Cafe Del Mar versus Cafe Solo

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

De meester weet het nog altijd beter



Luisteren naar Cafe Del Mar 13


Luisteren naar Cafe Solo

Intro: De samenstellers - wie het ook mogen zijn - van de verzamelserie Cafe Del Mar houden stug vol. Elk jaar krijgen we een dubbel-cd vol gebakken-lucht-muziek voor onze kiezen. Toegeven: de sound past prima in de wachtkamer van de tandarts of afhaalchinees. In een beachclub, omringd door palmbomen en chicka's in strakke bikini's, gelden echter andere muziekwetten. Jose Padilla, nota bene de oude resident-dj van Cafe Del Mar, laat op zijn nieuwe verzamelaar horen hoe het wel moet.

Tekst: Marcel

Bijzonderheden: Oorzaak van de muzikale ondergang van Cafe Del Mar, is het vertrek van de wandelende muziekencyclopedie Jose Padilla. Hij verkoopt begin jaren negentig op verzoek van de strandgasten de eerste cassettebandjes vol balearic grooves op het strand bij Cafe Del Mar. In '94 verschijnt het eerste gelijknamige mixalbum. Padilla neemt er zes voor zijn rekening, waarna hij de fakkel overdraagt aan DJ Bruno. Die stelt vervolgens vijf alleraardige cd's samen, maar de magie van Padilla ontbreekt.
Wat is tegenwoordig het grootste probleem van Cafe Del Mar? De serie wordt uitgebracht in eigen beheer: Cafe Del Mar Music. Dat is ook het label waar negentig procent van de tracks vandaan komt. Dus geen wereldsterren uit het chillout-genre als Fila Brazillia, Nightmares On Wax of Global Communication, maar eilandbewoners als Kitty The Bill, Ibizarre en Triangle Sun. Geen diepe, dubby, hypnotiserende downtempo grooves, maar valse zangeressen, tweedehands gitaren en dertien in een dozijn orgeltjes, trompetjes en fluitjes.
Hoe het wel moet, horen we op Cafe Solo - samengesteld door, jawel, Jose Padilla. Zijn geluid is vandaag de dag gevarieerder dan ooit. De Spaanse dj/producer laat op zijn nieuwe mixverzamelaar vele muziekgenres de revue passeren. De nu-disco van Daniel Wang en de synthesizerpop van Jean Michel Jarre combineert hij moeiteloos met onder meer de minimale techno van Closer Musik, de poprock van Roisin Murphy en de dub van Boozoo Bajou ft. Joe Dukie & U-Brown. Daarmee is Cafe Solo een betere soundtrack (een paar flauwe popliedjes daargelaten) voor deze zomer dan de liftmuziek op Cafe Del Mar 13.
Hoogtepunt: De gevarieerde platenkeus van Jose Padilla op Cafe Solo.
Dieptepunt: De doodsaaie niemendalletjes op Cafe Del Mar.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Laten we het erop houden dat Cafe Solo de pijn verzacht van Cafe Del Mar 13.
Oordeel: Dikke onvoldoende voor Cafe Del Mar. Dikke voldoende voor Cafe Solo.
Luister ook eens naar: Nightmares on Wax - In A Space Outa Sound

Cafe Del Mar
Jose Padilla

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws