Smooth grooves, chilled sounds

Muzikale exercities voor de luisteraar met een breder vizier

Downtempo is een breed begrip. De luisteraar die het wel eens even gehad heeft met lome dubritmes en kabbelende melodietjes, heeft op zijn tijd misschien behoefte aan iets wat meer tot de verbeelding spreekt. Muziek die wat meer uitdaagt, die prikkelt. Waarvan de schil soms een stuk taaier is. Maar waar na geduldig schillen toch weer hele mooie dingen onder blijken te zitten. Love2Party richt het vizier daarom op een aantal van die albums die de afgelopen weken in de winkels terechtkwamen.

Tekst: Nico

Frederic Galliano and the African Divas (F Communications / Pias)

Alleen al voor de prachtig vormgegeven hoes van deze dubbelaar zou je hem aan je verzameling willen toevoegen. Een felgele digipack en even simpele als doeltreffende typografie en Afrikaanse tekens maken je bij voorbaat al nieuwsgierig naar de inhoud. Het nieuwste album van de Fransman Frederic Galliano, een buitenbeentje op het Franse label van Laurent Garnier en vooral bekend geworden als experimentele jazzmuzikant, is grotendeels tot stand gekomen in Afrika en geinspireerd door de Afrikaanse cultuur. Muzikaal doet Galliano op dit album op zich weinig concessies aan het door jazz beinvloede geluid waarmee hij al een paar albums lang op het Franse label F Communications verschijnt. Vergis je niet, zeker geen jazzdance zoals bijvoorbeeld een St. Germain, maar een veel puurder, oorspronkelijker en vooral experimenteler jazzgeluid. Op vorige albums als Espaces Baroques en het live album Electronic Sextet werkte hij daarvoor samen met verschillende jazzmuzikanten wiens geluid hij uiterst geraffineerd voorzag van moderne dansritmes. Wereldwijd stond hij de afgelopen jaren in wisselende bezettingen op vele toonaangevende jazzfestivals wereldwijd. Met succes.

F Communications

Diverse reizen door Afrika maakten hem vooral hongerig naar de oorsprong van die dansritmes. Op dit dubbelalbum geeft Galliano ons zijn visie op de Afrikaanse cultuur en werkt daarvoor samen met een zeer breed scala aan Afrikaanse vocalisten en muzikanten. Een waslijst die alleen al een pagina zou kunnen vullen. In plaats van blazerssecties zijn het oorspronkelijke Afrikaanse percussie-instrumenten en even oorspronkelijk Afrikaans gezang dat hij deze keer ondersteunt met zijn elektronica. Soms met simpele maar doeltreffende vierkwartsmaten om dansvloeren te behagen, veel vaker in een opzwepend geheel van trommels en traditioneel "klaagzang". Ongepolijst, ongecompliceerd en er vooral lekker op los improviserend. Althans, zo laat Galliano het klinken. Een bijzonder ambitieus project dat Galliano met lef, vakmanschap en vooral beheersing tot een uiterst boeiend geheel weet te smeden.

Capitol K - Island Row (XL Recordings / V2)

Achter Capitol K schuilt de in Londen woonachtige Maltees Kristian Craig Robinson. Hij strooit op 'Island Row' kwistig met gitaren, vocalen en soms behoorlijk tergend valse melodieen over zijn rustig tikkende beats. Het resultaat is een vreemde mengeling van vocale popsongs, ijzige soundscapes, schurende en knisperende beats en funky lovesongs. De geluiden en klanken die hij uit zijn machines tovert, lijken op het eerste gehoor soms wel een geseling voor het oor, maar binnen het totale beeld dat Robinson ermee schetst valt alles al snel op zijn plaats. In combinatie met allerlei prachtige melodieen en haperende ritmes is Orbital ineens een goede referentie. Maar als later op het album de beats als schurende machines worden losgelaten in een bad van industriele noise is Aphex Twin eerder een uitgangspunt. Totdat vocalen inzetten en een band als Radiohead me te binnen schiet. 'Island Row' is een vreemd maar vooral verrassend album dat na iedere luisterbeurt een stukje lekkerder wordt.

Capital K

Andrew Pekler - Station to Station (Scape Music / Lowlands)

Een stuk makkelijker in het eerste gehoor ligt de minimale experimentele jazz van Andrew Pekler, geboren in Californie, tegenwoordig woonachtig in Duitsland. Na zijn twee platen onder de naam Sad Rockets voor het Duitse Source Records, heeft Pekler zich aangesloten bij het Duitse Scape Music, het label van Stefan Betke, de befaamde minimalist van voorheen Basic Channel /Chain Reaction. Dubby kraak en ruis techno dus, maar dan vanuit een experimentele jazz invalshoek.

Scape Music

Ergens diep in zijn computer zitten de improvisaties van saxofonisten, trompettisten en pianisten die hebben meegewerkt aan het album. Maar Pekler doet het toch vooral elektronisch. Zeker wat de ritmes betreft. Hij knipt, plakt en loopt hun spel en bouwt met alle bouwstenen en zijn eigen creativiteit aan allerlei complexe arrangementen. Maar Pekler waakt voor gefriemel in de marge en onnodig geneuzel en smeedt alle stukken samen tot eigenlijk toch weer een opmerkelijk toegankelijk geheel. Prachtplaat!

Agent K - Feed The Cat (Laws of Motion / Lowlands)

Toch lullig. Achter Agent K schuilt multi-instrumentalist en producer Kaidi Tatham uit de Londonse zogenaamde nu-jazz scene. Lang wordt reikhalzend uitgekeken naar je debuutalbum. En op het moment dat het debuut dan eindelijk gaat verschijnen, komt het Duitse Jazzanova met hun langverwachte debuutalbum. En gaat vrijwel alle aandacht naar dit Duitse collectief. Lullig natuurlijk. Misschien begrijpelijk maar het prachtige album van Tatham krijgt daardoor niet de aandacht die het verdient. En eerlijk is eerlijk, ik weet dat velen dit me niet in dank afnemen, het debuut van Tatham klinkt toch echt beter dan het debuut van Jazzanova. Minder gepolijst, minder gladjes en daardoor minder kil. De ritmes zijn er niet minder complex om maar de tracks stralen warmte en emotie uit. De funk en soul zit niet verstopt in samples maar druipt door het gebruik van allerlei echte instrumenten en gastvocalisten als dikke stroop uit je speakers over de jazzy ritmes. Londens eigen Herbie Hancock is er al geroepen. Wat al te enthousiast. Maar met een album als dit brengt Kaidi Tatham velen binnen de broken beats / nu-jazz beweging toch echt in vervoering.

Laws Of Motion

Straight Out The Cat Litter: Gourmet (Catskills / Culture Records)

Een opmerkelijke verzamelaar die net iets verder kijkt dan de gemiddelde downtempoverzamelaar die we in wagonladingen over ons uitgestort krijgen. Het verwende loungepubliek wentelt zich nog behaaglijk in de aangenaam kabbelende ritmes en dito vocalen op Moonlight van Hardkandy maar reageert wat onrustig op het tegen Fat Boy Slim schurkende Woman in Blue van het Finse Pepe Deluxe. Nog prettiger wordt het bij The Mexican die er lekker op los rapt en een aantal rake scratches in de mix gooit. Bushy doet het met een sample van The Jackson 5 en samplet er op los op een funky baslijn en vrolijk stemmende discoclaps. De cocktailbar en zwoele Zuid-Amerikaanse sferen worden aangereikt door Capsule. Vergis je niet, erg hevig gaat het er nergens aan toe. Maar de samenstellers van Gourmet kozen nu eens niet voor de geijkte namen en de geijkte sounds maar strooien kwistig met funky hiphop beats en zwoele cocktails in een van de aangenaamste verzamelaars van dit moment. Zelfs als je niet van katten houdt.

Maquis Music

Various - Turntable Essence (X-Squared Records / Culture Records)

Wie zenuwachtig wordt van een beetje scratchen moet zich maar niet wagen aan Turntable Essence. Wie nog steeds een vette smile op zijn gezicht krijgt bij het horen van de kunsten van Grandmaster Flash, de absolute pionier op dit gebied, zou deze cd toch eens een luisterbeurt moeten gunnen. Twintig jaar na het pionierswerk van Grandmaster Flash is er veel veranderd. Vooral in de snelheid waarmee de platen heen en weer worden gehaald onder de naald. En vooral ook de muzikale geintjes die met dit kunstje worden uitgehaald. De dj's op Turntable Essence scratchen zich een breuk en doen weinig wat we nog niet eerder hebben gehoord. Soms zelfs dingen die we veel te vaak hebben gehoord. Het gebruik van 'I know you gonna dig this' en 'Fresh' zou nu toch echt verboden moeten worden. Gelukkig stapt maar een enkeling met open ogen in dat soort valkuilen. De anderen scratchen op zeer aangename wijze over bevallige blues, lullige cocktailjazz en melodieuze hiphop.

X2 Records