Tomorrowland report

Partyscene Redactie | 9 augustus 2012
party reports

Tomorrowland, Boom, België

Tomorrowland, het Mekka van de dancefestivals. Disneyland voor (jong)volwassenen, een paradijsje op aarde in een nietszeggend Vlaams dorpje, dat eens per jaar het middelpunt is van de internationale dancescene. Afgelopen weekend vond alweer de achtste editie plaats.

Een editie die niet meer groter kan worden als de voorgaande jaren omdat het jasje nu eenmaal niet groter is, maar toch was deze editie op diverse manieren weer groter dan de vorige. Meer luxe-mogelijkheden, meer dineren, meer buitenlanders, meer vliegtuigen. Liefst 25 vliegtuigen vol vlogen naar het beloofde land vanuit diverse steden in Europa en New York. Tomorrowland is hot!

Hot was ook het weer. De warme en broeierige week mondde uit in een warme, benauwde, plakkerige vrijdag. Die vrijdag was de eerste officiële dag van het festival, al had de helft van het publiek, 60.000 per dag, er al een dag en nacht camping op zitten.

Eind van de middag arriveerden wij in Boom. De grootste drukte was toen al geweest dus we konden vlot parkeren en naar binnen. Nadat de timetable en map in de pocket waren en het voorraadje munten ook geregeld was kon de three days of full madness beginnen!

Veel terreinverkenning was niet nodig aangezien de indeling gelijk was aan vorig jaar, alleen wat area’s waren van plek gewisseld. Zodoende liepen we op ons dooie akkertje langs de open-air stage waar vandaag Carl Cox de baas was, het zag er prima uit hier. Het kenmerkende Tomorrowland-gezicht was hier verwerkt in een prachtige stage, met kasteel als VIP-area, een mooi lichtplan, heerlijke lasers en natuurlijk ook weer fonteinen. Vanuit het enorme reuzenrad erachter was het uitzicht prachtig.

Op de Q-dance stage was de muziek nog niet naar mijn smaak, maar ze hadden wel weer een dikke stage neergezet. Deze keer twee enorme cobra’s met daaromheen een groot aantal spiegelbollen, helaas schenen er alleen lampen op. Omdat Super8 & Tab niet veel later geprogrammeerd stonden in de trance area, gehost door Above & Beyond, zijn we via een kort bezoekje aan Yahel (die van de klassieker ‘Voyage’) overgestoken naar de andere kant van het terrein. Langs de grot, langs het zeer grappige theater en onder de bogen door over de houten brug naar de andere kant van dit prachtige land. In deze trance-tent waande je je in de Efteling attractie Droomvlucht, inclusief de elfjes in de bomen enzo, supergaaf!

Vlak naast de trance-tent was een enorme food-area waar zo ongeveer alles wel te krijgen was. Van simpel tot luxe en van Belgisch tot oosters, alles was er. Helaas ook wel tegen stevige prijzen. De muntprijs van € 1,42, met 2 munten voor een biertje, 3 voor friet, 6 voor Wodka - Red bull en iets van 6 voor een bbq-maaltijd (broodje, stokje, salade), hielp daar natuurlijk ook niet bij.

Naast eten en zitten kon je in dit gebied ook langs voor ijskoud Maes, gek doen bij de Coca Cola-stand, Wii’en of lekkere cocktails halen. Voor wie dat te normaal is, je kon er ook een Tomorrowland boek kopen met jezelf op de cover. Genoeg vertier en creativiteit dus.

Het was wel wat jammer dat de afvoer bij de toiletten hier niet in orde was waardoor je zo ongeveer wel door de zeik móest lopen. Dat probleem trad overigens gedurende het weekend vaker op bij diverse toiletgroepen, een hele slechte zaak. De mooie schone hokjes met echte potten, doorspoelknoppen, spiegeltjes en een lampje waren geen troost.

Ondanks dat het voorspelde noodweer uit bleef, kwamen we er op deze vrijdag toch nog niet echt in. Zelfs Above & Beyond konden daar niets aan veranderen. Maar even terug naar onze vertrouwde area dus, de Q-stage. Zany zette een lekker setje weg hier, The Prophet sloot knallend af maar had niet echt een spannende tracklist.

De vrijdag viel al met al toch een tikje tegen, al lag dat waarschijnlijk vooral aan ons zelf. Gelukkig was de doorstroming bij de uitgang en de uitvalswegen bijzonder goed, waardoor we snel in ons bedje in het hotel in Antwerpen lagen.

De line-up voor zaterdag beloofde beter maar ook die dag kwamen we door omstandigheden laat op gang. Gelukkig waren we nog net op tijd om de briljante set van M.I.K.E., beter bekend als Push, mee te pakken in de I Love The 90’s area. Hij is een vaste klant daar en verblijdt ons jaarlijkse met die heerlijke oude Push-plaatjes. Erg veel variatie zit er niet in die sets, maar dat hoeft ook echt niet als hij zulke heerlijke platen draait!

Een area verder stond Ferry Corsten lekker te knallen op de trance-stage van deze dag, gehost door grootheid Paul van Dyk. Hij had twee uur voor zichzelf ingepland en was fenomenaal. Hij wist echt zijn eigen event in het festival te creëren en bouwde perfect op. Zijn set eindigde met een prachtig vuurwerk, waarna Aly & Fila de ondankbare taak hadden af te sluiten na Paul. Vervelend voor hen was ook dat zo ongeveer iedereen op de mainstage leek te staan bij Swedish House Maffia. Zij stoppen ermee en waren dus voor vrijwel de laatste keer te aanschouwen.

