Detroit-techno uit Lyon

Intro: De gemiddelde biografie van artiesten uit het danswereldje gaan ongeveer zo: pappie draaide platen van Motown, moeke luisterde naar klassieke muziek en stuurde haar kind naar pianoles. Stiekem luisterde datzelfde kind naar illegale radiozenders, waar deejays  housemuziek draaiden, en ging het zakgeld op aan de eerste platen van Brian Eno, Kraftwerk en 808 State, om die vervolgens te draaien tijdens de eerste boekingen, waarna de carrière in een stroomversnelling terecht kwam.

Genre: house, techno.

Bijzonderheden: De biografie van Sebastien Devaud aka Agoria is ietsje origineler. Op een dag - zomer 1988 - hoort het dan twaalfjarige ventje Innercity op de radio. Ondersteboven van de muziek, besluit hij net zoveel auto’s in de buurt te wassen tot hij genoeg geld heeft verdiend om z’n eerste singletje van de band van Kevin Saunderson aan te schaffen: ‘Good Life’.

Zijn fascinatie voor het dj-vak volgt een paar jaar later als de Fransman getuige is van een dj-set van Jeff Mills in Frankrijk. De technowizzard uit Detroit gebruikt drie turntables en een drummachine, waarmee hij de internationale dansvloeren in zijn greep houdt. En dus ook Devaud.

Detroit techno (hi-tech soul) heeft de dj/producer uit Lyon twintig jaar later nog niet losgelaten, blijkt uit zijn vierde langspeler Impermanence, dat verschijnt op zijn eigen label InFiné. Toegegeven: er komen dit keer ook wat beatloze songs voor, met in twee tracks de opvallend mooie stem van de jonge Kid A uit Virginia, US. Agoria heeft zijn best gedaan om een zo gevarieerd mogelijke plaat te fabriceren, met ook ruimte voor poppy en ambienteske tracks, maar zonder beats is een nummer van de maker van diverse technoklassiekers eigenlijk niet af. Dan kun je een microfoon onder de neuzen van collega dj/producers Set Troxler en Carl Craig duwen, de loepzuivere stem van een 20-jarige Amerikaanse gebruiken en weet ik niet hoeveel piano’s, violen en gitaartjes de revue laten passeren; het zijn vooral die diepe, meeslepende housebeats en scheurende technoclimaxen waar een Agoria-productie het van moet hebben. En waar Impermanence gelukkig ook mee vol staat.

Hoogtepunt: Carl Craig fluistert (hijgt) een schone dame naar een hoogtepunt op ‘Speechless’; ‘I wanna taste your nipples and smell your sweat’. Agoria volgt met een verpletterende technoclimax.

Dieptepunt: Op albums van Agoria komen in de regel nooit dieptepunten voor.  

Aanrader, twijfelgeval of bagger: Aanrader voor een ieder die de soulvolle partytechno uit Detroit, gebrouwen volgens het klassieke recept, nog kan waarderen.

Oordeel zelf: luisteren naar Impermanence

Luister ook eens naar: Agoria - Blossom, Agoria - The Green Armchair, Cute & Cult Mixed By Agoria

Agoria ft. Carl Craig - Speechless

L2P-interview Agoria