Themroc - Beyond These Things (Wall of Sound)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

luistert gelijk al op het eerste gehoor lekker weg

Met het Noorse duo Royksopp bleek het Engelse label Wall of Sound vrij onverwacht de kip met de gouden eieren in handen te hebben. Het debuutalbum Melody A.M. valt drie jaar na release nog steeds volop in de prijzen, eerder dit jaar werd het album door het Engelse Muzik Magazine tot beste album van 2002 uitgeroepen. Of Themroc hetzelfde kunstje gaat flikken met hun debuut Beyond These Things valt te betwijfelen. Al huppelen ze op het album met net zoveel gemak heen en weer tussen stijlen en genres, de sprookjesachtige magie van Melody A.M. ontbreekt. Zelfs na vele luisterbeurten blijven de electropopdiscohousebreaks van Themroc te vrijblijvend.

Tekst: Nico

Het is eigenlijk niet fair om een vergelijk te trekken tussen de twee. Natuurlijk, zowel Royksopp als Themroc brengen hun debuutalbum uit op het Engelse Wall Of Sound. En het zijn allebei duo's die zich niet laten beperken door stijlen of genres. Maar Royksopp werd muzikaal gevormd in het onheilspellende Noorse landschap en vertaalt het grillige karakter ervan naar even mysterieuze, dromerige als aanstekelijke poppy dansmuziek. Themroc daarentegen bestaat uit het tweetal Dan Peppe, die voorheen lid was van Jon Carters big beat collectief Monkey Maffia, en Steve White die als muzikant en producer eerder samenwerkte met Underworld's karl Hyde en KLF voorman Bill Drummond. Muzikaal compleet andere achtergronden, en dat maakt een vergelijking eigenlijk onzinnig. Al hoopt Wall of Sound natuurlijk stiekem op een vergelijkbaar succesverhaal.

Het publiciteitsoffensief rondom Themroc barstte eerder dit jaar, in ieder geval in de Engelse pers, in alle hevigheid los, toen bleek dat Dan Peppe, althans volgens de Engelse tabloids, de man was die tussen Norman Cooke en Zoe Ball kwam te staan. Het Engelse showbizzpaar van het jaar ging in ieder geval uit elkaar, en de naam Peppe / Themroc was in de pers gevestigd. Er gaan geruchten dat het label de relasedatum van het album bewust naar voren haalde om te profiteren van deze media-aandacht. Publiciteit is tenslotte publiciteit, al spreekt het duo deze actie zelf stellig tegen. Desondanks vertaalde het zich niet in al te enthousiaste reacties op het debuutalbum.

Zoete koek
Om toch maar gelijk het grootste verschil tussen de twee albums aan te geven; Melody A.M. is een groeiplaat die keer op keer wat meer van zijn schoonheid blijft prijsgeven, terwijl Beyond These Things gelijk op het eerste gehoor al lekker weg luistert. En dat is het probleem; luisterbeurt na luisterbeurt blijft het album aangenaam klinken, maar veel meer snaren weet het niet te raken. Met 'Gold Is Your Metal' opent het album met aanstekelijke discohouse, kronkelende baslijntjes en een aanstekelijke dansbeat. Opvolger 'Killing And Falling' is wat duisterder, theatraler en verraadt wat meer de bigbeat achtergronden van het tweetal, inclusief prettig vervormde gitaarklanken. De zacht stuiterende electroritmes en vrouwenvocalen op 'Into The Light' gaan er in als zoete koek, maar van veel zoete koek krijg je na verloop van tijd genoeg. Het is illustratief voor Beyond These Things, de ideeen zijn goed, de uitwerking blijft teveel aan de oppervlakte. Wat niet wegneemt dat de vierkwartsmaten, simpele melodietjes, vocoders en vrouwenvocalen op 'Bloodline' hun uitwerking op de dansvloeren zeker niet zullen missen. Beyond These Things is gewoon een lekker album, dat even lekker wegluistert, meer niet. En dat is niet genoeg om het ook maar ergens tot album van het jaar te schoppen.

(nog niet veel) meer info: Wall Of Sound

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws