveringen gaan we de zaak eerst evalueren. The Box wil graag door met het programma, maar dat is afhankelijk van een aantal zaken. De belangrijkste is dat we echt een sponsor nodig hebben, want anders wordt het allemaal te kostbaar. Ik heb er echter goede hoop in dat we die vinden."

Als ik me weleens afvraag of ik te oud voor deze shit ben geworden, denk ik altijd aan Hans Dulfer. Die gaat ook nog steeds mee. Sterker nog: qua denkwijze over muziek en dance blijft hij de meesten nog voor ook!

L2P: Vertel eens wat over de rest van de crew. Met wie doe je dit allemaal en waarom passen jullie (klaarblijkelijk) zo goed bij elkaar?

Mick: "Het vaste team bestaat uit producent Rein ter Brake, producer Aimee Debrot en redacteur Dennis Vet. De cameraploeg wisselt wel eens, maar cameraman Aito en geluidsman Rene zijn gek op dance geworden en dat was leuk om te zien. Waarom we zo goed bij elkaar passen is dat we aan een half woord genoeg hebben om elkaar te begrijpen, en omdat we elkaar respecteren. De neuzen staan dezelfde kant op. En dat is als presentator een zegen, kan ik je vertellen."

L2P: Je hebt een radioshow op ID&T Radio, werkt in vaste dienst voor de Playboy, schrijft dagelijks columns op Partyscene en regelmatig voor Trust the DJ.com. Daarnaast struin je in het weekend alle clubs af en heb je sinds kort een tv-programma op The Box. Hoe combineer je dit en waar komt die 'drive' vandaan?

Mick: "Weet je dat ik soms heel erg moe van mezelf word? Ik zie Playboy als mijn baan en de dancescene als mijn hobby. Maar het is wel een uit de klauwen gelopen hobby. Ik weet niet waar die drive vandaan komt. Ik denk dat het met feedback te maken heeft. Ik hoor om me heen en lees in mailtjes dat mijn schrijverij en programma's erg worden gewaardeerd, en daar krijg je een boel extra energie van. Dan groei je in je rol en krijg je vleugels."

Ik draai nooit, want ik kan niet draaien. Soms laat ik me overhalen, zoals voor dat waanzinnige duikbootfeest, 'Down Under' genaamd. Dj Peric (hou 'm in de gaten, wordt een grote!) houdt me angstvallig in de gaten.

L2P: Wij waarderen de vaderlandsliefde waarmee jij jongens als Lemon8, Remy en Lucien Foort en een duwtje in de juiste richting hebt gegeven. Voel jij jezelf als dansliefhebber pur sang een bevoorrecht mens om een Nederlander te zijn?

Mick: "Ik vind het grappig dat je dit zegt, want er is me vaak verweten dat ik alleen maar schreef over de Engelse Dj's. Maar goed. Ik weet niet of ik mezelf als Nederlander een bevoorrecht mens vind. Ik heb daar nooit zo bij stil gestaan. Ik voel mezelf een wereldburger. Maar ik denk wel dat we als we het over dance hebben erg trots op onszelf mogen zijn. De mannen die je schetst zijn stuk voor stuk grootheden. Ik denk alleen dat je een land als Engeland nodig hebt om echt internationaal door te breken. Dat is een soort ongeschreven wet."

L2P: Je kwam, als ex-journalist van de Hitkrant, uit de popwereld voordat je gegrepen werd door dance. Timo Maas zei in een interview in BG Magazine het volgende: "Een grote naam uit de danswereld is nog steeds een schijntje vergeleken met een artiest uit de popindustrie" Ben jij het als 'getuige' van beide circuits eens met dit citaat?

Mick: "Ik ben het wel met Timo eens, maar het is relatief. Wat is groot? Dat je miljoenen op de bank hebt staan? Ik vind dat je rijk bent als je iets moois maakt, als je je hart volgt en niet je portemonnee. Bovendien: kijk naar Mariah Carey, naar Whitney Houston. Hoe hoger je komt des te dieper je kunt vallen."

Deze foto is genomen op Ibiza. Die drie heerlijke dames zijn Dj Stef, Danny Howells en ik. Zelden zo gelachen.

L2P: Je hebt je liefde voor het progressive-genre nooit onder stoelen of banken gestoken. Wat houdt deze muziek voor jou boeiend?

Mick: "De spanning. Voor sommigen is het eentonige, saaie muziek. Maar ik krijg er een ongelofelijke energie van. Daarnaast kan ik soms tranen in mijn ogen krijgen, zo mooi vind ik het. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik ooit verliefd werd op een wat melodieuzere variant van progressive. Ik vind het nu soms wel eens te donker, te leeg, te kaal. Veel Dj's die ik bewonder gaan ook weer terug naar een wat melodieuzere, zeg: tranceachtige sound. Trance zonder kaas, wel te verstaan."

L2P: Beschrijf in je eigen woorden de essentie van dance.

Mick: "De essentie van dance is dat je hart sprongetjes van vreugde maakt."

L2P: Welke plaat grijpt je keer op keer bij je strot, veroorzaakt kippenvel en laat de tranen in je ogen schieten?

Mick: "Sasha's Horse With No Name."

L2P: Een clichematige slotvraag, maar wel essentieel: wat zijn je toekomstverwachtingen?

Mick: "Ik zou graag op een dag een mooi boek willen schrijven, een roman over de dancescene die als klassieker wordt beschouwd."


Danny Howells: (Nu Breed, Nocturnal Frequencies, Renaissance)
"I've known Mick since 1997. We met for the first time at the Phoenix festival in England. I didn't know much about him then, but we struck up a friendship immediately. It was only later that I found out about his work, and the fact that he'd met several of my idols during his time as a pop journalist. I have total admiration for him and the work he has done, both then and now. His contribution to the music scene is immense, and his passion for music of ALL genres is inspirational. He has helped me so much with my career, for which I'll always be grateful."

Harry Lemon8: (Inner Sanctuary Sessions, Bedrock) "Hoewel ik al een tijdje meeloop in de dance biz had ik Mick vorig jaar pas voor het eerst ontmoet. Ik kende hem van zijn columns en van het rondstruinen op party's, meestal met een mooie dame links of rechts aan een arm. Ik gaf hem een promo van mijn Inner Sanctuary Sessions-release. Twee weken later, belde Mick mij op: 'Lieve Harry, zou je het leuk vinden als ik bemiddel tussen jou en John Digweed?' Ik vind je muziek erg goed en ik weet dat John dat ook vindt. 'Nou? ...Harry? ...Harry?!' ... Nadat ik er hard en lang over nagedacht had zei ik na zo'n drie seconden natuurlijk: 'ja'. De rest is bekend, mijn muziek wordt nu ook op het aanbeden vinyl van Bedrock geperst! Nog steeds voel ik mij bezwaard als Mick ter sprake komt. Maar op een andere manier. Meer in de zin van: 'wat kan ik ooit voor die man terugdoen?' Een bloemetje? Dacht 't niet. Een etentje? Nah... Ik ben er nog steeds niet uit. Mick maalt er niet om.

Mick wilt dat mensen gelukkig zijn. Dan is hij dat ook. Dat geldt voor meer mensen. Het is de reden waarom ik DJ ben en platen maak. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een voorrecht is om mensen als Mick Boskamp in je directe omgeving te hebben. Ik wens hierbij dan ook iedereen een Mick Boskamp toe!"