Stappen zonder benen - uitgaan met een handicap

Ivo Mollemans | 1 juni 2013
onbekend


De 24-jarige Amber Bindels en de 28-jarige Stefan Buitenhuis zijn beiden studenten Journalistiek in Tilburg. Ze wonen zelfstandig in de studentenstad en gaan net als andere studenten graag naar de kroeg. Er is alleen één verschil met de meeste andere studenten: ze zitten in een rolstoel.

Stel je voor dat uitgaan niet altijd even makkelijk is. Dat je niet naar de toilet kunt omdat deze een verdieping hoger ligt. Of wat als je de kroeg niet kan verlaten zonder dat je een lekke band krijgt door al het glas op de grond? Amber en Stefan vertellen dat uitgaan met een rolstoel prima te doen is, maar je soms wel wat voorbereidingen moet treffen en creatief moet zijn.

Amber en Stefan

Amber lijdt aan Cerebrale Parese. Dit houdt in dat zij een verhoogde spierspanning heeft. Hierdoor kan zij haar spieren waar ze zelf controle over heeft niet goed bewegen en zit ze in een rolstoel. Ze woont in een studentenhuis en krijgt iedere ochtend hulp met opstaan.

Stefan was een aantal seizoenen geleden te zien in BNN's Je Zal Het Maar Hebben. Stefan heeft Osteogenesis Imperfecta. Dit houdt in dat zijn botten broos zijn en hierdoor snel iets breekt. Ook heeft hij maar een lengte van 1,35 meter. In zijn leven heeft hij zo'n 50 keer iets gebroken. Hoewel de laatste keer 5,5 jaar geleden was, heeft hij een paar weken geleden zijn been gebroken tijdens het stappen. Stefan kan namelijk een klein stukje lopen en is uitgegleden door de natte vloer in het toilet.

Op stap

Beiden duiken ze graag het nachtleven van Tilburg in. Ze kiezen het liefst voor een kroeg waar ze bekend zijn, zodat ze niet voor onaangename verassingen komen te staan. Maar Stefan gaat ook wel eens ambernaar grotere clubs, zoals de Sugarfactory in Amsterdam.

Ze doen het beiden op hun eigen manier. Zo gaat Amber soms in haar eentje naar de kroeg om daar vervolgens vrienden tegen te komen. Door een speciaal elektrisch wiel overbrugt ze de twee kilometer vanaf haar studentenflat naar de 'barstrip'. Dit betekent wel dat zij in de winter door de gladde weg niet op stap kan.

Stefan gaat liever met een grote groep vrienden, zodat zij als bodyguard kunnen fungeren. Stefan: 'Als ik alleen met één vriend ben, ga ik liever niet naar een drukke club. Dan is er een risico dat iemand me duwt of over me heen struikelt.'

Kroegen

Het komt wel eens voor dat Amber of Stefan geweigerd worden door de portier. Zo had Stefan een ervaring in Terschelling waarbij de uitsmijter tegen hem zei dat het echt te druk was. Maar Stefan en z'n vrienden lieten het hier niet bij en gingen gewoon naar binnen. 'Achteraf viel de drukte reuze mee. Maar als ze in Tilburg zeggen dat het te druk is, dan geloof ik het wel, want zij kennen mij.'

Vaak zijn mensen gewoon behulpzaam en worden ze vriendelijk naar binnen geholpen. Amber laat de security ook vaak op haar rolstoel letten. Eenmaal in de kroeg aangekomen nestelen ze zich liefst op een barkruk. Zo zitten ze op gelijke hoogte en krijgen ze geen stijve nek als ze met iemand willen praten.

Er zijn wel een aantal irritatiepuntjes. Soms is het onmogelijk om naar de wc te gaan doordat ze beiden geen trap kunnen lopen en moeten ze dus naar een andere kroeg. Ook glas op de vloer zorgt voor wat frustratie: 'Als er glas op de grond ligt en het wordt niet gelijk opgeruimd, is het voor mij onmogelijk om zonder lekke band de kroeg uit te komen', aldus Stefan.

Bezoekers

StefanAndere bezoekers in de kroegen reageren op het algemeen goed op de twee jongeren. Wel wil Stefan daar zijn kanttekening bij plaatsen. 'Sommigen zijn wel iets te enthousiast. Dan zeggen ze “Wat leuk dat je hier ook komt”, en denk ik: ik ben ook gewoon een mens.' Amber heeft ook een aantal vreemde ervaringen. Zo vragen dronken gasten wel eens “of alles werkt daar beneden” of geloven ze niet dat ze gehandicapt is. 'Toen ik op een kruk zat, stond er een jongen bij ons. Ik vroeg aan mijn vriendin of ze mijn rolstoel wilde pakken. De jongen in kwestie geloofde niet dat die rolstoel van mij was. Alsof mensen met een beperking alleen maar lelijk zijn,' vertelt Amber.

Gelukkig zijn dat maar incidenten en bovendien is Amber te nuchter om deze opmerkingen serieus te nemen. Ze heeft het eigenlijk altijd naar haar zin en gaat dan ook helemaal uit haar dak. 'Soms tillen vrienden mij op en dan ga ik ook gewoon dansen. Het zou alleen best kunnen dat het meer op struikelen lijkt.'

Festivals

Amber en Stefan laten zich niet tegenhouden door hun beperking en gaan ook wel eens naar meerdaagse festivals. Natuurlijk slapen ze dan net als anderen gewoon in een tentje. Amber: 'Aan het einde van de dag word ik in mijn tent 'gedumpt' en 's ochtends bel ik of iemand me er weer uit wil halen.' Ook Stefan kampeert gewoon met zijn vrienden: 'Op Pinkpop had je een speciale plek voor gehandicapten. Ik heb daar wel van de douche en toilet gebruik gemaakt, maar ben op de gewone camping gaan slapen. Je mag namelijk maar één vriend meenemen naar het terrein. Een beetje lullig als je met drie personen bent en de ander in zijn eentje moet achterblijven.'

Ook het festival zelf is prima te doen. Door het kortgemaaide gras en de looppaden is het terrein rolstoeltoegankelijk. Op Pinkpop was het enkel niet toegestaan om de binnentent te betreden met de rolstoel, daar was het namelijk te druk. Wel was er een speciale plek voor mensen in een rolstoel. Maar Stefan staat liever in het publiek: 'Er hangt daar niet zo'n leuke sfeer. Daarnaast kom ik voor de gezelligheid en niet speciaal voor de optredens. Ik meng me daarom liever met het gewone publiek.'

Tips

Ze willen graag andere mensen met een lichamelijke beperking aanmoedigen om ook op stap te gaan. Een tip van Amber: 'Bel van te voren even naar de club of het mogelijk is om te komen. Als je jezelf aankondigt, zijn mensen vaak behulpzamer.' Ook Stefan komt met een goed advies: 'Ga er gewoon voor en laat zien wat je kunt, ook al heb je een beperking. En wees vooral creatief: kun je niet naar de wc? Ga dan gewoon even buiten of in een andere club.'

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws