"Zet het op voor je yogaklas en iedereen komt tot rust"

In de bladen of op websites kom je diverse dj-charts tegen. Lijstjes met, volgens de ondervraagden, de beste tien platen van dat moment. Waarom die platen zo goed zijn, wordt meestal niet vermeld. Maar wel op Love2Party. Deze keer de 10 van … Reza Athar en Niels van Mil.

Terwijl de meeste mensen zich in vakantiesferen bevinden en de Nederlandse festivals op volle toeren draaien, luidt Progressive City op donderdag 26 augustus zachtjes het nieuwe clubseizoen in, in het inmiddels vertrouwde Merleyn in Nijmegen. Met op het menu, een van de pioniers van de Nederlandse housescene: KC The Funkaholic. Geen Progressive City zonder resident dj’s Athar en Niels van Mil. Welke platen hebben de heren momenteel steevast in de tas?

 

De 10 van … Reza Athar

 

01. DJ Harvey pres. Locussolus – ‘Tan Sedan’ (International Feel)

YES, he’s BACK! De legende heeft eindelijk zijn Green Card en mag weer de wereld rondreizen met zijn platenkoffer. Sterker nog, hij bevindt zich momenteel in Europa, midden in zijn Europese tournee. Op forums lees je dat hij in alle clubs, waar hij de afgelopen weken heeft gedraaid, de zalen kapot heeft gespeeld. Van Robert Johnson in Offenbach, tot Panorama Bar in Berlijn. En van het Full Pupp-feestje van Prins Thomas in Oslo, tot aan Lux in Portugal. Jammer genoeg heeft hij voor Nederland nog geen data gepland staan. Hopelijk komt daar binnen nu en paar weken verandering in. Ik heb mijn geld in ieder geval op Olaf van Trouw gezet. Terug naar de ep, daar kan ik erg kort over zijn: hij is magistraal. 'Tan Sedan' zal het erg goed doen in de clubs, terwijl je bij 'Throwdown', het lekker intiem en close moet zoeken bij je liefje.

 

02. Reggie Dokes – ‘House Is My Soul’ (Ojo de Apolo)

Er zijn maar weinig producers uit Detroit die me productioneel nog kunnen boeien, maar Reggie Dokes blijft me keer op keer verbazen. Zijn tracks zijn altijd overladen met tragiek, melancholie en emotie. Tracks waarbij de ogen ternauwernood droog blijven, maar wel op een tempo zijn gemaakt om door te blijven dansen. Dat is de kunst die Reggie Dokes tot in de puntjes beheerst. Deze ep is daar geen uitzondering op. Vier emotionele tracks, waarbij geen winnaar is aan te wijzen. Simpelweg omdat ze allemaal steengoed zijn.

 

03. Kettenkarussell – ‘Hotel Udayana’ (Giegling)

Ik was zo blij, dat ik het laatste exemplaar bij Rush Hour nog op de kop kon tikken. Hij is overal uitverkocht namelijk (inmiddels niet meer misschien) en ik begrijp heel goed waarom. 'Hotel Udayana' is een fragiel stukje house, met ambienteske invloeden, die maar door en door blijft gaan. Om gehypnotiseerd van te raken, zo goed! Zet het op voor je yoga klas en iedereen komt meteen tot rust. Gooi het om 6 uur ‘s ochtends op de platenspeler, de oogjes gaan dicht en je publiek heeft een onvergetelijke avond. Kortom een plaat met een sterk zen/ying-yang gevoel.

 

04. Max Essa – ‘White Shoes Blue Dreams’ (Bear Funk)

In ieder van ons schuilt een romanticus, daarom moeten er ook plaatjes zijn (en worden gedraaid) om the ladies op hun gemak te stellen. Dat kun je gelukkig gemakkelijk over laten aan de import-Japanner Max Essa. Hij heeft een enorm sterk gevoel voor zomerse en sexy melodieën. Maar wat deze plaat nog meer bijzonder dan andere Max Essa- platen maakt, zijn de vocalen. Een lovestory?! Jazeker, je hoort het goed, over een rendez-vous in Catalonië en een blind-date in Amsterdam. Oorgastisch goed.

 

05. Mark E – ‘The Wolf/Stoneleigh Express’ (Running Back)

Beide partijen kunnen -in mijn ogen- geen fouten maken. Telkens weer leveren ze kwaliteit af. Mark E kennen de meeste mensen van zijn trippy en met boogie doordrenkte house en discoproducties en -edits, die op een laag tempo voortborduren. Maar wat veel mensen niet weten, is dat hij zo nu en dan wat techy en dubbier uit de hoek kan komen, dan de meeste van hem gewend zijn. 'The Wolf' en 'Stoneliegh Express' zijn daar een goed voorbeeld van. Diep, donker, techy en elektronisch. Lekker op een housetempo geproduceerd, maar toch genoeg ziel in zich om van Mark E te zijn…

 

06. Blamma! Blamma! – ‘Beyond 17’ (Cage & Aviary Mix) (The Walls Have Ears)
Dit is een ode aan Martin Cole, die vorige jaar is omgekomen. Het was tevens zijn laatste productie, las ik toen ik de track aan het beluisteren was. Het origineel is een door de 80’s beïnvloede poppy discotune van de overleden Martin Cole dus. Aan de remix van de labeleigenaars Cage & Aviary kun je duidelijk horen, dat ze moeite met het verlies hebben. Emotioneel en meeslepende muziek.

 

07. Jee Day – ‘Snake Bite’ (DFA)

Sleazy was het eerste woord dat ik kon bedenken, toen ik deze track voor het eerst hoorde. Al moet ik er wel bij zeggen dat veel van DFA releases het woord “sleazy” kunnen dragen. Het is nou eenmaal een sleazy label. En dat bedoel ik uiteraard zeer positief. 'Snake Bite' is een trage, langzaam opgang komende electrotrack, met gefreakte indie-vocals erin verwerkt, verder ook voorzien van etnische invloeden. Alle ingrediënten dus om je vaag en duizelig te voelen en dat is ook de bedoeling van deze track.

 

08. Mirror People – ‘Echo Life’ (Permanent Vacation)

Permanent Vacation is absoluut één van de allerbeste houselabels die de wereld op het moment te bieden heeft. Keer op keer brengen deze twee jonge Duitsers uit München kwaliteit op de planken en stellen ze nieuwe, verfrissende producers aan ons voor. Die bewijzen dat ze meer dan een eendagsvlieg zijn. Ook pinnen ze zich niet vast op een bepaald genre en verrassen ze hun fans altijd weer met iets nieuws. Dit is wederom een goed voorbeeld. Twee debutanten op het label, die voor een compleet ander geluid staan dan de voorgaande ep’s die op Permanent Vacation zijn verschenen bijvoorbeeld. Het is nu electro wat de klok slaat, wederom met klasse en smaak gebracht. I love it!

 

09. Los Massieras – ‘Rumore D’Amore’ (Cocktail D’Amore aka. Discodromo & DJ Boris Rework) (Bananamania)

Een regelrechte late night bomb! Met percussie overladen housetrack die zowel bij disco als house dj’s in de smaak zal vallen. Hij bouwt heel mooi op, tot een hoogtepunt en dan komen de Italiaanse vocalen erin - je moet er van houden. Ook al ben je niet weg van de vocals, de percussie werkt zo hypnotisch, dat je er moeilijk nee tegen kunt zeggen. DJ Boris van Panorama Bar en de Italiaanse Discodromo zijn verantwoordelijk voor deze versie. Best of both world zou ik dus willen zeggen.

 

10. Aster – ‘Neon’ (Hivern Disc)

Er waait de laatste tijd een frisse wind door de muziekwereld afkomstig uit de Zuid-Europese landen, als het gaat om grensverleggende, balearic en funky georiënteerde housemuziek. Zo heb je bijvoorbeeld in Italië, Mushrooms Project en Discodromo. In Portugal heb je Social Disco Club en Tiago. Spanje heeft al een enige tijd een eigen superheld op dat gebied. Zijn naam is John Talabot. James Holden, Prins Thomas, Dixon en James Murphy van LCD Soundsystem zijn trouwe fans. Hij heeft ook een label genaamd Hivern Disc, waarop hij talentvolle producers en vrienden de kans geeft om hun muziek uit te brengen. Deze track staat op de nieuwe compilatie van het label. Een wonderschone slow-jam.

 

 

Waar draai je de komende tijd?

Onder meer in Groningen en Tilburg. Maar om te beginnen in mijn eigen stadje Nijmegen op donderdag 26 augustus; de start van het nieuwe clubseizoen bij Progressive City. We hebben dan KC The Funkaholic op bezoek in Merleyn. Daar zijn we natuurlijk erg blij mee, want we mogen KC toch wel beschouwen als één van de voorvechters van house in Nederland.

Waar houd je je nog meer mee bezig?

Studie, studie en nog eens studie. Verder met het plannen van nieuwe edities van Progressive City in Merleyn en een paar andere vette feestconcepten. Hopelijk gaat alles naar wens en kan ik jullie daar binnenkort meer over vertellen. En verder nieuwe muziek checken, me laten verrassen door nieuwe dingen en leven!

 

 

De 10 van … Niels van Mil

01. Maynard Ferguson – ‘Pagliacci’ (Joe Claussell disco extension) (Columbia)

Gruwelijk dikke Joe Claussell edit van deze jazzfunk-track. Het kan haast niet anders dan dat we deze track nog vaak terug gaan horen in sets van DJ’s als Theo Parrish en Gilles Peterson.

