Report: Nature One 2012

Door vreemd uitziende blote penissen, vanaf een caravandak, en volwassen mensen in dierenoutfits, werden we vrijdag middag op de camping van Nature One begroet. Volgens velen is juist die camping de reden van het feest, en niet het festival zelf. Als je hier voor het eerst komt zal je ook weldegelijk versteld staan van wat je allemaal ziet, en wat er allemaal gebeurt. Maar ook als je na enkele jaren wel weet wat je kan verwachten, blijf het elke keer verbazingwekkend. Hoe het toch lukt om zoveel mensen, zonder grote problemen hier vier dagen te huisvesten blijft bijzonder.
 

 
Zelf behoor ik niet tot de groep die alléén maar voor de camping naar Nature One komt, zonder ook maar één voet op het festivalterrein te zetten. Ik kom meer voor de muziek, de DJ's, en de sfeer op het festival zelf. De line-up van de main area oftewel “open air floor” was voor mij zo'n beetje de enige area waar ik geweest ben. Al is dat natuurlijk lang niet alles wat er op dit festival te vinden was. Met vier grote area's en maar liefst achttien kleinere, die in veel gevallen door externe clubs en organisaties gehost werden, was het een bijzonder groot en gevarieerd evenement.
 


Het terrein, was net als alle voorgaande jaren, perfect. Een oude militaire basis, en daarmee een zeer geschikte ondergrond voor dit feest. Oude bunkers waren omgebouwd tot underground clubs, en zelfs bovenop deze bunkers stonden nog feesttenten. De gehele lokatie was dus goed gevuld, maar toch op een goed overzichtelijke en ruim opgezette manier.
Qua overige voorzieningen blijft het uiteraard een festival. Dus dixies die zelfs voor festival begrippen te vuil voor woorden zijn, is hier aan de orde van de dag. Net als overstromende urinoirs. Maar ja, zoiets weet je van te voren. Iets wat in veel gevallen wél een verassing blijft is hoe de DJ's zullen draaien.
 
Op dag 1 hebben we daar helemaal niks over te klagen gehad. Sean Tyas was aan het draaien toen we op het festival arriveerde. Al was het niet de beste set die ik ooit van hem gehoord had, het was wel degelijk een heerlijk begin van de avond.
 
Ook Sander van Doorn en Ferry Corsten waren heerlijk bezig achter de draaitafels. En met name Ferry Corsen draaide een heel ander soort set dan verwacht. Namelijk veel harder dan gewend van hem, en daarmee eerlijk gezegd een sublieme opvolger van Sander. Ik weet niet wat de reden is dat hij op deze manier draaide, maar het was zeker een aangename verrassing. Want juist Ferry Corsten is een DJ waarvan je voor een deel wel kunt verwachten welke platen hij gaat draaien. Vaak een groot deel eigen tracks en andere platen die hier perfect op aansluiten. Maar hier was het echt alles behalve verwacht.
 

 
De Duitse Tocadisco vond ik persoonlijk een groot dieptepunt, maar volgens mij moet je ook echt een Duitser zijn om zijn stijl te begrijpen. Sowieso is de techno stijl in Duitsland toch veel meer mainstream dan bij ons in Nederland. Want ook al vond ik er niks aan, Tocadisco had toch een bomvolle dansvloer voor zich staan. Al was het wel een dansvloer waar maar vrij weinig beweging in zat.
 
Tijdens de Bingo Players daarentegen was het weer ontzettend moeilijk om stil te blijven staan. Misschien was de stijl wel wat aan de commerciële kant, maar het was absoluut een heerlijke set om tot in de vroege uurtjes op te blijven dansen.
 
Na deze nacht van feesten kwam er weer een dag van slapen. Althans dat had ik wel graag zo gewild, al is dat dus net het gene wat op de Nature One camping niet echt mogelijk is. Het feest en de muziek gaat daar gewoon door. Dus met oordoppen in, om al die dB’s die door je tentzeil blazen nog enigszins te dempen, is het me toch gelukt om nog 3 uurtjes te slapen. En dat in de wetenschap dat dag 2 van Nature One maarliefst 15 uur duurt. Maar ja, dit hoort allemaal bij de ervaring!
 
De eerste uurtjes van deze lange tweede dag werden geopend door Ruben de Ronde opgevolgd door Dennis Sheperd. Beide draaide ze een aardige set voor de eerste uurtjes. Lekker opgebouwd, waardoor de mensen die het festival terrein binnenstroomde ook meteen op de Open Air Floor bleven hangen.
 
Voor mij persoonlijk waren de Nederlandse jongens van W&W zonder enige twijfel het hoogtepunt van deze tweede dag, en misschien wel van het hele festival. Elke keer als ik hun zie vraag ik het me zelf weer af, hoe ze het toch voor elkaar krijgen om steeds weer zo’n lekkere uplifting set neer te zetten. Al blijft het antwoord een geheim, het resultaat is keer op keer grandioos. Van de eerste tot de laatste seconde stond men te springen, te dansen en uit hun dak te gaan.
 

 
Direct na hun set was deze opgebouwde energie jammer genoeg weer meteen weg. Dit komt voor een groot deel ook wel door de time-table in deze area. Plus het feit dat er diverse stijlen, die té ver uit elkaar liggen, op het zelfde podium geprogrammeerd stonden.
 
Zoals ik net al zei is techno in Duitsland toch een heel stuk populairder dan in Nederland. Maar om deze stijlen tussen trance en house DJ’s in te plannen kwam voor mij niet goed over. Bij de overschakeling van de ene naar de andere DJ heb je namelijk dat bijna de de hele dansvloer leegloopt en vervolgens weer volstroomt met liefhebbers van een andere muziekstijl. En een uur later, bij de volgende DJ verplaatst deze hele menigte zich weer opnieuw.
 
Dit gaf uiteraard heel veel onnodige onrust en chaos, En het was niet echt goed voor de muzikale opbouw. Aangezien iedere DJ weer helemaal opnieuw het tempo moets gaan opbouwen. Ik wil ook helemaal niet zeggen dat deze techno DJ’s slecht waren, of zo. De stijl van bijvoorbeeld de DJ’s Extrawelt, worden door de echte fans eigenlijk beschouwd als “Techno voor gevorderden”, maar voor mij klonk het als één en dezelfde bassline die een uur lang ongewijzigd bleef.
 
Voor mij persoonlijk was het alleen nog maar Hardwell die enigszins in de buurt van W&W’s energie gehalte kwam. Maar voor de rest was het allemaal een beetje onder de maat. Van zowel Markus Schulz, Paul van Dyk en Marco V had ik toch wel wat meer verwacht.
 

 
Hoe dan ook was het een grandioos feest wat we in Nederland nooit zullen zien. Al is het maar vanwege het feit dat het een outdoor festival is dat juist ’s nachts plaatsvind. En waarbij je dansend de zon ziet ondergaan, en als je het volhoud ook weer ziet opkomen. Dit is gewoon een heel bijzonder element van het feest. En als je alles bij elkaar optelt, is dit absoluut een festival om volgend jaar weer naar terug te keren.
 
Verslag + Foto's: Dominic Wetzer