Savas Pascalides - Galactic Gigolo (Int.Deejay Gigolos)

Het is disco, het is techno Het label van Dj Hell, International Deejay Gigolos, brengt weer een nieuw album uit vol disco-invloeden. Deze keer is het de beurt aan Savas Pascalides die op zijn debuutalbum 'Galactic Gigolo' techno combineert met vreemde discotunes. Een album dat vol zit met 'four to the floor' beats, wiebelende bassen en onvervalste glitter. Een impressie van de cd met een van de allerlelijkste hoezen van de 21ste eeuw. Tekst: Menno

Galactic Gigolo is niets minder dan een hommage aan discoglamour en glitter, het staat vol met eeuwenoude discogeluiden die niet in het minst zijn aangepast aan de moderne tijd. De beats klinker wel een stuk verser en nieuwer en dit contrast geeft een heel aparte sfeer mee. De openingstrack 'Space Age Love Song' is een track vol eenvoud en discofunk. De melodie is gestript tot het absolute minimum, geen harmonieen, maar slechts 1 toon die de melodie vormt. Ook geeft deze track meteen de karakteristiek weer van het hele album. Het klinkt allemaal een tikkeltje verzakt, de melodieen wiebelen een beetje, de toonhoogtes zijn nogal curieus te noemen en als men daarbij nog de geluidskeuze toevoegt krijgt men een hele aparte sound.

Toch zijn de tracks gevarieerd, zo heeft 'Superman' een geweldige groove met foute discoviooltjes en een shaker die de boel een beetje op gang helpt, en is 'Defend it' ritmisch weer vrij eenvoudig opgesteld met daaroverheen blubberige melodieen en een funky basmelodie. Verder heeft 'Defend it' halverwege een soort intermezzo die wel bedoelt lijkt voor een John Travolta danssolo.

Meer info: International Deejay Gigolos

De stevigste track van het album, 'Tar', heeft een vrij stevige beat en komt misschien wel het dichtst bij techno aan van alle tracks. Een immense clap en een van ijzer geschraapt synthgeluid geeft al meteen de toon van de track aan: energiek en funky. Zeker een van de klappers op het album. Meteen na 'Tar' komt het dieptepunt van het album, genaamd 'Silberland'. Een 7 minuten durende saaie, eentonige boel zonder noemenswaardige 'hook'. Alsof Savas Pascalides even geen geestdrift meer had na het maken van 'Tar'.

Een spijkerbed van hihats
Gelukkig hervindt de man zichzelf op 'Finding Enemies' die duister door de speakers heen kruipt met vocalen van Ben Osborn (die een beetje Kraftwerk-achtig aandoen). 'Love Makes U Crazy' is weer een twijfelgevalletje, de melodie is namelijk strontvervelend, irritant, priemend en saai. Het blijft maar doorgaan, hoorde ik mezelf denken. De melodie van 'Love Makes You Crazy' zeurt als een Marokkaanse koopman in hartje Rabat. Leuk voor eventjes, maar meer ook niet. 'Can't Wait to Get you' is een vrij zonderlinge track, vol met commodore64 geluiden en een spijkerbed van hihats. Meneer Pascalides heeft er een mooie overstuurde zaagtand doorheen gegooid met een nogal incoherente melodie.

'Galactic Gigolo' is een vrij curieus album wat zeker niet tot ieders verbeelding zal spreken; de sferen van de oude discoglitter lijken niet goed samen te gaan met Pascalides' melodieen en dat zorgt voor een vrij onbestemd geluid. Het is disco, het is techno, maar de twee lijken compleet langs elkaar heen te draaien, het komt maar op een paar tracks echt tot integratie. Over het geheel gesproken: 'Galactic Gigolo' is vrij wisselvallig, tegen elke prachtige track zoals 'Tar' en 'Is Anybody There' staat een 'Silberland' en een 'Love Makes U Crazy'. Het ligt er allemaal maar aan hoe 'disco' je bent!