Erasure - Nightbird (Mute)

Zoete koek

Intro: Het Engelse duo Erasure, bestaande uit Andy Bell en Vince Clarke (ex-Depeche Mode en ex-Yazoo) viert het feestje van het twintigjarig bestaan met een nieuwe single, 'Breathe', een nieuw album, Nightbird, en een in rap tempo uitverkopende wereldtour. Smet op het feestje is de HIV-besmetting van zanger Andy Bell die volgens eigen zeggen al in 1998 werd geconstateerd toen hij aan een longontsteking leed, maar welke hij pas vorig jaar bekendmaakte. Bell baarde twintig jaar geleden opzien door nooit moeilijk te doen over zijn homoseksualiteit, zeker in het Margaret Thatcher tijdperk not done. Maar wie ooit een van de twaalf albums van het tweetal Andy Bell en Vince Clarke heeft gehoord mag gerust naief worden genoemd als er aan de geaardheid van minstens een van de twee nog werd getwijfeld. Mierzoete liefdesdrama's, zoetgevooisde romantiek en allerhande liefdesperikelen worden door het tweetal al twintig jaar lang in elektronische popliedjes gegoten. Liedjes die in je kop gaan zitten en waar de vet uitgesmeerde analoge synths en pakkende refreintjes niet snel meer uitkomen. En in de twintig jaar blijkt er helemaal niks veranderd te zijn.

Tekst: Nico
Foto: Dave Nelson

Genre: Suikerspinnenpop
Bijzonderheden: Ik zal het maar gelijk bekennen, in mijn cd-kast staat een aardig rijtje albums en singles van Erasure. Via allerlei kruisbestuivingen kwam ik in aanraking met de suikerspinnenpopmuziek van het tweetal. O.a. via mijn liefde voor het Britse gezelschap The Orb dat in 1992 de Erasure single 'Ship of Fools' door de remixtafel haalde. Maar ook al ruimschoots daarvoor toen Vince Clarke samen met zangeres Alison Moyet, onder de naam Yazoo, de synthpop klassiekers 'Situation' en 'Don't Go' op zijn naam schreef. En hij bovendien enige tijd deel uitmaakte van Depeche Mode, nog zo'n band waarmee ik ongemerkt al heel wat kastruimte heb gevuld. Toen ook nog eens de Duitse producer Thomas Fehlmann (Sun Electric, The Orb) als producer werd aangetrokken, kon ik niet langer om Erasure heen. Tot groot genoegen van mijn vriendin overigens die naar hartelust meezingt en geheel vrijwillig het glazuur van haar tanden stukbijt op deze zoete lollypop. En dat is niet zo moeilijk, want de bonte mix van synthpop, (Italo)disco en roze ballads is niet alleen aanstekelijk, het graaft zich ongemerkt een weg in je hersenpan en weigert het te verlaten.

Meer info en luisteren naar: Erasure

En laat dat dan gelijk de kritiek zijn op Nightbird, de nieuwste van het tweetal. Het unieke, karakteristieke geluid van het tweetal blijkt aan niets onderhevig. Nightbird klinkt alsof er in twintig jaar echt niets is veranderd. Niet in de wereld, niet op het persoonlijke vlak. Met titels als 'Because our love is real', Don't say you love me', 'All this time still falling out of love' en 'I bet you're mad at me' beperkt de wereld van Erasure zich tot het kleine leed dat liefde heet. Verbroken liefdes, verlatingsangst, nieuwe liefdes en geluk in de liefde. En dat uitgesmeerd over uitbundige synthesizerpartijen, hoekige Italodisco arrangementen, opzwepende synthpopdisco en ongevaarlijke new wave-achtige pop. De eerste single van het album, ' Breathe' kwam binnen op de vierde plaats van de UK Charts en in Denemarken zelfs gelijk op nummer 1. En de wereldtour die in februari start laat nu al heel wat uitverkochte data zien. De wereld lijkt een stuurloos schip waar angst regeert. En wat doen wij? Precies, we likken nog eens lekker aan de suikerspin die Erasure heet. Een zoethoudertje.
Hoogtepunt: Nee, daarvoor is het werk van Erasure onderling wel erg makkelijk inwisselbaar
Dieptepunt: Dat ook weer niet, je moet er van houden maar de pakkende refreintjes gaan er gewoon weer in als zoete koek
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Twijfelgeval, heb je er een, dan heb je ze allemaal
Als je dit goed vindt, luister dan ook eens naar: Die twaalf albums en ontelbare singles die het duo in de afgelopen twintig jaar uitbracht.
Oordeel: 5

Meer info: Mute Records