Op diezelfde mainstage hebben we een stukje Martin Solveig meegepakt. Muzikaal gezien bleek dat niet helemaal ons straatje te zijn, desondanks was het goed toeven. De zon scheen en er viel genoeg te zien. Om te beginnen de mainstage zelf, wat een pareltje! Vanaf grote afstand was het vooral een boekenkast, mooi maar niet heel erg 3d. Van dichterbij kwamen de oogverblindende details tevoorschijn. Ineens leek het geen boekenkast meer, maar een soort kasteel. Prachtige balkonnetjes, ramen, klokken, fonteinen als kaarsen met het welbekende gezicht erin verwerkt, en als toppunt een enorm opengeslagen boek als videoscherm. Daarop werden vaak prachtige animaties van het gezicht vertoond, of gewoon supergave beelden van de gevulde mainstage en het uitzinnige publiek.

Want uitzinnig was het, zoals gewoonlijk eigenlijk daar in België. De combinatie van een world-class line-up, de extravagante Belgen en feestvierders uit talloze andere landen, de positieve vibe en al het moois dat de organisatie neerzet, blijkt al jaren de perfecte combinatie te zijn voor ultimiteit.

Vooral het publiek viel me dit jaar erg op. Nadat er vorig jaar al meer dan 50 verschillende nationaliteiten aanwezig waren, zag je nu echt overal vlaggen van landen verspreidt over de hele wereld voorbij komen. Veel Europeanen natuurlijk, veel Australiërs, maar ook mensen uit Brazilië, India, Zuid-Afrika en andere landen die nooit sterk vertegenwoordigd zijn op de Europese feesten.

En het bleef niet bij vlaggen, veel mensen zagen er ook prachtig uit. Stijlvol op hun eigen manier, beeldschoon, of de aandacht trekkend met grappige dingetjes. Morphsuits in de kleuren van het land, Spongebob en Patrick, reddingsvesten (uit het vliegtuig), Bora-strings, fluitjes, hoeden, petjes, maskers, je kunt het zo gek niet bedenken. Het is mooi, leuk om te zien, en sfeer verhogend. Een beetje carnaval, maar dan met niveau. Heerlijk om tussen te lopen!

De brakke zondag vatte aan met een lekker zonnetje en prima temperatuur; geen benauwdheid maar gewoon lekker chill-weer. Nadat we weer als vanouds welkom werden geheten (op vrijdag regende het bloemen, op zaterdag en zondag werd er net wat vuurwerk aangestoken) hebben we ons lekker op de main geïnstalleerd. Beetje liggen op de helling, biertje erbij en heerlijke house van R3hab AN21 op de achtergrond; wat wil een mens nog meer? Daar vonden we eindelijk het echte Tomorrowland-gevoel. Zon, heerlijke muziek, super relaxed en de meest fantastische mensen die door je beeld schuiven. De dag kon al niet meer stuk.

Na lekker twee uur zo gezeten te hebben belandden we op de dansvloer, om er de volgende twee uur niet meer vanaf te komen. Nicky Romero zette zo’n heerlijke set weg, daar kon je gewoon niet op stil blijven staan! Het vervolg van Yves V mocht er ook zijn overigens, deze Belg liet zien zijn mannetje te staan tussen toppers als Afrojack, David Guetta, diezelfde Nicky Romero en de afsluitende Steve Aoki.

Om de dag lekker op te bouwen zijn we halverwege Yves V in de trance-area gehost door Trance-addict gaan kijken. Hier stond Sean Tyas zijn (prachtige) ding te doen, hij was lekker aan het knallen in een prima gevulde tent. De sfeer was er goed, en werd nog een tandje beter toen W&W achter de decks verschenen. Zij lieten er geen gras over groeien en gingen meteen voluit los.

Inmiddels begon de avond te vallen over Tomorrowland. Het regenbuitje deerde ons niet en we genoten van het prachtige uitzicht vanuit het reuzenrad. Langzaam zag je het festival veranderen in een stad, een sprookjeswereld met talloze lichtjes. Flarden muziek, een dansende techno-stage aan je voeten, en een vibe die ongekend was!

De afsluiting van ons weekend werd met name verzorgd door B-Front, die de Q-stage liet trillen met zijn keiharde kicks. Zijn duistere, rauwe plaatjes en gevaarlijke melodieën waren haast beangstigend, zo bedreigend klonken ze. Samen met eerder genoemde Nicky Romero was dit toch wel de beste set van het weekend. De afsluiting van Angerfist was niet bijzonder, maar sloot wel goed aan op het beukwerk van B-Front. Een lekker knallend einde dus.

Dus ja, Tomorrowland. Veel is er al over gezegd, veel zal de komende jaren nog geschreven worden. Het is een festival wat je verrast, verblijdt, elk jaar weer wat verbetert, de lat hoger legt, en kwalitatief verder weg loopt van de andere festivals. Wat begon als een dagje dansen in kleine setting is uitgegroeid naar het beste festival ter wereld. De editie van vorig jaar won die titel, deze editie heeft ons laten zien dat die titel meer van verdiend is.

Het is de vraag hoe Tomorrowland zichzelf volgend jaar kan overtreffen, maar ik maak me daar weinig zorgen over. The only limit is your own imagination, en zeker op Tomorrowland!

Steven

Foto’s met dank aan Tomorrowland

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws