De eenzame strijd van Boris van der Ham (D66)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
interviews

Amsterdamse politicus gelooft in de dance-industrie


Houseparty's hebben geen gemeenschappelijk nut, vindt het CDA. Maar uit een in 2003 verschenen KPMG-rapport blijkt dat er jaarlijks meer dan 500 miljoen euro wordt omgezet in een sector waar ook nog eens 11.000 arbeidsplaatsen zijn verdeeld. Onder de bezielende leiding van Boris van der Ham (D66) is daarom het Dance Manifest samengesteld: een document met punten waaraan organisatoren, overheden en bezoekers zich moeten houden. Een gesprek met een Amsterdamse politicus die gelooft in de dance-industrie.

Tekst: Marcel


Dance bestaat al bijna twintig jaar. Waarom geeft D66 nu pas aandacht aan deze muziekcultuur?
"Het is niet de eerste keer dat dit onderwerp wordt aangekaart door D66. Een aantal jaar geleden heeft de toenmalige staatssecretaris van Economische Zaken, Gerrit Ybema (D66), al gezegd: 'die dance-industrie is een belangrijk exportproduct en goed voor de economie.' Toen heeft het al de aandacht van D66 gehad en hebben er in de grote steden lokale debatten over dance plaatsgevonden.
D66 is een partij die niet altijd eerst kijkt naar de problemen van nieuwe rages, maar juist onderzoekt wat er leuk aan is. Dance is zo professioneel geworden, dat je er niet meer omheen kunt. Vandaar dat we, samen met de Belangenvereniging Dance (BVD), een manifest hebben opgesteld."

D66 is voor het testen van XTC in clubs, maar ook voor grondige fouillering aan de deur. Is dat niet tegenstrijdig?
"Elk risico moet je voorkomen. Ik ben de laatste die aanraadt om XTC te gebruiken, maar als je het doet, zorg er dan voor dat je weet wat je slikt. Dat je bijvoorbeeld geen rattengif naar binnen krijgt. Donner (CDA) en Hoogervorst (VVD) zijn niet van plan om XTC-tests toe te staan in het uitgaansleven. Zij pakken het probleem ideologisch aan en vinden dat wanneer je de drugs gaat testen, je het gebruik indirect goedkeurt. Dat vind ik kortzichtig, want je weet dat het gebeurt. Ook als je het verbiedt. Als je weet dat er in je land drugs worden gebruikt, moet je als overheid een voorlichtende rol spelen. Doe je dat niet, dan lijkt het op papier dat je heel streng en ideologisch bezig bent, maar creeer je in werkelijkheid een heel gevaarlijke situatie in het nachtleven. Je vergroot de kans dat er pillen op de markt komen die levensgevaarlijk zijn."

Maken jongeren wel gebruik van die tests?
"Natuurlijk zijn er jongeren die zich schamen voor hun omgeving of het helemaal niet stoer vinden om te doen. Dat is hun keuze. Een heel domme keuze overigens. Maar dan hebben we ze in ieder geval wel de mogelijkheid geboden om te testen.
Op dit moment is het mogelijk om je pillen bij diverse laboratoria te laten testen, maar dan krijg je de uitslag pas na een week. Dat werkt niet, daar is geen geduld voor. In Oostenrijk zijn er mobiele testlaboratoria. Mobiele cabines waar de apparatuur aanwezig is die nodig zijn om meteen uitsluitsel te krijgen van je test. Daar moeten we in Nederland ook naartoe."

Wie zijn er bij drugsmisbruik op een feest verantwoordelijk?
"De gebruiker is verantwoordelijk. Maar niet alleen. Als een eigenaar nalatig is geweest en te weinig aandacht heeft besteed aan fouillering, dan moet hij gedeeltelijk aansprakelijk worden gesteld. Dat kan leiden tot sluiting van zijn club of het intrekken van vergunningen voor zijn feest. Dus als Escape alles heeft gedaan om de handel en consumptie van drugs te weren, is het niet eerlijk om zo'n club te sluiten, zoals een paar jaar geleden gebeurde. Waar het om gaat is dat een organisator of clubeigenaar zich verantwoordelijk blijft voelen en niet laks wordt als het om de veiligheid van zijn bezoekers gaat. Op elk feest moet bijvoorbeeld gratis water aanwezig zijn. Als dat tijdens de Koninginnedageditie van Awakenings in 2000, waar twee doden vielen, niet zo was, dan moet de organisator worden aangepakt."

Nederland wordt in het buitenland - met name door Amerika - beschouwd als XTC-producent nummer-1. Hoe moet de overheid daarmee omgaan?
"We moeten ons eigen drugsbeleid blijven voeren, ongeacht de meningen in het buitenland. Alleen moeten we er wel voor zorgen dat die XTC-pillen niet naar andere landen worden geexporteerd. Tijdens debatten over ons drugsbeleid haalt Minister Donner vaak de mening aan van Amerika. Voor hem een gemakkelijke weg om zijn gelijk te halen in deze discussie. Dan ben je verkeerd bezig, in ieder geval niet met je eigen beleidsvoering."

D66 is voor legalisering van softdrugs. Bent u ook een voorstander van het legaliseren van harddrugs?
"Het is te gevaarlijk. Weet je, in mijn ideale wereld moet je alle harddrugs legaliseren. Dat zal een grote afname betekenen van de mondiale drugscriminaliteit. Maar dat kan alleen als het in de hele wereld gebeurt. Dat is niet het geval, dus moet je het ook niet in Nederland doen. Zorg er dan wel voor dat er genoeg voorlichting is. Daarmee keur je drugsgebruik niet pertinent goed. Sterker nog: dat kan juist resulteren in een afname van gebruikers, omdat ook duidelijker wordt hoe slecht die drugs zijn."


En softdrugs?
"De schadelijke effecten zijn kleiner, te vergelijken met die van sigaretten."

Maar D66 is er wel deels verantwoordelijk voor dat tabaksreclame verboden is. Waarom softdrugs wel en tabaksreclame niet?
"We zijn voor legalisering van softdrugs, maar tegen reclame van schadelijke producten. Dat is niet tegenstrijdig. Als je aan mij vraagt of mensen 'moeten' roken, dan zeg ik nee. Als je vraagt: 'mogen' mensen roken? Dan is mijn antwoord ja. Ik ben een liberaal, dus als je wilt roken, dan moet je dat zelf weten. Maar ik ga het niet stimuleren."

Het verbod op tabaksreclame is een grote klap geweest voor de dance-industrie. Dat koste niet alleen de kop van een aantal muziekbladen die het gemis van tabaksadvertenties niet konden opvangen, het betekende ook het einde van prachtige events als het Drum Rhythm Festival en Chesterfield Labelland. Is het Dance Manifest een goedmaker?
"Absoluut niet! Dat Manifest is er gekomen omdat ik heb gezien dat de Nederlandse dance-industrie gezond en goed voor de staatskas is. Wat de discussie over tabak betreft: het roken kost de samenleving nog steeds onnodig veel geld. De kosten voor het beter maken van 'tabakspatienten' zijn simpelweg hoger dan de opbrengsten die voortvloeien uit de btw-opbrengsten van rookwaar. Daar zijn cijfers van bekend, dat is een kwestie van optellen en aftrekken. Natuurlijk is het doodzonde voor al die leuke initiatieven die moesten verdwijnen, maar de gezondheid van de burgers gaat voor welk festival dan ook."

De kamerantwoorden op de vragen over drugs hebben negatief uitgepakt voor D66. Beschouwt u dat als een nederlaag?
"Nee. In de politiek is het soms goed om te zien hoe de verhoudingen tussen partijen liggen. Houd je van dance? Wil je dat de veiligheid van de bezoekers op feesten toeneemt? Stem dan voortaan D66. Toch is het jammer dat er geen meerderheid in de Kamer is voor het testen van XTC. CDA, VVD, Christen Unie en SGP zijn tegen, dus dan houdt het op. Dat is politiek. Misschien verandert het na de volgende verkiezingen. Laten we hopen."

Vanwaar ineens die interesse in dance?
"Dance is de grootste jongerencultuur van dit moment. Heel vaak wordt alles wat nieuw is en met jongeren te maken heeft, door de politiek beschouwd als problematisch. Het is aan ons om de regering te laten zien hoe belangrijk dance is en hoe goed het gaat met deze stroming. Dat het een vredelievende muziekcultuur is. Kijk maar naar de politie-inzet op vele evenementen en festivals. Vorig jaar tijdens Sensation liepen er maar zes agenten rond, terwijl tijdens een voetbalwedstrijd, met hetzelfde bezoekersaantal, er zomaar zeshonderd op de been kunnen zijn. Het is verstandig om als overheid geinteresseerd te zijn in de bezigheden van de jeugd, zodat er geen kloof ontstaat tussen politiek en de jongeren. Dat is ook een reden voor D66 om zich in te zetten voor de dancecultuur in Nederland."

Wat zijn de doelstellingen van Dance66?
"Er komt een codecommissie van de dance. Die gaat zich bezighouden met het vaststellen van vaste regels en afspraken tussen overheid, organisaties en publiek. Dat moet leiden tot vaste regelgevingen in zaken als veiligheid, vervoer, drugs en geluid. Ook wordt overleg gepleegd in de zoektocht naar vaste, geschikte ruimtes voor festivals en zullen er lokale platforms worden gesticht waarin overheid en organisaties kennis kunnen uitwisselen."

Waarvoor zet jij je als Amsterdamse lijstdouwer in, als het gaat om het nachtleven?
"In een stad als Amsterdam had je vroeger clubs met wereldfaam, zoals de IT en de RoXY. Die bestaan nu niet meer. En als iemand iets nieuws wil beginnen, heb je altijd wel een klager in de binnenstad die het niet wil of een berg aan regels. Nederland wordt daardoor minder aantrekkelijk als uitgaansland. Dat moet veranderen. Ik vind dat de stad Amsterdam zich moet inspannen voor een nieuwe grote club in het centrum van de stad. Maar ook de openingstijden moeten vrij worden gemaakt, zodat de stad weer bruist! "

Wie is Boris van der Ham?


Boris van der Ham wordt geboren op 29 augustus 1973. Hij groeit op in Nieuwdorp, een plaatsje in het Groene Hart. Kleine Boris heeft al snel een eigen mening over actuele zaken die bijvoorbeeld tijdens het (Jeugd) Journaal voorbijkomen. Op zijn vijftiende wordt hij lid van de Jonge Democraten, een verkapte jeugdafdeling van D66. De interesse in politiek komt niet uit de lucht vallen. Zijn moeder is jarenlang politiek actief geweest. Ook voor D66 trouwens.
Na de middelbare school gaat Boris Geschiedenis studeren aan de Hogeschool van Amsterdam. Met zijn propedeuse op zak verkast hij naar de Toneelacademie in Maastricht. Hij discussieert niet alleen graag over politieke kwesties, acteren is ook een grote liefde van Boris. Na zijn studie is hij drie jaar actief als toneelspeler. Hij speelt in stukken van Shakespeare, onder meer bij het oudste theatergezelschap van Nederland: De Appel in Den Haag. Ook is zijn gezicht een aantal keer op de Nederlandse buis te zien. Zo krijgt hij een gastrol in de politieserie Blauw Blauw en speelt hij een soldaat in de oorlogsserie 'De Enclave; de val van Sebrenica'. In '98 wordt Boris van der Ham voorzitter van de Jonge Democraten, om zich in 2001 verkiesbaar te stellen voor de Tweede Kamer. Daar is hij tot op de dag van vandaag actief als kamerlid voor D66.

Wat houdt het Dance Manifest eigenlijk in?


D66 erkent het probleem dat dance nog steeds niet als een volwassen bedrijfstak wordt gezien. Dit kan volgens de partij veranderen als de dance-sector, zaaleigenaren, zaalexploitanten en overheden beter met elkaar samenwerken en zich houden aan een viertal punten, beschreven in het Dance Manifest.

1: Neem verantwoordelijkheid!
Zowel de organisator als overheid moet zijn verantwoordelijkheid nemen en zorg dragen voor de gezondheid en veiligheid van bezoekers. Om dit te bewerkstelligen is een goede relatie en regelmatig overleg tussen beiden nodig.
2: Creeer duidelijkheid over veiligheid, gezondheid en openbare orde!
Er moeten duidelijke en eenduidige (pluriforme) regelgevingen zijn in zaken als politie-inzet en eigen veiligheidspersoneel, aanwezigheid van EHBO-personeel, publieksvoorzieningen als drinkwater en cooldowngelegenheid, het meten van geluidsoverlast, (openbaar) vervoer rondom evenementen, deurbeleid, drugsvoorlichting, drugstests, toegestaan drugsbezit op feesten, administratieve en belastingtechnische regelingen voor dj's en andere werknemers.
3: Investeer in de creatieve industrie!
D66 vraagt de overheid om de dance-industrie niet meer tegen te werken, zoals dat nu gebeurt door ondoorzichtige regelgeving, niet-uniforme vergunningverlening en belastingregels voor artiesten en het onterecht verantwoordelijk stellen van de dance-industrie voor drugsmisbruik van individuen.
4: Dance verdient een goed imago!
De kennisachterstand bij politici en beleidsmakers over het belang van dance als culturele muziekstroming moet worden ingelopen. Dance verdient een goed imago, gestoeld op kennis, vertrouwen en professionaliteit.

Dit artikel verscheen eerder in XPRS Magazine

Boris van der Ham
Stemwijzer
D66

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws