“Does the glitch bother you?”

Intro: Er lijkt geen einde te komen aan de Duitse stortvloed van minimal-releases. 2006 was zonder meer een productief jaar voor labels als Poker Flat, Trapez en Bpitch Control, maar ook kleinere labels als Mo’s Ferry timmerden aan de weg. Zo voegde Marcel Knopf een verrassende mixcompilatie aan de catalogus toe en liet de doorgewinterde Dapayk Solo van zich horen met een gedurfde langspeler: Impulsion Parasite.

Genre: Statische bleeps ‘n bits minimal

Bijzonderheden: Niklas Worgt richt zich met zijn alias Dapayk Solo op de meer glitchy variant van het minimal-genre. Verleidelijke grooves zul je bij hem niet vinden; voor pluchezachte fijngevoeligheid ben je bij Dapayk aan het verkeerde adres. Dat is meteen al goed te horen op de hoekige opener ‘Woo’, waar Worgt zijn stem over kurkdroge ritmes en vierkante melodieën legt. “Does the glitch bother you?”, vraagt hij hier met onderkoelde intonatie, en wanneer je antwoord op die vraag “ja” luidt, kun je maar beter niet verder luisteren. Impulsion Parasite staat namelijk vol met overstuurde glitches, dikke lagen ruis en melodieën die vaak een vreemde wending nemen. Dat levert echter een paar uitstekende tracks op, die de dansvloer van iedere minimalclub in een hogere versnelling zetten. Neem een nummer als ‘Hagen’, dat met zijn blikkerige machinefunk langzaam naar een doeltreffende climax werkt. Klinkt een beetje als het grijsgedraaide ‘Pecan’ van Microfunk, maar dan net even iets beter geproduceerd. Ook op een track als ‘Krautsch’ is het prima dansen. Worgt draait hier een paar veelgebruikte elektroclash-ingrediënten door zijn blender en dient ze in versnipperde vorm op. Lekker gekruid en goed gepeperd, waardoor het van begin tot eind spannend en dansbaar blijft.

Een paar experimentele tracks zorgen er uiteindelijk voor dat niet iedereen zich gezegend voelt met Impulsion Parasite, maar voor de liefhebbers van synthetische en gedurfde minimal is het zeker een interessante plaat.

Hoogtepunt: De blikkerige machinefunk op ‘Hagen’.

Dieptepunt: De ware minimalliefhebbers vinden geen dieptepunten op deze plaat.

Aanrader, twijfelgeval of bagger? Aanrader.

Luister ook eens naar: Wighnomy Brothers - Remikks Potpourri

Mo’s Ferry