Bram Fidder: 'Dit is de soundtrack voor de clubcultuur waar ik van hou'

Het is alweer even geleden dat we met Bram Fidder spraken, Met een gloednieuwe release op zak, 'Rave On This', was het een goed moment om de Amsterdamse dj en producer weer even aan z'n mouw te trekken, en dat is exact wat we hebben gedaan!

Hoi man, is alweer een tijd geleden dat we elkaar spraken! Waar ben je op dit moment mee bezig?
‘Ik heb het afgelopen jaar veel muziek gemaakt en dan probeer je natuurlijk een goed huis te zoeken voor die muziek. Dus toen zijn we het nieuwe materiaal gaan uitsturen, maar ik heb nog best soort van mijn eigenwijze manier van produceren, dus het werd niet gelijk door labels opgepakt. En toen kwam Defected eigenlijk om de hoek kijken en die dachten: “Ey, vet!”’

Gaaf! Defected is wel meer dan een standaardlabel. Sterker, het label is een standaard.
‘Ja, zeker. Zeker voor nieuwe artiesten die nog niet echt established zijn. Ik kreeg op een vrijdagavond van m’n management een bericht, “Wat zou ervan vinden als Rave on This bij Defected uitkomt?” Ik vervolgens: “Dat is te ziek voor woorden, maar dat kan toch helemaal niet? Van wie is dat idee, ben je gek geworden ofzo?” Maar een paar maanden later was het toch zo en was het contract helemaal rond, dus het is heel mooi hoe dat kan gaan. Juist het feit dat ze zeiden dat ze dagelijks veel muziek opgestuurd krijgen en mij eruit pikken. Ik krijg  nu zelfs promo’s van artiesten uit het buitenland en ik heb niet eens een eigen label. Stel dat je een eigen label hebt in deze industrie, dan krijg je sowieso honderden tracks per dag. En ze zeiden ook dat ze zoveel tracks binnen krijgen die allemaal hetzelfde klinken. Ik heb voor Rave On This allemaal samples gebruikt uit de oude hardcorescene, van die gevoelige strings en dergelijke. Op een gegeven moment valt de track helemaal stil. En toen dacht ik: “Zo is het dik. Zo heb je je eigen geluid”.’

Ik stond er al echt  van te kijken. Je track heet Rave on This, wat al best een in your face naam is voor een track en Defected die staat meer bekend om de wat subtielere housetracks…
‘Ja dat klopt, ze zijn ook iets nieuws aan het starten, een sublabel, DFX. Voor dit label volgen ze dezelfde strategie als tracks die uitgebracht worden op het main Defected-label. Ik ben dus de eerste DJ ooit die daarop releast. Dus Rave on This is waarschijnlijk ook waar ze naar zochten als statement voor het label. Hij is ook al terechtgekomen bij BBC Radio bij Danny Howard en MistaJam en hij heeft op dit moment echt de populairste show in Engeland en hij vindt het ook heel vet, dus dat is wel heel tof, ja.’

Is dit een begin van en langere relatie met Defected, want ik weet niet hoe zij precies werken met contracten met DJ’s. Zijn het langer lopende samenwerkingen of juist one shots?
‘Nee, Defected is echt geen one shot-label, ze gaan wel echt voor een artiest. Je kan dat ook wel echt zien in hun discografie, ze hebben inmiddels wel honderden artiesten uitgebracht, waaronder Carl Cox, Sonny Fodera en Sam Divine, maar het is geen commercieel label en ze denken dus ook niet: “Hier kunnen we geld uithalen, dus dit gaan we doen.” Ze hebben echt liefde voor muziek. Bijvoorbeeld Wes, hij heeft mijn plaat getekend, als je met hem praat dan merk je ook echt dat hij iemand is die verstand heeft van zaken. Hij had mijn plaat ook zelf geluisterd en hij vond het echt heel vet. Hij heeft het aan vrienden laten horen en die vonden het ook vet, dus zo wordt een track geselecteerd voor Defected, zodat het echt alleen the best of the best is.’

Ja precies, dat meerdere oren dezelfde kant op moeten staan voor een track als het ware, voordat het uitgebracht wordt?
‘Ja, en ze moeten je ziel voelen als producer, want ze gaan natuurlijk niet voor iets tekenen dat op iets anders lijkt. Dat zie je ook wel in de kwantiteit die zij uitbrengen, het is niet alsof er elke dag een nieuwe Defected-release verschijnt. Net zoals Franky Rizardo, die heeft inmiddels heel veel platen bij Defected uitgebracht en hij wordt dan ook echt gepushed met bijvoorbeeld een Defected in the House-cd met zijn foto erop en al zijn releases erop verzameld, dus het is echt een label die voor de artiest gaat. Ik ga niet alleen een plaat releasen, maar ik ga ook nog een Defected in the House-mixtape maken en die komt ook dan weer in hun show. En die show is een van de populairste op iTunes, het heeft een miljoen luisteraars per maand. Dus het is ook wel echt anders dan gewoon een plaat tekenen. Je wilt natuurlijk ook dat je in het vervolg daar kan releasen en een soort van relatie opbouwen met het label.’

Heeft het ook direct effect op je gigs, ga je nu meer draaien of valt dat op zich nog wel mee? 
‘Het opent heel veel deuren, zo’n release. Het zorgt er eigenlijk voor dat je een soort stempel krijgt, jouw eigen DJ-profiel. Er zijn al tienduizenden DJ’s en producers en die blijven ook DJ’en. Wat goed is, want je hebt concurrentie waardoor DJ’s beter worden, maar het bijkomend effect is dat het ook een stuk lastiger is om tegenwoordig door te breken of bij een grote label terecht te komen. Dat maakt het wel een stuk spannender, het is natuurlijk zo dat het des te cooler is als je getekend wordt bij een vet label. Daarom ben ik op Rave on This ook zo trots, het is een soort anthem. Ik houd van muziek en samen zijn met anderen en samen gewoon een vet feest beleven. Als je daar dan eens soundtrack voor maakt en iedereen heeft zoiets van: “Ja, dit is de soundtrack voor de clubcultuur waar ik van hou”, dan geeft me dat wel een big smile.’

Dat is toch kicken man?
‘Ja, maar het gaat niet vanzelf. Er zit echt een hele lange weg tussen het maken en releasen, want Rave on This sloeg niet echt aan bij labels. We hadden het niet naar heel veel labels gestuurd, maar niemand durfde er echt voor te gaan. Maar iedereen aan wie ik de plaat liet horen vond echt dat ik een megahit op mijn computer had staan.’

Kun  je uitleggen wat er zo anders is aan de track dat het labels zo huiverig maakte om het op te pikken?
‘Mijn plaat begint met een break beat en het is eigenlijk een beatloop van een breakbeat die helemaal niet prettig is om in te mixen. Vervolgens, na dertig seconden hoor je eigenlijk risers met tonen met een soort van kerkelijk orkest en die heb ik samen laten gaan, zodat het in key heel erg apart klinkt. En dan valt hij stil en dan hoor je een soort van hardcore bass-sample met die vocal. Normale tracks komen in met een beat en dan na een minuut komt de bassline in en dan de vocals en dan heb je een track van 6 minuut 20, terwijl mijn track, geloof ik 4 minuut 20 is. Dus het is korter, er zit geen breakbeat in enzovoort. Ik dacht dat het misschien niet goed was, maar ik ben wel blij dat ik het toch heb doorgezet, want er was toch iemand die zoiets had van: “Het is echt goed, dit is wat we zoeken”.’

Ja klopt, want je kan wel muziek maken dat labels precies zoeken, maar je kan ook gewoon je eigen ding doen en misschien wordt je dan minder snel ontdekt, maar je hebt wel je eigen sound. 
‘En dat is mijn hele punt. Ja, er valt natuurlijk wel heel wat over te zeggen, maar het is wel zo dat als artiest je jezelf wel echt kunt uiten en dat geeft ook het beste gevoel. Dus als je het gevoel hebt van ik heb iets in mijn hoofd vertaald naar iets tastbaars, namelijk een plaat, dan geeft dat een heel goed gevoel. En als er tussen die vertaling van je hoofd naar dat tastbare, nog een stukje zit dat zeg: “Maar het moet precies zo en zo zijn, want zo en zo”, dan kun je je nog wel uiten, maar je beperkt je ook en als je dat loslaat, heb je eigenlijk pure emotie. Ik haal mijn inspiratie ook uit gasten als Major Lazer en al die dubstep dingen, drum en bass, klassieke muziek, het is gewoon allemaal emotie weet je.

En tegenwoordig zie je eigenlijk dat al die genres samengaan en al is het Justin Bieber, het is echt te gek hoe al die stijlen samenkomen. Mensen zijn daar ook klaar voor heb ik het gevoel, vooral dankzij Spotify en dat soort services die het makkelijk maken muziek te ontdekken. Door die hele digitale revolutie zijn mensen in staat om heel veel meer muziek te checken en dat vinden ze ook heel erg leuk. Ik ben nu ook een nieuwe plaat aan het maken, het is bijna een soort van radio tune, maar het is ook weer een tune die je in een DJ-set wilt horen. Het heeft een soort rare sound, maar het is wel heel catchy en ik vind het gewoon leuk om te maken en het geeft me ook een gevoel van vrijheid. Dat is echt het allerbeste gevoel ooit, zelf maken wat je wilt.’

Rave On This is nu uit op DFX. Luister 'em hier!