Donkere herfstdagplaat

Intro: Dit album van Vince Watson was bijna niet uitgebracht. De helft van de tracks was eigenlijk bestemd voor het befaamde label Transmat. Nadat dit label de organisatie van het Detroit Electronic Music Festival op zich had genomen en in financiële problemen raakte door een tegenvallende editie in 2004, ging de release niet door en bleven de tracks van Watson op een stoffige plank liggen. Marsel van der Wielen van het Nederlandse Delsin-label kreeg hier lucht van en haalde de Schot over om het project nieuw leven in te blazen. Een slimme zet van Delsin, want het resultaat The eMotion Sequence mag er zijn.

Genre: Detroit techno & deep house

Bijzonderheden: Vince Watson was eigenlijk van plan de tracks voor zichzelf te houden en er een aantal in eigen beheer uit te brengen. Maar het aanbod van Delsin om het originele Transmat-album in zijn volledigheid uit te brengen, wilde hij niet afslaan. Hij besloot er een aantal nieuwe tracks aan toe te voegen, zodat er ook muziek ‘van deze tijd’ op zijn nieuwe lp staat. Hierbij maakte hij bijna uitsluitend gebruik van hardware. Dat leidt tot een zeer herkenbaar en origineel Watson-geluid. Sfeervolle synths, strakke ‘rides’, donkere baslijnen die de aandacht goed vasthouden en lichte strings op de achtergrond die toch hun stempel op een track drukken. Sommige tracks worden zorgvuldig en rustig opgebouwd, andere zijn weer wat meer offbeat, en met ‘Soltitude’ sluit Watson het album zelfs ‘jazzy’ af. Hoewel er geen zware dansvloerkrakers op staan, heeft het album een positieve vibe en is het beluisteren in deze donkere herfstdagen meer dan waard.

Hoogtepunt: ‘The eMotion Sequence’, ‘Long way from home’, ‘Fragment 7’ en ‘Soltitude’.

Dieptepunt: Geen dieptepunt. Wel jammer dat de meeste tracks te licht zijn voor de gemiddelde dansvloer.

Twijfelgeval, aanrader of bagger: Aanrader.

Luister ook eens naar: David Alvarado - Transfiguration

Binnenkort meer over Vince Watson in een exclusief Love2Party-interview

Vince Watson