Goldfrapp - Black cherry (Mute)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

Met minder zweven, toch weer net zoveel plezier beleven!


E I N D E L I J K , de plaat waar ik de afgelopen jaren naar uit heb zitten te kijken, de opvolger van een van mijn all-time-favourites, Goldfrapps Felt Mountain. Hij heet Black Cherry en zit nu in mijn cd-speler. En een ding wordt al snel duidelijk: Goldfrapp gaat niet voor een herhalingsoefening. Met Black Cherry bewijst Goldfrapp dat je best kunt evolueren en toch jezelf blijven met dit album vol smakelijke electroclash en prachtige sfeersongs!

Tekst: John

Toen ik in 2000, puur op een recensie, het debuutalbum van Goldfrapp kocht, en ik thuiskwam met het nogal lelijke digipackje, dacht ik: krijg ik weer spijt van! Na een eerste draaibeurt vond ik eigenlijk alleen 'Utopia' echt goed, maar na een paar keer draaien: Geweldig! Alles wat ik graag in een plaat hoor, zat er in: de prachtige stem van Alison Goldfrapp, muziek als uit een John Barry soundtrack (je kent ze wel, ook al weet je het misschien niet, wat dacht je van... James Bond), melancholiek, atmosferisch en ga zo nog maar even door. Dus hoopte ik natuurlijk stiekem op een deel twee, maar zoals dat meestal gaat bij artiesten die nog volop in ontwikkeling zijn, dus niet! De recent verschenen single 'Train' was een waarschuwing, en inderdaad... geen herhalingsoefeningen bij Goldfrapp. Als een logisch gevolg van hun huidige leefpatroon, vol optredens en dj-shows, is het een heel aardse plaat geworden die Alison en muzikale partner Will Gregory opnamen. De opnames van de nieuwe nummers verschoven van een plattelandshuisje, waar de muizen in de nacht voor spookachtige kraakgeluiden zorgden, naar een kale, neonverlichte studio in Bath.

Het eerste wat opvalt, is dat Alison Goldfrapp niet meer klinkt alsof ze op een wolkje staat te zingen, haar stem klinkt dichterbij, soms bijna hitsig dichtbij! Opener 'Chrystalline Green' is een trage electronische track, vol verwijzingen naar Giorgio Moroder en andere referentiekaders van de Electroclash-sound. De single 'Train' heeft zelfs een Iggy Pop-feel. Als titelnummer 'Black Cherry' invalt, horen we een wat vertrouwdere sound, en heb ik er weer een favoriet bij, wat een geweldig mooi nummer! 'TipToe' is een hybride van sfeer en electronica, donker, maar met de minuut mooier. 'Deep Honey' zit van onder tot boven volgepropt met violen, een mooi nummer, evenals 'Hairy Trees' dat weer een prachtige sfeerplaat is. 'Twist' is gewoon scheur-electronica, terwijl 'Strict Machine' echt een kruising is tussen hitsige electrodisco en seventies synthipop.
Weer een prachtplaat: 'Forever' en als uitsmijter zware electroclasher 'Slippage'. Al met al een duo dat met zijn tijd meegaat, zonder de eigen identiteit te verloochenen. Mij hebben ze alweer gewonnen!

Tips: Official Goldfrapp site & Goldfrapp's secret site