Party report: Ghosttown [7 december 2013]

Wat: Ghosttown
Waar: Central Studios, Utrecht
Wanneer: Zaterdag 7 december
Line up: Dr. Rude, Pavo, Paralizer, Rob & MC Joe, The Masochist, Placid K, Predator, The Dreamteam (Buzz Fuzz, Dano, Gizmo), D-Tune, Vince, Tommyknocker, Korsakoff, Amnesys, Nosferatu, MC: Axys
Reporter: Wim Neel
Fotografie: Dance 2 Eden

2 Decades

In het twintig jarig bestaan van het feest concept Ghosttown zijn er een aantal jaren geweest waarin het even stil lag (1998 – 2002). Nu is Dance 2 Eden helemaal terug met hun speciale 2 decades party van Ghosttown.
De kritiek op de tweede area, die sinds vorig jaar niet meer oldstyle maar millennium hardcore als muziekstijl voert en nu zelfs de nieuwe stijl incorporeerde, kan in die zin (deels) de kop worden ingedrukt omdat de organisatie zich sinds haar hernieuwde activiteiten sowieso wel op nieuwe stijlen richtte. Denken we maar aan het concept Trip To Dreamland dat met hardstyle een nieuw leven kreeg in 2003.

Feest en muziek

Men was alleszins netjes op tijd, want bij binnenkomst was het net half elf en we hoorden achteraan in de main al de klanken van zaal twee. D-Tune verzorgde de opening met prima millennium platen, waaronder veel producties van dj Promo, die in zijn tijd zijn hoogdagen kende. Zo hoorden we onder andere 'Fuck The Rumours', 'Locked Down', 'Spawn Of Misanthropy', 'Headbanger – I’m In Your Head', 'Vicious Circle' en 'My Underground Madness'. Naar het einde van zijn set kalfde het allemaal wat af en leek het aandeel echte millennium platen ook gekelderd. Dat hij door zijn platen zat, bleek wel toen Vince tien minuten vroeger aan zijn set begon.

Nadat we Q-Base hadden gemist, zouden we nu eindelijk Vince aan het werk zien met een millennium setje. Meteen klonk het geluid een stuk harder, want net als vorig jaar stond dit aanvankelijk echt veel te zacht. Mogelijk had het iets te maken met het verschil in materiaalkeuze tussen beide dj’s (stick/cd’s). Echte vinyl platen werden niet gebruikt.

Samen met de Engelsman die we net hadden leren kennen was het genieten bij alle bekende klappers die voorbij kwamen, denk daarbij aan: 'Dj Niel – Under My Skin', 'Broaden Our Minds', 'Seperated World', 'The Middle Children', 'WOIII', 'Dione – Just Kickin’ Ass', 'Dj Adrien – No Competition', 'Nosferatu – Raythered', 'The Masochist – Chemistry', 'Outblast & Dj D – Electro Shocking' en 'Evil Activities – Extinction'. Alle respect trouwens voor de toegewijde Engelsman, want hij was vanuit Liverpool in z’n eentje met het vliegtuig naar Nederland gekomen om het speciale feest bij te wonen.

Wij besloten daarna de main area te bezoeken, want Tommyknocker toonde duidelijk aan waar het met de hardcore in die tijd mis is beginnen gaan. Hij opende nog redelijk met 'Revolution', maar liet daarna vooral nummers mindere producties voorbij komen zoals 'Hurricane', 'Learn From The Pain' en een klein lichtpuntje: 'Your Choice'. We misten de oude klappers van het Traxtorm label dat veel topproducers als Reactor & Raoul, Impulse Factory en Nico & Tetta onder zich had staan.

Voor ons persoonlijk is de nieuwe stijl ook een brug te ver, millennium hardcore was een stijl die we nog erg vet vonden en ook bij andere concepten als Mindcontroller en Back To School, dat eerder al z’n intrede deed. De timetable speelde volledig in onze kaarten en liet ons toe om, behalve de drie genoemde artiesten in zaal 2, ook nog de meest in het oog springende artiesten uit de main te horen, te weten The Masochist en Placid K. Zij zouden mekaar opvolgen in de komende twee uren. Ideaal dus!

Wat opviel was dat de decoratie in de main een stuk vetter en meer in lijn met het duistere thema was dan in zaal twee. Daar waren alleen een paar rommelige stukken decoratie die met lampen een soort gezicht moesten uitdrukken.

Het podium in de main bestond uit een grote grafzerk links en een soort voodoomasker in tribal stijl. Ook hingen er allerlei poppen aan het plafond, een soort spoken. Jammer echter dat The Masochist, afgezien van zijn leren masker en jas, daar muzikaal niet op inspeelde en een vreselijk platte set draaide met compleet uitgemolken nummers die het vermelden niet eens waard zijn. Opener 'The Music Is Too Much' was nog vermakelijk, net als 'Wonderful Days', maar als je een overgang van de vocal uit Eminem’s 'Toy Soldiers' naar 'Echte Hardcore En Anders Niks' durft maken, hoor je wat ons betreft niet thuis op de twintigste verjaardag van Ghosttown. Ook werden er veel mashups gedraaid en klonken de kicks in de verste verte niet oldschool of early.

Placid K snapte beter wat van hem verwacht werd. Hij zou een D-Boy set verzorgen. Daardoor konden tracks als 'Kiss', 'Serious Damage' en 'You Bring Out The Hate In Me' afgewisseld worden met 'Ride The Party' en later het raggende 'System 3 – Keep On Fuckin'.

Na drie kwart set van Predator, hielden wij het voor bekeken en gingen we de jas ophalen. Voor een klein kluisje betaalde je elf euro, waarvan je vijf euro terugkreeg. Gelukkig had men wel van vorig jaar geleerd en bleven de buitendeuren dicht, waardoor de ruimte dit keer niet ijskoud was.

Drank

De prijzen voor drank blijven maar stijgen, waardoor je op Ghosttown voor vier muntjes elf euro betaalde. Het was wel fijn geweest als men voldoende personeel had ingezet of meer kassa’s had voorzien, want muntjes halen om middernacht was gekkenwerk. Ook was een bar extra geen overbodige luxe geweest, want eentje per zaal bleek ook niet voldoende.

Eindoordeel

Wegens muzikale teleurstellingen qua artiesten en qua stijlwissel in zaal twee, beleefden we Ghosttown in 2013 minder postief dan de editie van het jaar ervoor. Ook de locatie is toch wat minder sfeervol dan de Vechtsebanen. Toch hebben we ons prima vermaakt. Zeker de eerste uurtjes in de tweede zaal waren erg vermakelijk. Daarbij het was erg leuk om oude bekenden weer terug te zien.
We zien alleszins graag de durf van de laatste jaren waarbij men mensen als Frantic Freak en Placid K boekt, ter afwisseling van de vaak standaard namen.