02. Glenn Underground / Loftsoul – ‘Sakura’ (Loftsoul Japan)

Typische Glenn Underground plaat, en daarmee dus kwaliteit verzekerd. Wederom een strakke, soulvolle productie met mooi pianowerk van GU zelf.

03. The Nathaniel X Project – ‘The Resurrxion’ (My Love Is Underground)

Wat doe je als je als 90’s house (vinyl)liefhebber niet meer aan je trekken komt met het recente aanbod? Juist, dan doe je wat iedereen je afraadt en start je gewoon een eigen vinyl-only label. Deze eerste release is meteen erg speciaal. Vier monsters van tracks die allemaal die heerlijke jaren '90 Kerri Chandler- feel hebben. Het geheel is ook nog eens gedrukt op 180 grams (transparant en played inside/out) vinyl. Eigenlijk een must voor iedere liefhebber van het genre.

04. Anthony Nicholson  / Miquifaye Allstars – ‘Tell Me a Bedtime Story’ (Space Station Recordings)

Space Station is een nieuw label van Anthony Nicholson (oud productiemaatje van Ron Trent) en het is goed om te zien dat hij eindelijk weer terugkeert naar het vinyl na een tijdlang alleen maar digitaal gereleased te hebben. 'Tell Me a Bedtime Story' is een prachtige remix van het gelijknamige nummer van Herbie Hancock.

05. Dimitri From Paris – ‘Get Down with the Philly Sound’ (Part ¾) (BBE)

Ik moet toegeven dat ik me nooit zo verdiept had In Dimitri From Paris, maar daar gaat zeker verandering in komen na dit remixproject. Dit derde deel bevat vier remixen die qua productie mijlenver uitsteken boven de overvloed aan (veelal zeer middelmatige) edits die er op dit moment uitkomen. Favoriete remix op dit album is 'The More I Get, The More I Want' van Teddy Pendergrass.

06. The Bayara Citizens – ‘Electric Afrika’  (The For Isolators Only Demo Version) (Sacred Rhythm)

Joe Claussell is in vorm de laatste tijd en deze ep is daar één van de bewijzen voor. 'Electric Afrika' bouwt in tien minuten op van een lekkere groovetrack naar een bombastische jazzfunk-bom. Ik zie Joe Claussell al helemaal los gaan op zijn Isolator- knoppen als hij deze track draait.

07. Glenn Underground – ‘Moog Vibrations’ (Superb Entertainment Japan)

Wederom een Glenn Underground plaat en opnieuw een superproductie. De eerste plaat van GU op dit label ('Afro Gente') is in no-time een klassieker geworden en is niet van de draaitafel af te slaan bij bijvoorbeeld Theo Parrish. Ook deze plaat heeft het naar mijn mening in zich om die status te bereiken. En zoals altijd bij Superb Entertainment is ook deze plaat weer gedrukt op mooi zwaar 180 grams vinyl.

08. Johnny Hammond – ‘Los Conquistadores Chocolates’ (East End)

Deze track is één van de standards in sets van Ron Trent. Ik ben lang op zoek geweest naar de naam. Een tijdje geleden heb ik hem dan eindelijk gevonden en sindsdien komt ie haast niet meer van de draaitafels af. Heerlijke oude jazzfunk-track, die ook in deze tijd nog zijn werk doet op de dansvloer.

09. Pepita Project  - ‘The Way We Were’ (Pep Sounds)

Deze plaat is begin dit jaar uitgekomen, maar heeft naar mijn mening niet de credits en exposure gekregen die het eigenlijk verdient. Het gaat bij deze plaat puur om de A-kant met daarop veruit de beste vocal van dit jaar naar mijn mening. Tel daarbij een productie op die doet terugdenken aan de beste tijden van Prescription en je hebt een klapper van een plaat.

10. Jill Scott – ‘Spring Summer Feeling’ (Ron Trent Remix)

Prachtige soulvolle remix van dit nummer van Jill Scott. Ron Trent is één van die weinige producers die een remix echt een meerwaarde mee kan geven en meer doet dan alleen een simpele recht-toe-recht-aan vierkwartsmaat onder het origineel leggen. 

Waar draai je de komende tijd?

Op dit moment staat alleen Progressive City op 26 augustus in de agenda. Deze avond komt KC The Funkaholic langs. KC is natuurlijk een man die veel betekent voor de Nederlandse housescene. Ik kijk er dan ook erg naar uit!

 

Waar houd je je verder mee bezig op dit moment?

Ik ben net afgestudeerd aan de opleiding Kunst & Economie (richting Music Management) en ben momenteel druk op zoek naar een leuke baan. Daarnaast werk ik één dag in de week voor Stichting PAN: ren organisatie die zich breed inzet voor muzikanten uit Nijmegen en omgeving. Tenslotte ben ik natuurlijk ook altijd druk met het sporen naar dope muziek. Als het even kan op vinyl!

 

Reza Athar

Niels van Mil