Report Emporium 2012

frank | 4 juni 2012
party reports



In het laatste weekend van mei stond de eerste van een lange rij grote festivals voor de deur. Ruim 20.000 man genoot in Wijchen van veel zon en een breed scala aan muziek. Partyscene was erbij.
 
Emporium was dit jaar gezegend met prachtig weer. De voorspellingen waren weken van tevoren al goed, en dat bleef zo. 25 graden en zon, dat betekende dat de korte broek en zonnebrand weer uit de kast konden! Alleen mocht die zonnebrand helaas niet mee naar binnen. Een beetje flauw met zulk weer.
 
Hoe dan ook, dit beloofde veel goeds. De line-up was daarnaast ook dik in orde. Wederom was er  voor iedereen wat wils. Een kant van het terrein was gericht op de hardere stijlen (hardstyle, hardcore, early rave) en een kant voornamelijk op de zachtere stijlen (house, trance, techno, dubstep). Dit was een prima indeling en voorkomt voor de meeste bezoekers dat ze hele einden heen en weer moeten pendelen.
 
Als echte Nederlanders gingen mijn vrienden en ik op zoek naar een gratis parkeerplek. Dat lukte maar we stonden natuurlijk een flink eind van de ingang. We konden de benen dus goed opwarmen met een flinke wandeling. Omdat het verkeer onderweg naar Wijchen ook nog eens tegen zat waren we vrij laat pas binnen, rond half 4. Dat scheelt wel weer met muntjes halen, die voor € 2,50 per stuk aangeschaft konden worden. Een meevaller (voor zover je daarvan kunt spreken) want ik had wel een prijsverhoging verwacht sinds mijn laatste feest in september.
 
Na de redelijk soepele binnenkomst (enige minpuntje waren de rijen bij de VIP-ingang) via de Oudhollandse draaiorgels zijn we meteen maar naar de trance area gegaan voor Orjan Nilsen. Deze Noor was ietwat laat waardoor we mooi nog een stukje Leon Bolier konden meepakken.


 
Ook konden we meteen even onze ogen de kost geven in deze prachtig aangeklede tent. Het hele festival was overigens briljant gethematiseerd. Emporium, dat een geschiedenis heeft met leuke thema’s (zoals Romeins, Egyptisch, de Chinese Forbidden City, the American Dream, Inca’s en Maya’s, de Middeleeuwen, 1001 nachten) was dit jaar gekoppeld aan de Gouden Eeuw. En niet alleen qua intro’tjes ofzo (in het oud Nederlands), maar complete stages leken zo uit die periode te zijn weg gelopen. Alsof je door een museum liep, of door het oude centrum van Amsterdam ofzo. Echt schitterend.
 
De trance-stage was gethematiseerd naar het Rijksmuseum. Inclusief gevel, de Nachtwacht, het Melkmeisje en tig andere, prachtige schilderijen. Ook hingen en mooie kroonluchters in de tent. Echt een bijzonder plaatje zo alles bij elkaar, helemaal top.
Maar dit was niet het enige mooie. De mainstage bijvoorbeeld was een replica van het paleis op de Dam. Iets minder breed en wellicht ook iets minder hoog, maar verder onmiskenbaar. Ook de Magere brug in Amsterdam was nagemaakt, en verdomd goed ook.
 
Misschien wel een van de mooiste creaties was het levensgrote VOC-schip, genaamd De Vliegende Hollander, die als dj-booth diende bij de hardstyle stage. Het was echt een pareltje.
 
Naast de prachtige area’s hing het terrein vol met spreuken op Delfts bauw tegeltjes, liepen er aangeklede figuren rond, kon je met schilderijen op de foto en genieten van typisch Hollands eten zoals poffertjes en pannenkoeken. Er was duidelijk veel aandacht besteed aan de thematisering.
 
Terug naar de muziek. Het laatste stukje Leon Bolier was niet heel briljant, wellicht kwam dit doordat het ongepland was. Normaliter heb je als dj dan je beste platen natuurlijk al gehad. De set van Orjan Nilsen was wel een plezier voor het oor. Dankzij het heerlijke weer was het bepaald niet druk in de tent, maar desondanks troffen we een geïnspireerde en enthousiaste Orjan achter de booth. Er kwamen een hoop lekkere plaatjes voorbij en hij deed flink zijn best dat beetje publiek los te krijgen.
 
Omdat die zon toch wel erg aantrekkelijk was zijn we aansluitend bij Frontliner gaan kijken. Ook hier kwam een prima set uit de prima speakers, al kreeg ik er niet al teveel van mee. Feestvrienden weer zien na 8 maanden reizen gaat enigszins ten koste van de concentratie.
 
Na een hapje eten troffen we Headhunterz achter de draaitafels. Hij was natuurlijk nog helemaal in zijn nopjes met het 1-jarig bestaan van zijn immens populaire radioshow Hard With Style, en liet er dan ook geen gras over groeien. Echt een dikke set, waarbij ‘So High’ van de Noisecontrollers toch wel het hoogtepunt was.


 
Helemaal aan de andere kant van het terrein, op het balkon van het paleis aan de Dam, was Jochen Miller inmiddels aan zijn set begonnen. Hij zal zijn anthem ongetwijfeld gedraaid hebben, maar helaas hebben we die gemist. Dat was verder geen drama want het was een heerlijke set. Iedereen zat er lekker in, genoot van de beats en ving de zonnestralen liefdevol op.

Jochen draaide iets meer house dan ik gewend ben van hem, maar ik zie ‘m dan ook vooral op trancefeesten draaien. Op deze toch wat meer house-georiënteerde main dus wat minder trance en wat meer house. Dankzij het aanstekelijke enthousiasme van Jochen, het prima geluid en die twee platen die ik op dit moment helemaal geweldig vind, was dit voor mij toch wel de beste set van de dag.
 
Omdat Hardwell mij niet zo ligt, en het bij Guiseppe Ottaviani maar een dooie boel was, zijn we weer terug gegaan naar dat prachtige VOC-schip voor wat stevige hardstyle-kicks. Inmiddels had de raw harstyle hier zijn intrede gedaan dus het gas ging er goed op. Ran-D deed dat prima, maar de combinatie van Crypsis en B-Front was toch nog net wat leuker. Logisch ook, ik vind de stijl van Crypsis vrij briljant.
 
Hoogtepunt van de set was hier toch wel ‘Strike’, een heerlijk Crypsis-plaatje. Toevallig werd die net gedraaid toen ik eens even vooraan ging kijken. Daar vooraan is toch wel de beste plek om de sfeer, de muziek, de euforie en de energie van zo’n area het beste te ervaren. Oordoppen uit en het gewoon over je heen laten komen, heerlijk! Dat had ik wel gemist na al die maanden reizen.
 
De Vliegende Hollander werd afgesloten door een live-act van de Donkey Rollers, die niet spectaculair was. Daarvoor was de platenkeus toch niet perfect genoeg.
Opvallend aan de timetable was dat alle area’s om 23.45 leken te eindigen, terwijl de eindtijd om middernacht was. De zo vrijgemaakte 15 minuten werd gebruikt voor een stevige eindshow, in ieder geval op de mainstage en de hardstyle. 
 
Die eindshow zat goed in elkaar, maar was wel een tikje langdradig. Dat kwam vooral door de ietwat lange teksten, en doordat een groot deel van die 15 minuten gevuld was met stukken muziek van alle area’s, begeleidt door een prachtig vuurwerk vanaf de stage en het meer. Zo’n muzikaal overzicht is leuk, maar het past natuurlijk niet helemaal als je house en dubstep op de hardstyle-area hoort. Er werd overigens wel lekker op gedanst en de plaatjes die uitgekozen waren, waren beslist niet verkeerd. Daarnaast kon zo langzaam de rust terugkeren, dat is wat fijner dan volop knallen tot het einde en vervolgens hup geluid uit en naar huis. 
 
Een rustig einde dus van een mooie dag. In 2007 was ik op Emporium en vond ik de kwaliteit van het festival de prijs van het toegangskaartje niet rechtvaardigen. Dat was ook de reden dat ik het festival daarna jaren heb overgeslagen. Mijn conclusie is na deze editie anders. Je hoefde nergens lang te wachten, er was meer ruimte, het geluid was beter, de pendelbussen zijn vrijwel afgeschaft en het thema was veel verder doorgevoerd. Kortom, een stuk meer waar voor je geld, terwijl de prijzen niet spectaculair gestegen zijn (€18 in 5 jaar).
 
Dat is een compliment waard en daarmee staat Emporium 2013 meteen met potlood in mijn agenda. Tot volgend jaar!
 
Steven
  
Foto’s met dank aan aan de Matrixx

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws