Party blog: Hardshock Festival [zaterdag 18 april 2015]

Wat: Hardshock Festival
Waar: Wijthmenerplas, Zwolle
Wanneer: Zaterdag 18 april
Line-up: Terminal & Vavaculo, Pandorum, Destructive Tendencies, Art of Fighters, Nosferatu, Tieum, The Empire, D-Passion, Neophyte, Amnesys, Tha Playah, N-Vitral, Ophidian, The Outside Agency, The Sickest Squad, MC Ruffian, Densha Crisis, Suburbass, Armageddon Project, Wavolizer, Negative Audio, Synapse, Lunatic, Manu le Malin, Daisy, Rude Awakening, Chrono, Stormtrooper, The Speed Freak, DJIPE, Tripped, Spitnoise, Hellter Skellter, Bit Reactors, Andy the Core, Sandy Warez, Dr. Peacock, The Braindrillerz, Hungry Beats, Randy, F-Nøize, s'Aphira, Deterrent Man, Gabba Front Berlin, Plague, The Vizitor, Noisekick, Akira, Drokz, Rheeza, Painbringer, Rob Gee, Frantic Freak, MD&A, Lenny Dee, Ruffneck, Marc Acardipane, The Stunned Guys, The Masochist, Placid K, The Wishmaster, Promo, Catscan, Tommyknocker, MC Axys, Willow, Limewax, Lucy Furr, Meander, Trasher, Switch Technique, Deathmachine, Hallucinator, The DJ Producer, Innominate, Detest, MC Dart
Naam blogger: Wim Neel

Onze eerste ervaring met Hardshock hadden we al achter de rug sinds de organisatie vorig jaar volledig de kaart van de hardcore getrokken had. Met het toevoegen van een drum & bass/crossbreed area maakten ze het festival compleet voor de liefhebber van de underground stijlen. Mede door de sterke line-up in alle area’s scoorde de organisatie toen een hoop credibility bij het publiek. Dit jaar dan maar eens een verslagje verzorgen, want vorig jaar waren er zeker een aantal sterke elementen.

Feest en muziek

Het aankomen bij Hardshock is goed geregeld: de parking ligt vlak naast de ingang en je hoeft dus niet eerst een kwartier te lopen, zoals bij sommige andere festivals.  Parkeren kostte tien euro ‘aan de deur’. Ook het terrein an sich is natuurlijk nog vrij klein vergeleken met de grote kleppers en dat maakt het alleen maar overzichtelijk en relaxed.

Aan de ene kant had je de main, daarnaast de early en aan de andere kant van het terrein in volgorde de crossbreed en de industrial. Deze areas waren dus van plaats gewisseld ten opzichte van vorig jaar, iets wat ons eigenlijk pas later opviel. De frenchcore/terror was dan weer in een uithoek geplaatst, deze passeerde je al bij het lopen van de parking naar de entree. Prima voor ons, want hier hoefden we het minst te zijn.

We waren iets later dan gepland aanwezig en vielen halverwege de set van Rob Gee binnen in de early. De set mag ondertussen wat afwisseling krijgen, want ook nu weer waren Marshall Masters, Masters Of Ceremony en Eminem’s ‘Stan’ van de partij, samen met wat eigen werk.  Het mag gezegd dat er toch meer (en soms betere) nummers in de discografie van de Amerikaan te vinden zijn en ook de andere Amerikaanse producers mochten wat meer vertegenwoordigd worden. Zijn geflipte performance gaat dan weer niet vervelen. Het geluid klonk op dat moment trouwens opmerkelijk beter dan vorig jaar en dat was maar goed ook.

Even voor het einde maar snel naar de industrial voor de set van Armageddon Project. Met ‘Virgin Territory’, ‘Righteous Infliction Of Retribution’ en ‘Church Of Pentagram’ was het een feest voor de liefhebbers, die ruim aanwezig waren en lekker stampten op de set van de Italiaan (want zoals wel vaker stond er maar één lid van het duo achter de tafels). In de drum & bass stond daarna Meander op het menu. Het podium was omringd met vaten en erboven hing een grote banner met doodshoofd. De alias van Ophidian bracht een verzorgde set, waarbij ‘Black Smoke’, ‘Abandon’ en ‘Fucking Hostile (Outside Agency remix)’ de meest herkenbare nummers waren.

Thrasher opent daarna erg hard en bleef maar beuken, wat Switch Technique tot waanzin dreef omdat hij erna op moest. Het was fijn praten met hem over zijn label, het ongeluk van ongeveer een jaar geleden en zijn aankomende ep. De stijl van Switch Technique is vaak een voorbeeld van crossbreed met veel hardcore kicks, iets wat bijvoorbeeld vorig jaar bij Micromakine ertoe leidde dat er veel trainingspakken in deze area te vinden waren, een mooie ontwikkeling die vandaag iets minder zichtbaar was.

In de industrial werd er ook gehakt, maar dan door Manu Le Malin tijdens de set van Rude Awakening die hij even voordien had aangekondigd. MC Manu dus, sommigen hebben dit vast wel eens eerder meegemaakt. Voor ons was het alleszins de eerste keer. Ook de duoset die hij voordien met Daisy afgerond had, was iets unieks, zeker omdat Daisy zich al enkele jaren geleden heeft teruggetrokken uit het wereldje. Dat was er ook wel aan te zien, want naar ons gevoel deed Manu het meeste mixwerk en stond zij er maar wat bij.  We hebben natuurlijk maar een stuk van de set gezien, dus misschien waren de taken eerder wel beter verdeeld.

Dan maar weer terug naar waar we begonnen waren: de early/millennium area.  Want ook dit was voor ons een schot in de roos: de keuze om millennium z’n rechtmatige plaats te geven op dit pure hardcore festival. The Wishmaster & Placid K waren hiervoor een perfect dj-duo, aangezien het D-Boy label toch een lange geschiedenis in beide eeuwen heeft opgebouwd. Er werd dus afwisselend gedraaid, met tracks als ‘Pass Me’, The Masochist & Digital Boy met ‘Shoutz’, ‘Extreme Anthem’, Shadowlands Terrorists met ‘Bang Your Head’, Promo met ‘Fuck Them Followers’, ‘Fuck Macarena’ en System 3 met ‘Keep On Fuckin’’. Ook het geluid maakte een evolutie door, want toen we eerder tijdens de Stunned Guys even binnengewipt waren, bleek dat het toch weer op het zwakke niveau van vorig jaar stond.

Geleidelijk aan ging het dan toch iets harder tijdens Placid K en Wishmaster, maar alsnog was het lang niet voldoende. Dit merkte je dan ook aan de sfeer die niet echt loskwam. Gelukkig deden

Promo & Catscan hun uiterste best om het publiek mee te krijgen met ‘Life From The Other Side’, ‘Strictly Business (Love & Respect Rmx)’, ‘Catscan met ‘My Region’, ‘Powerrave’, ‘Patterns In Chaos’, ‘Let’s Get ‘Em All’, ‘Human Experiments’, Dione met ‘Oh God’ en voor de early-puristen: ‘I Wanna Freak You’.

Tommyknocker hebben we inmiddels al meermaals in millennium areas aan het werk gezien en het recept was dan ook weer hetzelfde: na verloop van tijd werden de platen te nieuw en was de lol eraf.  We lieten de eer om af te sluiten dan ook aan Detest en onder het knallende vuurwerk liepen we terug naar de auto. Het verlaten van het terrein verliep vrij vlot, dus ook op dit vlak was de cirkel rond.

Conclusie

Al bij al was deze editie van Hardshock iets minder dan die van vorig jaar. Dit vooral omwille van het geluid dat teveel te wensen over liet, met name (weeral) in de early/millennium waar we dit jaar meer tijd doorbrachten en er dus meer last van hadden. Misschien moet men dan toch een andere locatie overwegen waar de buren minder last hebben van die dekselse jeugd?