Amon Tobin - Out From Out Where (Ninja Tune)

Amon Tobin knutselt driftig verder met zijn samplers.

Het vierde album van de in Brazilie geboren Amon Tobin verschijnt op het Engelse Ninja Tune label. Het onafhankelijke label van Coldcut mannen Jonathan Moore en Matt Black. Een label dat als geen ander past bij de muziek van de in de UK woonachtige Tobin. Uitdagend, prikkelend, soms bevreemdend, dan weer dramatisch meeslepend. Angstaanjagend, maar tegelijkertijd sprookjesachtig mooi. Dat typische beatfreaken. Knippen, plakken, schaven en schuren. Hectische ritmes die op het eerste gehoor over elkaar lijken te buitelen, maar zo ingenieus in elkaar blijken te zitten. Betoverend mooie melodieen, zacht rondzoemende geluidslagen en prachtige soundscapes over traag voortslepende ritmes. Gruizige beats bedolven onder violen en pianospel. En dat allemaal met de sampler. Het enige instrument dat Tobin bezit. Ladingen vinyl gaan door de sampler, evenals veel zelfgemaakte geluiden. En Tobin tovert er zo'n album uit.

Tekst: Nico
Foto's: Ninja Tune Records

Nog steeds zijn er mensen die stellig beweren dat elektronische muziek geen ziel heeft. Geen ware emotie toont. Die zouden dan toch echt eens naar Proper Hoodidge moeten luisteren. Track tien op het vierde album, Out From Out Where van Amon Tobin. Hierin horen we het oude Autechre doorklinken. Loodzware baslijnen, traag maar heftig knallende hiphop beats en een duistere, beetje grimmige sfeer. Maar daar is dan ineens een orkestrale aanhef van strijkers en fluitisten. Dramatisch en meeslepend. Tergend mooi zelfs. Of ze moeten eens luisteren naar de muziek die Tobin met zijn sampler tevoorschijn tovert op afsluiter Mighty Micro People. Prachtige melodieen, al even dramatisch en meeslepende ritmes. Zelfs een romantisch liefdesverhaal. Met een intense opbouw naar een climax vol pianoakkoorden en aanzwellende synhts, om aan het eind nog even kortstondig bij te komen van zoveel muzikaliteit.


Een broeierig album
Amon Tobin debuteerde in 1997 op het Ninja Tune label met het album Bricolagy. Een album dat gelijk al duidelijk maakte waar het bij Tobin om ging. Hevig beinvloed door jazz, vooral z'n ritmes, en door drum 'n bass, verknipte en verplakte hij werkelijk alles wat hij meer aan geluiden in zijn samplers kon stoppen. Om vervolgens vanuit al die stukjes een broeierig album op te bouwen dat langzaam, maar hevig opbouwde van trage hiphopbeats en jazzy ritmes naar heftig en vaak behoorlijk hectische ritmes in gejaagde sferen. Een intense luisterervaring, die de fans van Ninja Tune, en met name die van Funky Porcini, bijzonder wisten te waarderen. Evenals een groot deel van de media wereldwijd. Op zijn derde album Supermodified dook Tobin nog verder de diepte in. Al waren jazz en drum n bass als ingredienten nog duidelijker aanwezig dan op zijn opvolger.

Nog steeds zonder enige instrumentatie, alleen gewapend met zijn sampler. En zijn muziek wordt steeds intenser, indringender en krachtiger. Invloeden uit drum n bass en jazz klinken, hoe subtiel ook, door al zijn werk heen. Veel van de muziek op Out From Out Where hoorden we eerder. Maar dan vooral de elementen die er in opduiken. Bijvoorbeeld uit de hoek van muzikale geestverwanten als Dj Shadow, of ritmefreaks als Autechre of Squarepusher. Al heeft de muziek van de laatste twee, zeker de afgelopen jaren veel van zijn emotionele glans verloren. Teveel aandacht voor de mogelijkheden van de machines en een bijna wiskundige benadering van ritmes, gingen ten koste van de warmte, de emotie, die ziel. En daar betrap je Amon Tobin echt niet op. Hij gebruikt zijn machines als middel en niet als doel!

De rillingen lopen over mijn lijf bij Searchers. Weer zo'n orkestrale aanhef. Synths die klinken als een vrouw in de wind. Geen idee hoe het klinkt, maar het komt bij me op. Allerlei beelden doemen bij me op. Violen zwellen aan. Het eind is geen Hollywood eind, dat is wel duidelijk. Romantiek wordt dus net zo makkelijk dramatiek. Betoverend mooie strings, gitaarklanken en een funky jazzy feel. Althans zo lijkt het op Rosies. Totdat knallende hiphopbeats als een vertraagde moker worden losgelaten! En dan ineens een funky break met een vrouw die ons vraagt waar we naar toe willen. Naar Rosies dus! Beats die knallen, aanzwellende strings en dreigende soundscapes. Om even later weer in die funky break terecht te komen, met z'n jazzy ritmes. Wat een prachtplaat!